Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1959, Blaðsíða 2

í þessum greinum í Sjómanna-
sk'.lanum eða á fiskiskipstjórn-
arn 'mskeiðunum.
Næsta skrefið verður að sam-
tök okkar knýi á hjá Alþingi og
ríkisstjórn um tafarlausar að-
garðir. Vonandi verður Alþingi
ekki svo illa skipað, þegar það
kemur saman í haust að enduð-
um kosningum, að ekki fáist
bætt fyrir þau mistök, sem þegar
hafa orðið í þessum málum.
Okkur verður skammgóður
vermir að því að dingla á eftir
öðrum þjóðum í hagnýtingu
sjávaraflans.
Ef nokkur von er til þess að
við höldum okkar hlut í hinni
hörðu samkeppni bæði utan frí-
verzlunarsvæðisins og innan
neyðumst við til að hugsa a,f
meiri raunsæi um okkar stöðu
jafnt meðal fjarlægra og ná-
lægra þjóða.
Það, sem gera verður í þess-
um efnum án tafar, er í höfuð-
atriðum eftirfarandi:
Gerðar verði ráðstafanir til
þess að samin verði kennslubók
um fiskveiðar, fiskaðgerð og
allar helztu greinar fiskvinnslu
okkar íslendinga.
Stefnt verði að því, að slík
kennslubók verði tilbúin fyrir
haustið 1960 og hefjist þá jafn-
hliða kennsla í fagskólum um
þetta efni og fleiri skólum, ef
ástæða þykir til.
Á námskeiðum Stýrimanna-
skólans og í hinni almennu fiski-
mannadeild skólans verði með-
ferð á fiski, hirðing fiskiskipa
og fiskvinnsla gerðar að próf-
skyldum námsgreinum. Þettaeru
þær lágmarkskröfur, sem nauð-
synlegt er að verði uppfylltar.
Þar til þetta er komið í kring er
þýðingarmikið að haldið verði
áfram á þessu hausti og í vetur
með fræðsluerindi þau, sem byrj -
að hefur verið á. Fé þarf að
veita á fjárlögum þessa árs til
þessarar starfsemi, það ríflegt,
að hér verði ekki um neitt hálf-
kák að ræða.
Það er von okkar allra, sem
að sjómannasamtökunum standa,
að góðir og þjóðhollir menn eigi
sízt þeir, sem völd og aðstöðu
hafa í þjóðfélaginu, leggist á eitt
u,m að hrinda þessum málum í
framkvæmd.
Mikil verðmæti fara árlega
forgörðum í fiskframleiðslu okk-
ar, alltof oft sakir þekkingar-
leysis eða jafnvel trassaskapar.
Það er skylda okkar að draga úr
því tjóni.
Ein þýðingarmesta leiðin til
þess er að okkar dómi sú, að
koma fræðslu um þessi efni inn
í skólana og þá fyrst og fremst
fagskóla sjómannastéttarinnar.
Með því er verið að vinna fyrir
framtíðina og treysta grunn
þess aðalútflutningsvegs, sem
við íslendingar verðum að
byggja á um langa framtíð.
RegLvgcrðir um fislcimat eru aðeins skriffinnska ef ekki er lcennd
liagnýt meðferö fisks frá fyrsta handtaki til útflutningsstundar.
186
AÐSEND BREF
JJ.
Sf
erra ritiljóri
U UL
yomannat
tngó
Síðan Sjómannablaðið Víking-
ur byrjaði að koma út fyrir 20
árum hefur það flutt margar
góðar og gagnlegar greinar eft-
ir menn úr röðum sjómanna og
oft eftir menn úr öðrum stétt-
um og starfsgreinum. Stundum
er deilt á starfandi sjómenn fyr-
ir að skrifa of lítið í blaðið. En
er nokkur ástæða til þess? í
fyrsta lagi hafa margir þeirra
skrifað í blaðið öðru hvoru og
sumir að staðaldri. í öðru lagi
er á það að líta að sjómennska
og blaðaskrif eru óskyld störf.
Sjómenn eru yfirleitt ekki undir
það búnir eða til þess þjálfaðir
að skrifa ritgerðir. Margir sjó-
menn einkum þeir eldri hafa að-
eins notið stuttrar kennslu í
barnaskóla og síðan stuttrar
kennslu í Sjómannaskóla. Þetta
er allt og sumt. Er nokkur
ástæða til að furða sig á því þó
að menn, sem notið hafa jafn
lítillar tilsagnar í íslenzku og
jafn lítillar æfingar í að skrifa
séu ekki allt af með pennann í
höndunum jafnframt því að þeir
stunda störf, sem lítið eða ekk-
ert eiga skylt við ritstörf. Þrátt
fyrir þá erfiðleika, sem við er
að etia hefur það sýnt sig, að
margir sjómenn skrifa all vel og
sumir ágætlega. Ber einna helzt
að furða sig á því. Gott dæmi
um þetta er greinin „Hafnar-
mannvirki á íslandi" eftir Jón
Eiiúksson, í síðasta tölublaði. í
stuttu máii. Þetta er fyrirmynd-
argrein og hið þarfasta verk.
Aðrar greinar Jóns um tilteknar
hafnir, sem komið hafa í öðrum
tölublöðum Víkingsins bera höf-
undi sínum líka fagurt vitni. Þá
væri vel, ef ráðamenn um hafn-
argerðir á Islandi kynntu sér
það sem Jón Eiríksson segir um
þessi mál.
VÍKINGUR