Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1959, Síða 19

I
t
Fleiri nýja togara
Það hefur lengi þótt góður
gjaldeyrir í íslenzkum stjórn-
málum, að kenna Eysteini um
ailar vammir og skaimmir, sem
menn hafa þurft að tína fjár-
máiastefnu íslenzka ríkisins til
handa. Enda mætti heita undar-
legt, ef sá maður hefði sloppið
með heilt mannorð frá þeirri af-
reksvinnu, að vera lengstan tíma
allra manna fjármálaráðherra
ríkisins.
Hitt er annað mál, að stjórn-
málaflokkar hér hafa margsinnis
rækt starf sitt þannig, að helzt
mætti ætla, að þeir héldu, að
landshagur og framþróun hins
íslenzka þjóðfélags væri hið
sama og flokksviðhorf þeirra við
hverju málefni. Verður þár af
eðlilegum sögulegum ástæðum
frægast, er þeim fatast svo
framsýnin, að þeir fordæma
beint eða óbeint eðlilega fram-
þróun í atvinnumálum þjóðar-
innar.
Þannig var það um tímabil
fyrir styrjöldina, að Framsókn-
arflokkurinn virtist miða þjóð-
hagsboðorð sín, við það helst, að
koma sjávarútvegi landsmanna
á kaldan k^aka, með því að
spyrna fótum við öllu því er
gæti orðið honum til hagsbóta,
og gekk svo langt að beita valdi
sínu eftir mætti, til þess að
varna því, að menn gætu byggt
sér báta eða eignast. ný skip.
Hinsvegar hefur eðlileg lífs-
þensluþörf þjóðarinnar rekið
þessa fáránlegu heimsku sva
rækilega á stamp, að öflugustu
samtök, er Framsóknarflokkur-
inn telur sér, eiga nú glæsilegan
siglingaflota skipa, er færa
landsmönnqm hagsæld og björg
í bú á margvíslegan máta.
Og þó ennþá eimi eftir af
fyrri svartsýnishyggju á mátt
hinna stórvirku atvinnutækja
sjávarútvegsins, hefur Fram-
sóknarflokkurinn á síðari árum
ófús eða viljugur eftir aðstæð-
um, stutt að því vegna hinnar
þungu undiröldu frá kröfum
fólksins úti á landsbyggðinni, að
kaupa til landsins fiskiskip, er
síðan hefur að talsverðu leyti
verið dreift út um landsbyggð-
ina, svo að vinnukraftur fólks-
ins mætti nýtast sem best, til
þjóðar hagsældar, Enda svo úr
ræzt., að í mörgum sjávarþorpum
um landsins er hver hönd allt
frá barnsins til öldungsins sam-
fleytt mestan- hluta ársins önn-
um kafin við þjóðnýt fram-
leiðslustörf.
En víða er pottur brotinn,
Vinstri stjórnin svonefnda var
samfellt með það á stefnuskrá
sinni, að kaupa til landsins 15
nýja togara á valdatíð sinni.
Þeir gengu hvað eftir annað ljós
um logum ýmist til ills eða góðs
á síðum stjórnmálablaðanna, en
í raunveruleikanum varð aldrei
úr framkvæmd á því að þeir
kæmu til landsins.
Á sjómannadaginn síðasta
lýsti forsætisráðherra Emil Jóns-
son því yfir í ræðu, að ríkis-
stjórn hans hefði beitt sér fyrir
því, að gerðir hefðu verið samn-
ingar og veitt myndu leyfi fyrir
kaupum á 8 nýjum togurum til
landsins.
Allir sem skynbragð bera á
mikilvægi þessara atvinnutækja,
tóku þessum upplýsingum með
mikilli ánægju, og umsóknir um
þessi skjp munu hafa borist frá
ýmsum aðilum, er fást við sjáv-
arútveg.
Raunveruleikinn með þessa 8
togara, virðist þó strax vera
töluvert farinn að gliðna. Síð-
ustu fregnir herma, að veitt
hafi verið leyfi fyrir 4 togurum,
sem væntanlega komi til landsins
á árinu 1960. Ef að sú spá
stenzt í raun og veru, er það að
vísu nokkru meira heldur en
ekki neitt, en örugglega fjórum
sinnum minna, heldur en nauð-
synlega hefði þurft að vera, eft-
ir aðgerðarleysið í þessum efn-
um frá því á tímum nýsköpun-
ar st j órnarinnar.
I sambandi við þessi áform-
uðu togarakaup, hefur það þó
vakið undrun og furðu þeirra,
er til þekkja, með hvaða rökum
kynni að hafa verið komist
framhjá því að veita fleiri um-
sækjendum leyfi til skipakaupa.
Meðal umsækjenda mun t. d.
hafa verið elzta togaraútgerð
landsins Alliance, er fékk ekkert
leyfi.
Og stærsta togaraútgerð lands-
manna nú í einstaklingsrekstri,
sem einnig rekur eitt fullkomn-
asta frystihús í landinu, Júpíter
og Marz h.f. er um þessar mund-
Þegar skúturnar leystu áraskipin af hólmi, var útlialdstími þeirra
25—28 vikur á ári.
VÍKINGUR
203