Skinfaxi - 01.09.1922, Blaðsíða 1

Vinnan.
það ei' algengt, að margir menn era
búnir að slíta kröftum sínum, og orðnir
lúnir, á besta skeiði æfinnar. Erfiðis-
vinnan, og daglegt strit fyrir lífinu,
virðist hafa leikið þá svo grátt, að þeir
eru orðnir gigtveikir, lotnir í herðum og
þreytulegir, og lamaðir á líkama og sál,
af of mikilli og óskynsamlegri áreynslu,
löngu áður en ellin kemur þeim á kné.
Ef þetta væri eðlileg og óhjákvæmileg
afleiðing stritvinnunnar, yrði hún
mannkyninu böl en ekki bót. Og þá væri
ekki mikið að marka máltækið,sem seg-
ir, að vinnan sé móðir velmegunar.
Margir haí'a nú raunar skilið það svo,
að vinnan væri aðeins móðir efnalegrar
velmegunar. Verkkaupið eða ágóðinn af
vinnunni er nú raunar ekki nema nokk-
ur hluti af vinnulaununum, hinn hlut-
inn: heilbrigðin, hreystin og lífsgleðin,
sem vinnan getur látið í té, fer venju-
lega forgörðum hjá flestum. Pening-
arnir fyrir vinnuna eru hefndargjöf
þeim manni, sem verður að láta þá
aftur af hendi fyrir læknislyf, til að
bæta þann heilsubrest, er verkið bakaði
honum, meðan hann var að vinna sér
þá inn.
Ef íþróttaiðkanir og fimleikar þroska
og styrkja líkamann, þá á ekki síður
erfiðisvinnan að geta gert það, en til
þess að það geti orðið, verða menn að
læra að beita líkamanum rétt, og eftir
vissum reglum, við öll störf, sem fyrir
koma. Sá sem velur sér rétta aðstöðu
við verkið, og hefir jafnframt í huga
að hann er að efla heilbrigði líkamans
með vinnunni, þarf ekki að óttast að
1‘ara á mis við þá hamingju, sem erfið-
isvinnan getur haft á líkama og sál.
Fæstir menn fá tækifæri til að æfa
fimleika og íþróttir, en allir hafa tæki-
færi til að vinna. pað er misskilningur
að verkamaðurinn standi ekki eins vel
eða betur að vígi, en íþróttamaðurinn
að fegra og þroska líkama sinn. Og
þann kostinn hefir vinnan fram yfir
fimleikana, að maður neytir orkunnar
til að framleiða og skapa eitthvert verð-
mæti. Góður verkamaður verður. því
ætíð meira verður en góður íþróttamað-
ur eða fimleikamaður.
Verkæfingar ætti hver maður að
temja sér við öll dagleg störf. Og kapp-
vinnu ætti að halda árlega í hverri
sveit á landinu, í sem flestum vinnu-
tegundum, á sama hátt eins og menn
keppa nú í íþróttum. Hver maður get-
ur stundað verkæfingar, hvar sem
hann starfar, og við alla vinnu, sem
fyrir kemur, það hefir eins mikið gildi
fyrir lífið og heilsuna og iðkun fimleika
og íþrótta.
Sá sem iðkar verkæfingar, eftir regl-
um heilbrigðinnar, þarf ekki að óttast
að hann verði búinn að slíta kröftum
sínum eða veikja líkamann á besta
aldri, þó að hann vinni baki brotnu.
En jafnframt erfiðisvinnunni þurfa