Skinfaxi - 01.07.1922, Blaðsíða 4

52
SKINFAXI
Skinfaxi
Utgefandi: Samb. Ungmennafél. Islands
12 blöð á ári. Verð 3 krónur. Gjalddagi
fyrir 1. júlí.
Ritstjórn, afgreiðsla og innheimta: Skin-
faxi Reykjavík Pósthólf 516.
I_________________________I___________
Dalasýslu er svo heppinn að geta talist
í flokki þeirra héraða.
Eftir nafninu að dæma gæti ókunnug-
um skilist, að Dalasýsla væri strjálbygt
og yfirferðarvont hérað, en því fer fjarri
að svo sé. — Hinir eiginlegu Dalir, Suður-
Dalir oft nefndir liggja að sunnanverðum
botni Hvammsfjarðar. Náttúran hefir rað-
að þeim niður, með svo lofsverðri hagsýni
að segja má að þeir "hverfi allir að einu
lóni«. Þeir sameinast allir í eitt þar sem
þeir koma fram úr hálendinu, og mynda
þar fagrar tungur milli ánna, þar sem
þær falla allar nálægt hvor annari til sjáf-
ar. Sameining yatnanna er sem spegil-
mynd af því félagslífi, er þar gæti þró-
ast. Að því félagi gæti staðið æskulýður
þriggja hreppa, og þess vænti eg gð
skamt vcrði þar til að framgjarnir æsku-
menn héraðsins færa sér í nyt þessar
bendingar náttúrunnar.
I . ðl. F. í Dalasýslu. í sýslunni eru
starfandi fjögur sambandsfélög og er það
mér gleðiefni að geta þess, að árroðamerki
félagslílsins skína á Þeim, jiótt þau séu
ekki svo ung að áratölu.
Það vill oft brenna við aö félagsstarf-
semin sé kippótt, og bláþráðablandnir
doðablettir kæringarleysisins koma oft fram
í félagsstörfunum, en í félögunum í Dala-
sýslu, eru þau sjúkdómseinkenni hverf-
andi, en ekki vaxandi. Hjarðarholtsskólinn
veitir hlýjum straumum inn í félagslíf
U. M. F. Olafur pá., um kaldasta tíma
ársins, og annars et það ómælt hve mikið
gott getur breiðst út frá góðum alþýðu-
skóla í sveit. — Það verður ekki vegið á
vanalegar búðarvogir. .... Þeir skólar eru
sem vermireitur sveitalífsins.
Það er trú mín að U. M. F. í Dala-
sýslu eigi góða framti'ð fyrir höndum og
eg vænti þess að þau eflist og fjölgi á
komandi árum.
BúiiaðarfVaintarir. Dalina má eflaust
telja með framfaramestu héruðum landsins
í búnaðarmálum. Víða eru ágætar bygg-
ingar og túnræktin er fyrirmynd. Flest
tún hafa verið þar frá náttúrunnar hendi,
þýfð og grýtt en nú er megnið af þeim
orðiö slétt og grjótlaust. Oft liafa Dala-
menn orðið að beygja bakið áðúr en því
marki var náð. Eldri kynslóðin skilar
sýslunni að því leyti í fögru ástandi í
hendur hinna yngri, og verði framhaldið
eins þá veröur falleg búnaðarsaga sýsl-
unnnr.
En þess þurfa framtíðarmenn héraðsins
að minnast, að þótt túnræktin sé mikils
verð, þá er það þó ræktun hinnar upp-
vaxandi kynslóðar, sem mestu varðar og
alt annað byggist á.
Félagslíf til sveita og framtíð land-
búnaðar. Utþrá unga fólksins í sveitunum
er að lama landbúnaðinn. Flestir vilja að
heiman að leita sér frægðar og frama, en
því miður verður oft útkoman gagnstæð
áætlun á þessum heimanferðum. Heilbrigt
og þroskandi félagslff er það eina sem
getur unnið bót á þessu böli. Ungmenna-
félagshreyfingin ætti því að vera áhuga-
mál allra þeirra sem trúa á framtíðarmögu
leika landbúnaðarins, að taka sér ferð á
hendur um fegurstu héruð landsins og
kynnast menningu og búnaðarháttum sveit-
anna, þá myndu að minsta kosti augu
þeirra opnast fyrir fróðlegu gildi sveita-
lífsins.
Stykkishólmi í júlímánuði.
Stefán Jónsson.