Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1952, Qupperneq 27

Sparnaðarráðstöfun
Saga eftir W. W. Jacobs
„Sjómönnum er yfirleitt ekki sýnt um að spara pen-
ingana sína“, sagði næturvörðurinn, þó maður gæti látið
sér detta annað í hug, þegar maður heyrir þá tala um
að spara úti á sjó, og engin krá er í þúsund mílna
fjarlægð.
Ginger Dick og Peter Russet — tveir piltar, sem ég
hef minnst á áður — reyndu einu sinni að spara. Þeir
voru orðnir svo leiðir á að sóa allri hýrunni á viku
eða tíu dögum eftir að þeir komu í land og verða að
fara til sjós aftur fyrr en þeir höfðu ráðgert, að þeir
ákváðu að breyta til með einhverjum ráðum.
Þeir voru á heimleið frá Melbourne, þegar þeir tókm
þessa ákvörðun, og Isak Lunn, elzti kyndarinn um borð
— gamall og gallharður bindindismaður — gaf þeim
heilmikið af hollum ráðum.
Þeir ætluðu allir á sama skip, þegar það færi aftur,
og hann bauðst til að leigja herbergi með þeim í landi
og varðveita fyrir þá peningana, og láta þá fá það
sem hann kallaði hæfilega upphæð daglega.
Þeir myndu hafa hlegið að sérhverjum öðrum, en
þeir vissu, að Isak gamli var heiðarleikinn sjálfur, og
að peningarnir myndu verða örugglega geymdir hjá
honum, svo eftir miklar vangaveltur og umræður gerðu
þeir skjallegan samning þess efnis, að hann geymdi
fyrir þá peningana og léti þá fá þá smátt og smátt,
þangað til þeir færu aftur á sjóinn.
Hver og einn annar en Ginger Dick og Peter Russet
eða fábjáni hefði vitað betur en að láta sig henda
slikt, en Isak gamli var svo tungulipur og virtist svo
frjálslyndur gagnvart því sem hann kallaði hóflegan
drykkjuskap, að þeir hugsuðu ekki út í, hvlíkur af-
glapaskapur þetta væri, og þegar þeir fengu hýruna,
sem var hreint ekki svo lítil upphæð, stungu þeir smá-
peningunum í vasann og fengu honum hitt.
Fyrsta daginn lék allt í lyndi. Isak gamli útvegaði
þeim ágætt herbergi, og þegar þeir voru búnir að fá
sér fáein glös, sýndu þeir honum það vináttubragð að
drekka með honum te og fara síðan með honum í bíó.
Myndin hét „Fall drykkjumannsins", og hún hófst
á því, að ungur maður gengur inn í viðfelldna krá og
lagleg afgreiðslustúlka færir honum krús af bjór. Síðan
meiri bjór í pottavís, og þegar Ginger var búinn að
horfa á náungann hvolfa í sig sex pottum á hálfri
mínútu, var hann orðinn svo sárþjáður af þorsta, að
hann gat ekki setið kyrr, og hvíslaði að Peter Russet
að koma með sér út.
„Þið missið af því bezta, ef þið farið strax“, hvíslaði
Isak gamli, „í næsta kafla sér hann froska og drísil-
djöfla sitja á barmi krúsarinnar þegar hann drekkur
og drekkur".
Ginger stóð upp og togaði í Peter.
„Og síðan myrðir hann móður sína með rakhníf",
segir Isak gamli og togaði í hann á móti.
Ginger settist aftur, og þegar morðið var afstaðið,
sagði hann, að sér væri óglatt, og þeir Peter og hann
fóru út til að anda að sér hreinu lofti. Þeir fengu
sér þrjá snapsa á fyrsta staðnum og svo fóru þeir á
annan og steingleymdu Isak og áfengisböli, þar til
klukkan ellefu, þegar Ginger, sem hafði verið rausnar-
legur við kunningja, er hann eignaðist £ krá einni,
gerði þá uppgötvun, að hann hafði eytt sínum síðasta
eyri.
„Þetta hefur maður fyrir að hlusta á bindindisþvætt-
ing“, segir hann geðillur, þegar það kom í ljós, að
Peter átti ekki grænan eyri heldur. „Hér erum við rétt
að byrja kvöldið og enginn peningur til“.
Þeir fóru heim í afar illu skapi. Isak gamli lá sof-
andi í rúmi sínu, og þegar þeir vöktu hann og sögðust
hér með ætla að geyma peninga sína sjálfir eftirleiðis,
velti hann sér bara á hina hliðina og hraut svo hátt,
að þeir heyrðu varla til sjálfra sín. Svo benti Ginger
Peter á buxur Isaks, sem héngu á rúmgaflinum.
Peter brosti og tók þær upp gætilega, og Ginger
brosti líka, en honum líkaði ekki allskostar að sjá Isak
brosa í svefni, eins og hann dreymdi skemmtilega.
Allt, sem Peter fann, var fimmeyringur, lyklakippa
og' hóstapilla. I jakka- og vestisvösunum fann hann
brotinn hníf, snærisspotta og strætisvagnamiða.
Svo settist hann á rúmstokkinn og gaut augunum á
Ginger.
„Vektu hann“, sagði hann reiður.
Ginger Dick tók í axlirnar á Isak gamla og hristi
hann eins og meðalaflösku.
„Fótaferðatími, piltar?" spurði Isak og teygði annan
fótinn fram úr rúminu.
„Nei, ekki ennþá“, sagði Ginger afar ókurteislega;
„við erum ekki farnir að hátta. Við viljum fá pening-
ana okkar“.
Isak kippti fætinum aftur upp í rúmið ..Góða nótt“,
sagði hann og sofnaði fast.
„Hann er að látast, það gerir hann“, sagði Peter
Russet. „Við skulum leita. Þeir hljóta að vera einhvers-
staðar í herberginu".
Þeir höfðu endaskipti á nálega öllu í herberginu, og
svo kveikti Ginger á eldspýtu og skyggndist inn í
reykháfinn, en hið eina, sem hann uppgötvaði, var það,
að reykháfurinn hefði ekki verið hreinsaður í um það
V I K I N G U R
2B7