Skinfaxi - 01.11.1919, Síða 5

SKINFAXI
85
myndir, sem svo mjög voru ræddar í
blöðunmn.
Innan skams voru sögur samdar í
samræmi við myndirnar og urðu J>ær
J>á aðalatriðið; fyrst var löng leikskrá
með mörgum og stuttum sýningum, án
nokkurs samhengis. En J>að J>ótti óhent-
ugt, svo að því var brátt breytt. pað
eru rúm sex ár síðan eg hefi farið á
myndasýningu hér; get eg J>ess vegna
ekki lýst, hvað er sýnt hér og hvernig
sýningunum er raðað niður. En erlend-
is, J>ar sem eg J>ekti til, er vanalega ein
löng sýning, oft í 5 til 7 J>áttum; með
tveimur vélum, er myndunum raðað
niður þannig, að þær geta verið sýndar
á tjaldinu, án þess að samhengi slitni.
Svo eru myndir sýndar af merkum við-
hurðum. Einnig er oft spilað sérstakt
fagurt lag á pípuorgel, og að síð-
ustu voru gamanmyndir leiddar fram
á sjónarsviðið. Öll sýningarskráin tólc
hér um bil tvær kluklcustundir.
pegar alþýðan, sem varð mjög hrif-
in af hreyfimyndum, krafðist þess, að
myndasýningarnar leiddu i ljós sam-
felda eða áframhaldandi sögu, varð að
sinna þeirri kröfu. peir, sem framleiddu
myndirnar, snéru sér fljótt að leikrit-
um og sögum. par fundu þeir oft efni,
sem þeir gátu haft i samræmi við rnynd-
irnar, sem þeir létu sýna. pað er auð-
skilið, að svona sýningar gátu ekki ver-
ið sjálfstæð list þegar í stað. pað, sem
mynda-framleiðendurnir hugsuðu um,
var að fullnægja því fólki, sem sótti
sýningarnar, og var það hægt, því að
það fór þangað til að skemta sér, en
ekki i leit eftir fagurri list.
Ljósmyndavélin er eins fljót að taka
myndir af hreyfingum fólks eins og við
erum að sjá þær. pess vegna er liraði
atburða og hreyfingar fólks á myndun-
um of mjög ónáttúrleg og ýkjukend.
Skáldsagnahöfundar þurfa oft heil-
an kapítula til að lýsa úlliti og daglegu
lífi hetju sinnar, en ljósmyndavélin get-
ur gert það á 5 mínútum.
Enskubálknr.
God of our land, our land’s gread God,
We live like a tossing, a storm-tossing
reed;
We perísh, be thou not our light and our
life
That exaltest our head, in our need.
O, come in the dawning a life-giver
blest,
Our guide while the day is abroad,
At evening a heavenly refuge and rest,
Our leader on ways to be trod.
Iceland’s thousand years,
Be bourgeoning spring-days with
surcease of tears,
Where waxes the kingdom of God.
Ó, guð vors lands! ó lands vors Guö,
vér lifum sem blaktandi, blaktandi strá,
vér deyjum ef þú ert ei ljós það og líf
sem að lyftir oss duftinu frá;
ó, vert þú hvern morgun vort ljúfasta líf,
vor leiötogi’ í daganna þraut,
og á kvöldin vor himneska híld og vor hlíf,
og vor hertogi á þjóðlifsins braut,
: |: íslands þúsund ár : |:
verði gróandi þjóSlíf meS þverrandi tár,
sem þroskast á guSs-rikis braut.
M a 11 h. J.