Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1942, Side 3

Togarliiii Sviði ferst
Islcnzk sjómannastétt hefir löng’um orðið
því að venjast í baráttu sinni víð æst náttúru-
öfl, að í raðir hennar hafi höggvist stór skörð.
Eitt af þeim þungu höggum, sem á stétt þess-
ari hafa dunið, og um leið eitt hið þyngsta,
er missir botnvörpungsins ,,Sviða“ frá Hafn-
arfirði, ásamt allri áhöfn hans, 25 manns.
Þegar að botnvörpungur, eitt af hinum öfl-
ugustu skipum íslenzka fiskiflotans hverfur
af vfirborði sjávar, ásamt allri áhöfn, vekur
það að vonum ugg og kvíða, menn fá þá
áþreifanlegt dæmi þess, að fár cr sá, er ekki
geti þá og þegar orðið að lúta í lægra haldi
fyrir náttúruöflunum, vindi og sjó.
fslenzk sjómannastétt gerir ekki ráð fyrir
því, að fyrir sjóslysin verði byggt með öllu,
jafnvel ekki hversu sem við er leitast í því, að
hafa góð og öflug skip sem er þó eitt aðal-
atriðið. Ilenni er það ljóst, að þetta er skattur
sem hún hefir orðið og verður að gjalda í við-
skiftum sínum við Ægir. Það vekur þó alltaf
sársauka og þjáning þegar þessi skattur er af
henni krafinn og þá ekki hvað sízt þegar um
er að ræða, eins og í þessu tilfelli, eitt af hin-
um mannflestu skipum, sem veldur því að
skarðið í sjómannafylkinguna er stærst og
sárin flest.
Sá er þessar línur ritar, þekkti flesta af
skipshöfn b.v. ,,Sviða“, suma persónulega, en
sérstaklega þó skipstjórann, Guðjón Guð-
mundsson og 1. stýrimann, Þorberg Friðriks-
son.
Guðjón Guðmundsson skipstjóri var góður
og skemmtilegur félagsmaður. Hann var
hrókur alls fagnaðar hvar sem tveir eða fleiri
voru sarnan komnir og munu það margir mæla
að þar hafi farið mætur maður sem að þeir
sjái eftir; farið góður og skemmtilegur félagi.
Hann var í alla staði svo vandaður maður, að
hann mátti ekki vamm sitt vita. Hann var góð-
ur sjómaður og gætinn skiþstjóri.
Þorbergur Friðriksson 1. stýrimaður, var
vel skýr maður, sem bar málefni sjómanna-
GuSjón Guðmundsson
skipstjól'i.
stéttarinnar fyrir brjósti og vildi hlúa vel að
þéim. Iíann lét ekki starida á meiningu sinni
þegar því var að skipta, var hreinn og beinn,
eða í sem fæstum orðum sagt, réttsýnn dugn-
aðarmaður í allri sinni framkomu.
Við sjómennirnir söknum ágætra félaga, og
kunningja sem við höfum lifað margar starfs
og ánægjustundir með og nær það langt um,
okkar á meðal, því að 25 sjómenn, sem stund-
að hafa sjómennsku frá fjölmennustu pláss-
um þessa lands, eiga vissulega marga kunn-
ingja og vini meðal stéttárinnar.
Engu er þó um jafnandi við harm þann, er
ástvinir þessara íöllnu samstarfsmanna eru
nú slegnir við hið sviplega fráfall og sára
missir. .
Megi sá, sem öllu stýrir, blessa þeim svo
minningu látinna ástvina, að þeim verði sá
raunaléttir að, að þeir í skjóli fagurra minn-
inga og trúar, öðlast styrk til að bera þetta
þunga áfall. Ég veit, að ég má í nafni sjó-
mannastéttarinnar votta þessum syrgjandi ást-
vinum alúðarfyllstu samúð. Guð blessi ylckur
öll. S. E.
3
VÍKINGUR