Skinfaxi - 01.09.1921, Blaðsíða 2

22
SKINTAXI
hinna eldri félaga sinni sem smá saman
komast að ýmsum stöðum og störfum þjóð-
félagsins og eiga þá enn meiri tök á að
verða þeim til hvatningar og aðstoðar, þá
er^það mikill styrkur. Og ef félögin vinna
svo sjálf að hverju því er þau fá við ráð-
ið, þá er öllu borgið.
Menn mega þó ekki ætlast til að hægt
sé að framkvæma verkleg stórræði, eins og
nú er ástatt — þeirra starf er ekki lítils-
virði fyrir það. — Og ekki skulum við
ungmennafélagar byggja mikla loftkastala
heldur. Það er rjett að læra að feröast
sæmilega með jörðinni áður en farið er að
leytast við að fljúga.
En félögin eiga heldur ekki að draga
sig á bak við alt. Þau eiga heldur ekki
að hika við að láta opinberlega til sín sjást
eða heyrast.
Guðmundur Jónsson
frá Mosdal.
»Noregs ungdomslag«.
(Ungmennafélag Noregs).
Samband ungmennafélaga Noregs var
25 ára í sumar og vár haldin tilkomu-
mikil minningarhátíð þess í Niðarósi (Þránd-
heimi). Mun »Skinfaxi« seinna skýra smá-
saman frá því mikla og glæsilega þjóð-
þrifa- og þjóðvakningarstarfi, sem norsku
ungménnafélögin og samband þeirra hafa
unnið síðasta mannsaldurinn. Getum vér
Islendingar af því margt og mikið lært,
sem oss er bæði nauðsynlegt og gagnlegt,
á þessum erfiðu tímum félagsskapar vors,
þegar svo er komið, að fjöldi þeirra manna
sem fyr báru byrðar og þunga starfsins
á herðum sér, snúa baki' við félögum sín-
um og æskuhugsjónum, og eru þá allvíða
eftir óreyndir og alvörulitlir unglingar,
sem algjörlega vantar stjórn og forystu
þroskaðra og áhugasamra ungmennafélaga.
Styrkur ungmennafélaganna norsku hefir
aðallega verið í því fólginn, að þau hafa
verið svo lánsöm að halda sínum beztu
mönnum alla æfi! Þar eru því menn á
öllum aldri og af öllum stéttum: sveita-
unglingar og sjómenn, bændur og borg-
arar, iðnaðarmenn og embættismenn, t. d.
prestar, prófessorar, herforingjar, læknar,
sýslumenn o. s. frv.
Eg tek hér ofurlítinn kafla úr ritgjörð
um minningarhátíð þessa. Stóð hún í einu
helsta blaði ungmennafélaganna norsku:
»Samband ungmennafélaga Noregs er
25 ára. Ur öllum áttum stefnir æskulýður
Noregs glaður í huga til Niðaróss, til
þings og samfunda.
Skáldin munu kveða, og sögufróðir
menn segja sögur og munnmæli. Og
norskur æskulýður mun sjá í huga sér
öll árin 25, með öllum þeirra sigrum og
ósigrum, alt það sem áunnist hefir, og
einnig það sem ofurefli reyndist. Höfðingj-
ar og skáld tnunu vísa veg lengra áleiðis,
og norskur æskulýður mun hverfa heim
aftur styrktur til erfiðis og daglegra starfa.
Gegnum ljóð skáldanna og sögur hinna
fróöu og minnugu mun tvent hljóma
hæst: Trú sú og eldmóður, sem var eign
hinna gömlu og er það enn, vígamóður
sá og þær miklu hugsjónir sem veitti
þeim mátt og þrótt í margra ára harðvít-
ugri baráttu. Auk þessa þarf æskulýðnum
að lærast það, að starfið er eigi síður
mikilvægt en stríðið, framþróunin jafn
áríðandi sem frumstarfið, og að friðsamleg
störf eru eigi óæðri sjálfri frumbaráttunni.
Það þarf heitari liug og sterkari vilja til
þess að bera byrðar daglegs erfiðis heldur
en til þess að ganga fram, þá er víga-
móður og bardagagleði gagntekur hjarta
manns. Að vísu er það þrekvirki mikið
að sigra í orrustunni. En þó meira þrek-
virki að beygja bakið til strits og erfiðis
og gefast ekki upp í tilbreytingarleysi
hversdagslífsins, þótt maður hvergi eygi
framfarir þær sem koma ættu að erfiðis-