Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1976, Page 2

um sögulegar forsendur og benda
á að þeir séu smáríki, sem allt sitt
eigi undir fiskveiðum og fl. í þeirri
trú að með því megi milda að-
gerðir voldugra þjóða.
Þessi stefna er að ganga sér til
húðar, einsog ástandið er i heim-
inum í dag. Aðeins samræmdar
aðgerðir geta komið að haldi.
Ef málið er skoðað í heild sinni,
kemur það í ljós að þeir sem ráða
yfir fiskveiðunum í Norður-At-
lantshafi eru örfá ríki. Island,
Noregur, Færeyjar, Grænland og
Kanada. Þessar þjóðir eiga nú í
harðri samkeppni á heimsmarkaði
og undirbjóða hver aðra við
margvísleg tækifæri. Þetta skeður
á sama tíma og fiskur er að ganga
til þurrðar vegna ofveiði (margar
tegundir). Þessar þjóðir eiga að
breyta stefnu sinni og samræma
fisksölumál sín með svipuðum
hætti og olíuríkin hafa gert með
olíusöluna.
Ef þessar þjóðir ynnu saman í
einu og öllu i fisksölumálum
myndi aðstaðan og afurðaverðið
gjörbreytast og skipulagðar efna-
hagsheildir einsog Efnahags-
bandalagsríkin ættu örðugra um
vik með að beiða úrslitakostum,
einsog t.d. bókun sex gegn ein-
stökum ríkjum. Áðurnefndar
þjóðir ráða yfir auðlindum Norð-
ur-Atlantshafsins á sama hátt og
arabarikin ráða yfir verulegum
hluta olíuframleiðslunnar og það
kemur að því fyrr eða síðar að
grípa verður til samræmdra að-
gerða til verndar fiskverði og
markaðsmálunum.
Má því telja að nú sé rétti tím-
inn til þess að koma á fundum
milli áðurnefndra þjóða um sam-
ræmdar aðgerðir í fiskveiðimálum
og afurðasölu, til þess að tryggja
raunvirði fyrir fisk úr Norður-At-
lantshafi. Það væri verðugt verk-
efni fyrir íslenska stjórnmálamenn
að hafa forystuna þar einsog þeir
hafa haft forystu í hafréttarmálum
þessara þjóða.
Já auðvitað veit ég að þú heitir Jenný Amalía, en ég
kysi þó heldur að þú færir í einhverju öðru í partýið í
kvöld.
186
VÍKINGUR