Skinfaxi - 15.05.1923, Side 8

i6
SKINFAXI
ist ekki nú orðið á meðal þeirra. En
þeim verður stundum liált á því að
„þúa“ hvern mann, sem þeir tala við,
er þeir koma hingað til föðurlandsins.
Er dæmi til þess, sem nú skal greina.
íslendingur, sem lengi hafði dvalið
í Ameríku, tók sér ferð á hendur hing-
að til lands til þess að sjá landið og
fornar stöðvar áður en hann dæi. peg-
ar hann kom til Englands, steig hann
á skip, sem var á leið til íslands. Með-
al farþeganna var íslendingur, sem
var búsettur hér á landi. Iiann taldi
sig víst af skárra taginu. þetta var
fyrsti hérlendi íslendingurinn, sem
Vestanmaðurinn sá, síðan hann fór til
Ameríku, og af gleðinni yfir því að sjá
þarna landa sinn, heilsaði hann hon-
um vingjarnlega, og varð það á að
,,þúa“ hann, um leið, samkvæmt sið-
venju þar vestra. En hinn brást reið-
ur við og jós yfir hann óbótaskömm-
um, fyrir ókurteisina. pað má nærri
geta, hvernig Vestanmanninum varð
við slíkar undirtektir. Hann reyndi að
afsaka sig eftir föngum, en það stoð-
aði ekkert, hinn varð ennþá verri í
svörum, og sýndi af sér enn meiri
fyrirlitningu. En atvik kom fyrir á
leiðinni tii íslands, að hann varð þó
feginn að vera upp á Vestanmanninn
kominn, og leitaði síðar vinfengi hans
með smjaðri. og fagurgala.
Ungmennafélögunum einum verður
torsótt að fá menn alment til að hætta
að þérast, þó að þeim takist það inn-
an félagsskaparins. Ef þeim ætti nokk
uð að verða ágengt í því efni, þyrftu
ungmennafélagar að „þúa“ alla utan-
félagsmenn, án þess að taka tillit til
mannvirðingar. En því aðeins væri
þetta áformandi, að félagsskapurinn
tæki upp merki með orðinu „þú“, og
ungmennafélagar bæri pað í augsýn
allra þeirra, sem þeir ávai-pa og tala
við. G. D.
Veðreiðar. Veðreiðar voru háðar, í
Reykjavík, á annan í hvítasunnu. Fljótasti
hesturinn setti nýtt niet í kappreiðum
lieir á landi. Það ætti að vera öllum æsku-
mönnum metnaðarsök, að eiga sem besta
og fegursta hesta. Engin þjóð þarf að
treysta ineir á hestinn sinn en Islending-
ar. Þess vegna hafa þeir oft fundið livað
það var satt, sem Einar kvað.
Knapinn á hestbaki er kongur um stund,
kórónulaus á hann ríki og álfur.
Rit Guðmundar Hjaltasonar. Eins og
áður hefir verið getið í Skinfaxa, hefir
sambandsstjórn U. M. F. I. tekið að sér
að gangast fyrir því, að æfisaga Guð-
mundar Hjaltasonar, ásamt úrvalsfyrirlestr-
uni hans, yrði gefin út. Margir munu bíða
þessarar bókar nieð óþreyju, og er það
að vonum, því það er alkunnugt að Guð-
mundur var einhver hinn ágætasti maður
sem nokkuru sinni hefir starfað fyrir ís-
lenskan og norskan æskulýð.
Nú er unnið af kappi að gerð þessarar
bókar og má því heita að mál þetta sé
vel á veg komið.
Bókarinnar verður síðar getið nánar í
blaðinu.
Sendimaður. Jens Hólmgeirsson ferðað-
ist síðast liðinn vetur fyrir stjórn U. M.
F. í. Fór hann um Mýra- Borgarfjarðar-
Dala- og Húnavatnssýslu. Jens hefir gefið
sambandsstjórn glögga og ítarlega skýrslu
um ferðir sínar, og er sannfærður um að
flest af þeim félögum, sem hann hefir
lieimsótt, eiga þroskavænlega framtíð fyrir
höndum.
Ársþing. Samband íslenskra barnakenn-
ara heldur ársþing sitt um mánaðamótin
júní og júlí. Ýmsir af helstu mentamála-
leiðtogum landsins hefja umræður og flytja
fyrirlestra á þinginu.
Prentsm. Acta h.f. — 1923