Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1942, Blaðsíða 20

Árni Gíslason varð yfirfiskimatsmaður í
Vestfirðingafjórðungi og hefir aukið vinsæld-
ir íslenzks þurfiskjar í neyzlulöndunum.
Nú tók við hver mótcrbáturinn af öðrum.
Það var eins og gripi menn mótor-æði. Vél-
ar og bátar tóku miklum framförum. Margir
framúrskarandi menn komu fram á sjcnar-
sviðið, sem áttu ef'tir að hefja íslenzka sjó-
mannastétt til vegs og virðingar.
Karl Löve.
Næstur með þilfarsbát varð Karl Löve. —
Hann hafði um tíma verið formaður með
,,Cæsar“ konsúlsins, og átti hann víst sjálfur
síðast, en keypti síðan bát, sem keyptur var
af heimastjórnarmönnum á ísafirði. Var fyrst
retlunin að setja í hann dálitla gufuvél, en
aldrei varð af því. Með honum í kaupunum
var Helgi Sveinsson síðar bankastjóri, en
hann var þá orðinn umboðsmaður ,,Alpha“-
mótorsins og var sú vél sett í bátinn og reynd-
ist vel. Bátur þessi hlaut nafnið ,,Harpa“, með
hann var Karl í nokkur ár, þangað til hann
keypti ,,Huldu“, sem enn er við lýði á Þing-
eyri. Hún var byggð í Lysekil í Svíþjóo og
var um tíma stærsti mótorbáturinn á landinu.
En bátar fóru nú ört stækkandi, og er það
engum manni eins mikið að þakka og Karli
Löve. Hann var aflamaður rnikill og vildi
ekkert hafa nema það mesta og bezta, og var
alltaf að láta smíða handa sér ný og meiri
skip. ,,Freyju“ (hina minni) í Friðrikshöfn
1909, ,,Gylfa“ 1913, ,,Þórð kakala“, ,,Kak-
alann“, báta, hverjum öðrum stærri. K;ýrl
var mikill fyrirmyndar skipstjóri með hirðu-
semi og alla skipstjórn. Úr þeim skóla eru
margir hinir nýtustu skipstjórar komnir.
Hafi fyrstu mótorbátarnir valdið byltingu,
þá varð önnur bylting ekki minni, þegar
„stóru“ bátarnir komu í upphafi heimsstyrj-
aldarinnar. Fyrstir þessara báta voru ,,Gylfi“
Karls Löve, „Sæfari* Karvels Jónssonar og
VÍKINGUR
Karvel Jónsson.
Sigurðar iÞorvarðsscnar í Hnífsdal og
,,Freyja“ Karls Olgeirssonar. ,,Freyja“ var
stærst, byggð og mæld í Gautaborg 33 smál.
,,Sæfari“ og ,,Gylfi“ voru teiknaðir á iisafirði
af Kristjáni Petersen, en „Freyja“ éftir fyrir-
sögn Ingólfs Jónssonar, sem sendur var utan
til að hafa eftirlit með smíði skipanna þriggja.
Þegar skip þessi brunuðu í fyrsta sinni inn
sundin á ísafirði, ætlaði fagnaðarlátunum
aldrei að linna, fólkið fann að það var að
verða breyting á högum þess. Að hinir stóru
bátar boðuðu nýja og betri tíma. Eftir þetta
bættust um tíma við nýir og stærri bátar, á
hverju ári. Árið 1915 voru fimm skip smíðuð
í Noregi, Leifur, Snarfari, Sverrir, Bifröst,
Kári og síðan hver af öðrum. Bátar Karls og
Jóhanns, Sjöfn, Frigg og Eir og bátar Magn-
úsar Thorbergs, ísleifur og Harpa, ennfrem-
ur Sóley, Garðar, Kveídúlfur, Eggert Ólafs-
son og Rask sem mun hafa verið kominn
nokkru fyrr. Þetta var floti, sem valcti hrifn-
ingu, hvar sem hann kom og færði þjóðar-
búinu miklar telcjur.
Þorstemn Eyfirðinyur.
20