Skinfaxi - 01.10.1922, Blaðsíða 5

SKINFAXI
77
en til annara engu fegurri né skemti-
legri staða.
Hvort heldur yrði, að Sambandsstjórn
stæði fyrir gistingu og greiðasölu eða
seldi luisið á leigu yfir sumartímann,
ættu að geta orðið góðar tekjur af því
fyrir sambandssjóð, og um leið fyrir
öll félögin. Sé gert ráð fyrir að tekjur
sambandssjóðs með þessu móti gætu orð-
ið alt að 2/3 meiri en þær eru nú í
skatti af félögunum, mætti biklaust færa
það tillag mikið niður eða jafnvel láta
það alveg hverfa úr sögunni. Yrði þá
byrði sú, sem félögin tækju á sig í eitt
skifti fyrir öll, til að koma upp aðlað-
andi gisti- og samkomuhúsi í Þrasta-
skógi, þeim sjálfum til stórléttis, er fram
í sækti.
Þar að auki gæti Sambandsstjórn veitt
félögum talsvert meiri og betri stuðn-
ing en ella ef tekjur Sambandsins ykjust
að mun frá því sem nú er. Aukþessyrði
hægt að leggja meiri rækt við blaðið,
málgagn félaganna; en það er ekki lít-
ilsverðasti hlekkurinn í keðju þeirri,
sem bindur félögin saman til síefiandi
samvinnu og samstarfs.
Ekki þarf að gera ráð fyrir því, að
allir þeir félagsbræður og systur, sem
legðu sína krafta fram til þess að koma
fyrgreindri hugsjón í framkvæmd, fengju
nokkurntíma að líta eigin augum ávexti
iðju sinnar og ósérplægni. Til þess eru
staðhættir of slæmir. En margir mundu
sjá þá. Og þeir gætu flutt hinum lýs-
ingar og lifándi orð, sem gleddu þá og
vermdu á fullorðinsárunum. Og eftir-
komendurnir, sem fengju að sjá og reyna
blessun þá, sem leiddi af starfi hinnar
liverfandi kynslóðar, mundu með gleði
veita arfinum viðtöku, og telja sér skylt
að auka hann eftir bestu getu.
V.
Hamlliæg leið.
Það liefir áður verið bent á ýrnsar
Hrisla i Þrastaskógi.
leiðir hér í blaðinu, og eru þær flestar
ef ekki allar vel færar. En þær hafa
eingöngu verið miðaðar við einstök fé-
lög. Ekki væri þó úr vegi að Sambands-
stjórnin sjálf gerði sitt til, að sem skjót-
ast væri hafist handa og á sem marg-
víslegastan hátt.
Ilandhæg leið væri fyrir Sambands-
stjórn að gefa t. d. út iiappdrættismiða,
þar sem til eins eða. fleiri muna væri
að vinna. Senda þá til stjórna hvers
einasta félags í Sambandinu, sem sæju
síðan um sölu á þeim í sínu félagi. Þetta
yrði til að örfa, og gerði hluttökuna sem
víðtækasta, en yrði þó sáralítið, sem
kæmi á hvern einstakan félagsmann,
og tæplega mundi sá félagsmaður fyrir-
finnast, sem eigi legði sinn skerf fram