Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1941, Blaðsíða 11

þjóðina á að standa saman — minna hana á
skyldur sínar við sjálfa sig og land sitt.
En alla daga á fáninn að vera það helga tákn,
sem allt það bezta og háleitasta er tengt við.
Hann á að benda fram á veginn til nýrra
dáða, nýrra átaka landi og þjóð til farsæidar.
— Það er hans huliðmál, er við, hornfirzkir sjó-
menn, óskuðum eftir að heyra á sjómannadag-
inn síðasta.
Það er því ekki nema sjálfsögð skylda þegar
við mótmælum þessari lítilsvirðingu, sem Kaup-
félag Austur-Skaftfellinga hefir sýnt íslenzku
sjómannastéttinni. —
Við sjómenn, æskjum þess, að verzlunarfélag
þetta sé athugult um fleira en það, hvern af-
rakstur það geti haft af viðskiptum okkar.
Við æskjum þess, að í fjarveru kaupfélags-
stjórans, en hann var í Reykjavík á sjómanna-
daginn, sé forsjá kaupfélagsins falin einhverj-
um siðuðum manni, sem kann skil á hinu tákn-
ræna og menningarlega gildi þjóðfánans.
Við æskjum þess að verzlunarfélag þetta sýni
ekki þjóðfánanum og sjómannastéttinni aftur
slíka smán, sem á sjómannadaginn síðasta.
Og að endingu mótmælum við, í nafni héraðs-
ins, að verzlunarfélag þetta sýni sjómanna-
stéttinni þá lítilsvirðingu og geri sér sjálfu þá
smán, sem áður um getur.
Það er hart, að félag eins og Kaupfélag Aust-
ur-Skaftfellinga skuli ekki hafa þann mann til
forráða, þegar kaupfélagsstjórinn er fjarver-
andi, að hann þekki merkisdaga þjóðarinnar og
þá kurteisi, að hann hundsi þá ekki, heldur
dragi fánann að hún, svo að hann megi „skína
eynni yfir eins og mjöll í fjallahlíð“.
Hornfirzkir sjómenn.
Sigurður Draumland:
Vísur Björns Breiðvíkingakappa
Æfi hjóli hulin hönd
snýr hratt, svo nálgast feigð og gröf
og færir fjör í bönd.
— Austur siglir hugur höf
og heim að íslands fögru strönd
hann tekur enga töf.
Og landið allt í skrúði skín
frá skör að tindi. Vorsins dýrð
er björt sem brúðarlín.
Um dalablóm í döggum skírð
hin dulda endurminning mín
er enn í engu rýrð.
. . . Eg vildi sigla heim hvert haust,
en hermannlega undan braust
að hlýða hjartans raust.
Vesturheimsins hlaut eg traust
og heimþrána með sverði laust
og feldi í fjötranaust.
En hingað komu horfin ár.
Mörg hugarraun var djúp og sár
og eins og ólgusjór.
Ó, fjallastraumur bárublár!
Ó, björk með döggvað júní hárl
Ó, örlög, æskuþrár!
Frjáls síldarsa la, fra m h. af bls. 4
sinna. Það eru fleiri en síldarsaltendur, sem
hafa þarna hagsmuna að gæta, það eru engu
siður saltfiskframleiðendur og saltkjötsfram-
leiðendur, hver veit hve mikinn markað væri
hsegt að fá fyrir hið léttsaltaða og ljúffenga
^slenzka spaðkjöt, ef hægt væri að geyma það
°g afhenda óskemmt hvenær sem væri.
Reykjavíkurbær með hafnarsjóð í broddi
fylkingar, ætti nú þegar að grípa tækifærið,
°g nota góðar tekjur hafnarinnar til að hefj-
ast handa með byggingu slíks kælihúss og
geymslumiðstöðvar. Og ef þarf, þá með aðstoð
11
Sölusambands íslenzkra fiskframleiðenda og
Sambands íslenzkra samvinnufélaga. Það er
varla mikil hætta á, að slíkt fyrirtæki svaraði
ekki rentum af stofnkostnaði, jafnvel þótt það
tæki tíma að fá síldareigendur almennt til að
notfæra sér það; þeir koma þegar kælihús-
merkið ræður úrslitum kaupenda um val síld-
arinnar. Hvað geymslukostnað snertir, þá yrði
ekki komist hjá því erlendis, að geyma síldina
í kælihúsi, og þann kostnað yrðu síldarseljend-
ur hvort sem er að bera í lægra söluverði.
Henry Halfdánsson.
VÍKINGUR