Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1941, Síða 18

Ásgeir Sigurðsson,
slcipstjóri frd fjnífsclal
Eins og öllum landslýð er kunnugt, fórst vél-
báturinn Hólmsteinn frá Þingeyri fyrir skömmu
síðan, og voru á honum fjórir menn. Báturinn
var að veiðum út af sunnanverðum Vestfjörð-
um. Veður var hið bezta og biíðasta og undruð-
ust menn stórlega, að báturinn skyldi hafa far-
izt í slíku veðri. En svo fundust lóðabalar, sem
voru sundurskotnir og í þeim sprengjubrot.
Þessi fundur hafði hryllilega sögu að segja,
enda var það svo, að skip, sem voru ekki all-
fjarri þeim slóðum, sem Hólmsteinn var á,
heyrðu skothríð mikla þann dag, er hann mun
hafa farizt. Töldu menn sig hafa heyrt ekki
færri en 50 skothvelli.
Formaður á Hólmsteini var Ásgeir Sigurðs-
son frá Hnífsdal, og hans vildi ég nú minnast
með nokkrum orðum.
Ásgeir var fæddur 29. nóvember árið 1920.
Sonur þeirra hjónanna, Sigurðar Jónassonar í
Hnífsdal og konu hans, Sigríðar Salómonsdótt-
ur. Sigríður er ein hin mesta sómakona, sem
ég hefi þekkt, og Sigurður frábær dugnaðar- og
kjarkmaður, glaðlyndur og góðlyndur og hinn
bezti drengur. Hann varð 75 ára gamall 12. júní
s. 1., en í vetur var hann fullgildur háseti um
nokkurt skeið á báti mínum, eins og síðar mun
getið.
Sigurður reri hjá mér alltaf öðruhvoru,
fyrstu árin eftir að ég byrjaði formennsku, en
árið 1928 fór til mín sem háseti Lárus, sonur
hans, og var hann hjá mér lengst af, þangað
til hann keypti hlut í h.f. Nirði á ísafirði og
varð vélstjóri á einum af bátum þess félags,
Bryndísi, um áramót 1939—1940. Þá var Ás-
geir hjá mér margar vertíðir, en haustið 1940
fór hann til Akureyrar á skipstjóranámsskeið,
og réðist þá til mín Karl bróðir hans. Hann varð
skipstjóri um síðustu áramót, en Sigurður faðir
hans réðst til mín í staðinn, unz Ásgeir kom að
norðan í febrúar og hafði lokið prófi. 1 vor
réðist hann svo skipstjóri á vélbátinn Hólm-
stein, nýjan bát, en fórst í þriðju sjóferðinni á
því skipi.
Eins og sjá má af ofanskráðu hefi ég haft
ærin kynni af Sigurði Jónassyni og sonum hans.
Er mér ljúft að geta þess, að mér hafa virzt
þeir hver öðrum áhugasamari, duglegri og efni-
legri, ágætir verkmenn og góðir sjómenn. Auk
þess hafa þeir reynzt mér sérstaklega góðir og
viðfeldnir í umgengi allri.
Að Ásgeir heitinn var valinn formaður og
fenginn í annað hérað til forystu um sjósókn
á svo ungum aldri, sýnir bezt, hvers álits hann
naut allra þeirra er hann þekktu. Og víst er
um það, að hann skorti ekkert til þess, að bú-
azt hefði mátt við, að hann ætti fyrir sér glæsi-
lega framtíð. Hann var hinn bezti og viðkunn-
anlegasti drengur, svo sem hartn átti kyn til í
báðar ættir, og hann var einstakur að áhuga,
dugnaði, athygli og verklægni. Var mér sárt um
að missa hann úr skiprúmi, þó að ég hinsvegar
ynni honum alls frama og hefði alltaf við því
búizt, að ekki yrði þess langt að bíða, að honum
yrði falið skip til forráða.
Er mikill mannskaði að mönnum eins og Ás-
geiri heitnum Sigurðssyni, en sárastur er miss-
irinn þeim, er voru honum nákomnastir. Vildi
ég óska þess, að við Vestfirðingar og íslending-
ar yfirleitt mættum eignazt sem flest slíkra
ungra manna sem Ásgeir var, og mun ég hans
lengi minnast, þegar ég heyri góðs mannsefnis
getið. Með Ásgeiri heitnum voru á Hólmsteini
Óskar H. Jóhannesson, Níels Guðmundsson og
Guðmundur K. F. Kristjánsson allt ungir menn
og mannvænlegir, sem mikill skaði er að.
Ingimar Finnbjörnsson.
VÍKINGUR
18