Skinfaxi - 01.04.1929, Síða 5

SKINFAXI
53
linningarorð.
Um áramótin nema flestir staðar augnablik, og líta
um öxl. Tiðast dvelur hugurinn þá við það, er oss f nst
unnið, eða mist.
Er árið geklc í garð, ólum vér öll vonir í brjósti, er
annað hvort rióu eða rættust.
Þá er sá hverfur sjónum ungur, sem margar vonir
hafa fylgt, er jafnan vert að láta hugann dvelja um stunri
við að athuga æfistarfið, sem frá var horfið, hvort sem
æfiskeiðið var langt eða skamt. Oss, ungmennafélögum,
er það eigi síður holt en öðrum. Þvi vildi eg biðja
„Skinfaxa" að flytja nokkur minningarorð frá oss, félags-
systkinum Guðmundar heitins Steinssonar frá Miðengi,
er dó af slysförum í júlí síðastliðnum á m.b. „Björgvin".
Ungur var Guðmundur og flestum óþektur hér, er
hann gekk í félag vort, 24. nóv. 1924. Snemma sást, að
hann hafði komið í hópinn af því, að hann þráði að
neita kröftum sínum að göfugu marki.
Mér er minnisstætt, hversu djarfmæltur og djarfhuga
hann jafnati var, er áhugaleysi og deyfð félagslífsins
var að umræðuefni, enda mátli liann djarft úr flokki tala,
því að reiðubúinn var liann til þess, að rcka þá illu
fjanda, deyfð og áhugaleysi, út fyrir télagsmörkin, og
þó lengra hefði verið.
Ekki er vafamál, að hinti framsækni andi Guðmund-
ar sál. ltefir alið margar vonir og þrár, er enn voru
eigi fram kontnar. Sjálfur reit hann einum vina sinna
seinasta árið, er hann lifði, þessi orð:
„Ekki þarf að kvarta yfir því, að ekki séu nóg verk-
efni til, því að eg er með höfuðið fult af efniviði, sent
aðeins bíður eftir að vera tegldur til og fágaður. En eins
og nú standa sakir, lítur ekki útfyrir annað, en að þessi
vísa eftir „Fornúlf" ætli að sartnast á ntér:
„Eg man þá daga æsku í
eg ætlaði að gjöra niargt,