Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1941, Síða 30

Viðbótarsamningur
viðsamninga um stríðstryggingu og áhættuþóknun
frá 4. maí 1940, milli Fél. ísl. botnvörpuskipaeigenda
og stétttaifélaga sjómanna á botnvörpuskipum.
i. gr. Til viðbótar áhættuþóknun þcii i i, sem ákveð-
in er í samningi dagsettum 4. maí 1940 milli þess-
ara aðilja, og samningsbundnum launum, skal
greiða skipverjum viöbótaráhættuþóknun fyrir sigl-
ingar milli íslands og annara landa, sem hér segir:
1. vélsijóri
2. vélstjóri
Loftskeytam.
2. stýrim.
Hverjum undirm.
9/10 % af hrúttó-verði aflans.
15/10 % —
15/10 % — ---- —
15/16 % —
3/4 % — ---- —
Jiað athugast um áhættuþóknun vélstjóra, samkv.
samningi 4. mai 1940, að ef farmur cr seldur la'gra
en 5000 £, greiðist 1. vélstjóra sama áhættuþóknun og
2. vélstjóra ber, samkvæmt þeim samningi.
2. gr. Áhættuþóknun greiðist skipverja meðan hann
cr í þjónustu útgerðar, livort heldur hann er lög-
skráður, eða farþegi til eða frá skipi, eða skipbrots-
maður, Skipatjón af völdum ófriðar telst falla und-
ir 41. gr. sjómannalaganna.
3. gr. Til viðbótar stríðstryggingu þeirri, sem út-
gerðarmenn hafa keypt skipverjum fyrir örorku og
dauða, skv. lögum og samningi um stríðsáhættu-
þóknun og stríðstiyggingu, dags. 4. maí 1940 skulu
útgerðarmenn kaupa aðra jafn háa tryggingu fyrir
alla skipverja, og skal trygging sú, ef til þarf að
taka, greiðast sem árlegur lífeyrir til tryggða sjálfs,
eða þeirra aðstandenda lians, sem bæturnar eiga að
hljóta.
4. Samningar aðilja frá 4. maí 1940 lialda áfram
gildi sínu að öðru en því, er tekur til vélstjóra, skv.
2. málsgr. 1. greinar.
Samningur þessi svo og samningarnir frá 4. maí
1940 eru uppsegjanlegir með 14 daga fyrirvara af
beggja liálfu og falla niður að þessu loyti ákvæði
25. greinar samnings dags. 14. jan. 1941 milli Fél.
ísl. botnvörpuskipaeigenda og Sjómannafélaganna.
Samningur þessi öðlast gildi með undirskrift aðila.
Reykjavík 10. júlí 1941.
Samkomulag um öryggisútbúnað á togur-
um í utanlandss’glingum.
Á flekum og flotholtum.
1. Á flekum verði ekki aðeins notaðir loftkassar,
heldur og korkur, sérstáklega að utanverðu.
2. Á hverjum fleka verði vatnsþéttur dúnkur með
sáraumbúðum, auk vatns og vista, tvö vasaljós og
signalpístóla eða flugeldar. Auk þess skulu vci'a á
flekanum olíufatnaður, ^kjólsegl, fatapok>, málm-
VÍKINGUR
bárufleygur með þorskalýsi, árar og ræði innaif
þeirra takmarka er skipstjóri, að fengnum tillögum
skipshafnar, telur fært, án þess að rýra um of burð-
armagn flekans.
3. ])ar sem því verður við komið skal flekum kom-
ið fyrir á rennibrautum, eða samskonar útbúnaði,
svo að unnt sé að koma fleka í sjóinn óður en skip
sekkur.
í björgunarbátum.
1. Björgunarbátur verði útbúinn loftskeytatækj-
uro, er dragi minnst 100 sjómílur að degi til. Auk
þess móttakara.
2. Koi'kflot veiði liöfð kringum alla björgunarbáta.
3. í hverjum bát verði útbúnaður til að þétta báta.
4. Af björgunarbátum skips i utanlandssiglingum
skal að minnsta kosti einn búinn mótorvél. Sé um
benzinmótor að ræða, skal fylgja varakveikja, geymd
í vatnsþéttu hylki.
5. Á kjölum björgunarbáta skulu vera handföng
eða listar, svo að auðvelt sé að rétta þá við í sjó.
6. I hverjum björgunarbáti sé haglabyssa með
minnst 100 skotum.
7. í hverjum björgunarbáti sé málmbárufleygur
með þorskalýsi.
Um borS í skipum.
1. Loftskeytastöðvar eða talstöðvar séu hafðar á
tveimur stöðum, sem skipstjóri og loftskeytamað-
ur koma sér saman um. Loftskeytastöðinni fylgi að
minnsta kosti tveir góðir móttakarar, svo að hægt
sé að hlusta samtímis á 600 og 182 mtr.
2. Loftskeytaklefi og stýrishús skuli varin gegn
skotum með ekki lakari útbúnaði en nú er tíðkan-
legur á farþegaskipum, sem sigla til landsins.
3. Varðskýli sé komið fyrir á brúarþaki.
4. Skipin séu útbúin reykbombum og flugdrek-
um..
5. Skipin séu útbúin morse-ljósatækjum með spegl-
um, sein einnig er hægt að nota að degi til.
6. Flóka-björgunarvesti eða gúmmí-vesti lianda
hverjum einstökum skipsmanni skal vera um borð
í skipinu.
7. Á bátadekki skal ekkert flutt, sem hindrað
geti aðgang að björgunarbátum.
8. Skipverjar sem búa frammi í skipinu skulu fá
íbúð miðskips eða aftur í, þegar skipin sigla um
hættusvæðin.
9. Hvert skip sé útbúið einum eða tveimur kúlu-
riflum með minnst, 1000 skotum, til að skjóta niður
rek-tundurdufl.
Reykjavík 16. júlí 1941.

30