Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1942, Qupperneq 16

Hæsfaréttardómur í
sjótjónsmáli
Málavextir eru þ.eir, að 28. febr. f. á. ljet
skipið Eldey, sem var eign samnefntís hlut!>fé-
lags, ú rhöfn á Englandi og hék áleíðir til ís-
lands. Áður en skipið lét úr höfn fékk skip-
stjóri þess fyrirmæli frá brezka siglingamála-
ráðuneytinu um leið þá, er fara skyldi, og
kveðst skipstjóri hafa farið eftir þeim fyrir-
mælum að öðru leyti en því, að hann fór 7
mílur út af svonefndum Boe head í stað 5
mílna, með því að hann hefði talið þá leið ör-
uggari, en um nóttina strandaði skipið á svo-
nefndum Barra-head og ónýttist, en skipverj-
ar björguðust.
Skipið var vátryggt venjulegri sjóváti-ygg-
ingu á vélbái\aábyrgðarféi,ag'inu Grótta, en
einnig hafði verið keypt stríðsvátrygging fyr-
ir það hjá Sjóvátryggingarfélaginu. Er til þess
kom, að greiða skyldi bætur fyrir skipið, urðu
aðiljar ekki ásáttir um, hver greiða skyldi.
Grótta taldi, að hér hefði verið um stríðsslys
að ræða, sem það ætti ekki að bæta, en Sjóvá-
tryggingarfélagið hélt því hins vegar fram, að
strand skipsins hefði orðið með þeim hætti, að
stríðsvátryggingin kæmi ekki til greina. —
Niðurstaða sjó- og verzlunardóms Reykjavík-
ur í máli þessu varð sá, að ekki var talið, að
stríðstryggingin kæmi hér til greina, heldur
gilti í þessu tilfelli hin venjulega sjóvátrygg-
ing. Var Sjóvátryggingarfélagið því sýknað,
en Grótta dæmd til þess að greiða vátrygging-
arfjárhæð skipsins. Segir svo í forsendum
héraðsdómsins:
,,Eins og þegar hefir verið getið, gaf brezka
siglingaeftirlitið skipstjóranum á Eldey fyrir-
mæli um, hvaða leið hann skyldi fara frá
Fleetwood, en um stjórn skipsins að öðru leyti
var skipstjórinn að öllu leyti sjálfráður. Sam-
kvæmt framlögðu sjókorti af þessum slóðum
verður ekki séð, að leið sú, er Eldey átti að
fara, sé neitt verulega hættulegri en sú, sem
að sögn stefnanda, er venjulega farin, ef gætt
hefði verið allrar tilhlýðilegrar varkárni í sigl-
ingunni. Þess er þegar getið, að skipstjórinn
á Eldey vák frá nefndum fyrirmælum sigl-
ingaeftirlitsins um siglingu skipsins, án þess
þó að annað verði séð, en að þau fyrirmæli
hafi haft að geyma öruggar leiðbeiningar um
siglingaleiðina. Og þegar þess er gætt, að veð-
ur fór mjög versnandi frá því kl. 4 e. h. þann
VÍKINGUR
28. febr. og þar til strandið varð (frá S 2 upp
í S 8—10), að dimmviðri var, að sjávarstraum-
ar eru mjög þungir á þessum slóðum og að
skipstjóranum var auk þess kunnugt um,
hversu háttað var um vitaljós á þessari leið, þá
virðist hann ekki hafa gætt þeirrar varkárni
í siglingu sinni, sem krefjast verður. Verður
ekki annað séð, en að skipstjóri haíi, þrátt
fyrir þessar aðstæður, haldið sleitulaust áfram
ferð skipsins, og þótt honum væri kunnugt
um gangleysi þess, virðist ekki hafa tekið til-
lit til hinna þungu sjávarfallsstrauma, og dýp-
ið var aðeins mælt tvisvar sinnum á þessu
tímabili (kl. 9,30 og kl. 11 e. h.), enda þótt
þær mælingar gæfu á engan hátt til kynna,
að á öruggum slóðum væri farið, þar sem slíkt
dýpi er að finna á mörgum stöðum á sundinu,
fjær og nær landi. Að áliti réttarins verður
þessi vangæzla um siglingarstjórn skipsins að
teljast vera slík meginorsök strandsins, og
styrjaldarástandið og nefndar ráðstafanir í
því sambandi eigi svo óverulegan þátt þar í,
að stríðsvátrygging sú, er stefnandi keypti hjá
íSjóvátryggingarfélagi Islands h.f. komi hér
ekki til greina“.
Niðurstaða héraðsdómsins var að öllu leyti
staðfest í hæstarétti.
Hrm. E. B. Guðmundsson flutti málið af
hálfu Eldeyjar, hrm. Th. B. Líndal af hálfu
Sjóvátryggingarfélagsins, en hrm. Pétur
Magnússon af hálfu Gróttu.
Frh. af 15. síðu
Blaðið er Sigurði Baldvinssyni þakklátt fyr-
ir yfirlit sjósóknar frá Ólafsfirði. Það er ein-
mitt slíkar greinar, sem okkur vantar sem frá
allra flestum sjávarplássum landsins. Hins-
vegar viljum við benda Sigurði og öðrum, sem
ef til vill kynnu að misskilja undanfarandi
tilraunir okkar um ,,Fréttir úr verstöðvun-
um“, að við höfum ekki náð til allra verstöðva
landsins. En óskum eftir því, að -fá sem allra
víðast fregnir og fréttabréf aðsend.
Ritstj.