Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1941, Qupperneq 2

skyldumönnum og öðrum þó þeir væru ekki
ánægðir að þvælast um í dauðans greipum, ef
hægt var að vera heima og það við betri launa-
kjör.
En sleppum í bili því liðna. Nú hafa samn-
ingar tekist. Og siglingar eru að hefjast. Marg-
víslegar öryggisráðstafanir eru í munni manna,
en mjög lítið framkvæmt af þeim. Sama æðið
virðist ætla að grípa um sig, allar fleytur er
hugsað til þess að setja af stað. Og svo langt
er gengið, í einstökum tilfellum að háöldruðum
mönnum, sem, þó þeir kunni til verka, hafa
misst broddinn af þeim eiginleikum sem telja
verður nauðsynlega, er fengin yfirstjórn skipa
Útbúnaður sem samkvæmt öryggissamningi
er talinn nauðsynlegur, er ýmist talinn ekki
framkvæmanlegur vegna þess, að skipin þoli
liann ekki! Þo þau geti siglt, eða beinlínis farið
í kringum hann eða blátt áfram trassaður.
Enginn hefir umboð til þess að semja reglugerð
um þossi niál eða vill gera það, sem ríkisstjórn-
in gæti staofest og látið framfylgja. Og óhætt
mun fullyrða að í flestum skipum muni ekki
vera til svo mikið sem tappabyssa, þó á þyrfti
að halda. l’annig er fálmið og vitleysan svo
mikil um þessi mál, urn smærri skipin, að nálg-
ast vitfirring.
Tundurduflarekið er einn meinvættur sjó-
manna. og höíum við fengið margítrekaðar
beiðnir frá þeim að fá eitthvað gert í því máli
Svo að segja öll íslenzku veiðiskipin sem nú
stunda veiðar eru nú stöðugt fyrir Vestur- og
norðurlandi, þar sem langmesta tungurduf.a-
hættan er. Sæbjörg mun hafa verið send út til
þess að granda duflum, en hún er einnig í
síldarrannsóknum, svo slíkt er ekki nema hálf
not að. Ekki vitum við til þess að brezk yfir-
völd hafi skip úti eingöngu í þessu augnamiði,
en þau munu eyðileggja tundurdufl, sem þau
hitta á leið sinni. Eitt er vist, að tundurdufl
eru eins og hráviður á miðum íslenzku skip-
anna. Við þekkjum ekki hernaðarfyrirætlanir
eða fi'amkvæmdir stríðsþjóðanna, tundur-
duflalagnirnar eru á beztu fiskimiðum landsins,
öll hernaðaraðstaða um baráttuna um hafið um-
hverfis Island virðist hafa tekið stórfelldum
breytingum upp á síðkastið, er því ekki tíma-
bært að varpa fram þeirri fyrirspurn hvort ekki
megi hreinsa þessi svæði aftur.
Eitt er nauðsynlegt og það er að íslenzk yf-
irvöld geri gangskör að því, að minsta kosti tvö
skip verði sett til þess að granda rekduflum á
siglingaleiðum og veiðisvæðum.
Og í öðru lagi er nauðsynlegt að sjómenn fái
vitneskju um, hvar duflum sem ekki hafa ver-
ið eyðilögð er sökt.
A meðau komist er hjá slysum af tilviljun
er allt í lagi, eins og kallað er, þó allt sé ekki
eins og á aó vera, en það er skynsamlegra að
gera ráð fyrir því sem koma kann, og hafa gert
allar mögulegar ráðstafanir.Enginn getur máské
ráðið við þó skip farist af ofviðri, en einn laus
lúgufleygur getur grandað heilu skipi, ef þann-
ig lagaðar ástæður eru fyrir hendi.
Enginn sem vel kann að stjórna gleymir smá-
mununum.
FIMMTUGUR
Sigurður Eyleifsson skipstjóri varð fimmt-
ugur 6. júlí. Hann er ættaður af Seltjarnanesi,
Þar sem aldan gnauðar sífelt við ströndina, og
hef-ir lagt íslenzkri sjómannastétt marga sína
ágætustu sjómenn. Sigurður er ráðsæll og dug-
mikill skipstjóri. Mörgum finnst hann máské
hrjúfur í fyrstu viðkynningu, en það er aðeins
ytri gríma, því undir niðri er maðurinn þýð-
lyndur, og hollur þeim er miður mega sín. Hann
hefir verið skipstjóri á bv. Arinbirni Hersir
frá því að skipið kom til landsins og ávalt far-
ist það úr hendi með mestu prýði. Það mun
ósk flestra þeirra er með Sigurði hafa verið, að
geta vottað honum hlýjan hug, á þessum tíma-
mótum æfi hans. Skipverja hans fyrir þá góð-
vild sem hann hefir sýnt þeim í gegnum margra
ára samstarf í blíðu og stríðu, og vina hans
fyrir óbrigðula tryggð hans.
VÍKINGUR
íslenzk sjómannastétt er hreykin af hverjum
giftudrjúgum manni sem fyllir flokk hennar og
getur sér góðan orðstír. Einn í þeim hóp er
Sigurður Eyleifsson. Megi honum vel farast.