Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1976, Qupperneq 19

vegna laumufarþega í
hættuástandi um borð; hefur orðið
að yfirgefa skipið og fara í björg-
unarbátana. Þá hefur komið í ljós
að matarforði, sem þar átti að
vera, hefur verið uppétinn af þess-
um óvelkomnu gestum.
Ekki er það alltaf neyðin, sem
kemur mönnum til þess að gerast
laumufarþegar. Það eru þó nokkr-
ir, sem gera það af ævintýraþrá og
til að sjá sig um í heiminum.
Þannig var ástatt um hinn 19 ára
gamla Henry Gordon Walker, sem
fyrir nokkrum árum læddist um
borð í skipið „Ashburton“, sem lá í
höfn í Brisbane í Ástralíu. Það var
von hans að „sjá hinn stóra heim“,
eins og hann orðaði það síðar. Ekki
varð honum beinlínis að ósk sinni,
jafnvel þótt skipið færi með hann
hálfhring um jörðina. Strax og
skipið kom á áætlunarstað,
Montreal í Kanada, var hann
settur í fangelsi og þar varð hann
að dúsa í 44 daga, eða þangað til
skipið kom þangað aftur í næstu
ferð og lögreglan fylgdi honum um
borð, rétt áður en skipið hóf ferð
sína til baka til Ástralíu. Þegar
heim kom, hafði hann aðeins séð
10 fermetra (og þá í fangelsi) af
hinum stóra heimi!
Um svipað leyti kom Queen
Mary til New York með 6 karl-
menn og eina konu, sem laumu-
farþega innanborðs. Fólkið var að
sjálfsögðu tekið í vörzlu innflytj-
enda yfirvalda og síðan vísað úr
landi.
Rétt fyrir seinni heimsstyrjöld-
ina vakti 13 ára gamall banda-
rískur drengur afar mikla athygli
og hrifningu í Bandaríkjunum og
víðar fyrir að nota sumarfríið til
langra ferðalaga á skipum, sem
laumufarþegi. Drengurinn,
Robert Stap að nafni, byrjaði hinn
ævintýralega feril, með því að
læðast um borð í Linu-skipið
„Georgie“ og komst með því frá
New York til London. Þaðan var
hann sendur til baka með „Queen
Mary“. En nú hafði hann fengið
smjörþefinn af þeim luxus, að
ferðast með stærstu og flottustu
skipum heims, læddist hann strax
eftir heimkomuna um borð í hið
fíria franska skip „Normandie“ og
komst nú aftur yfir Atlantshafið.
Hann var að sjálfsögðu strax
sendur til baka, með alvarlegri
áminningu um að halda sig heima,
en nýkominn til New York,
læddist hann um borð í skipið
„City og Chattanooga“, sem flutti
hann til Savannah í Georgia. En
áður en sumarleyfinu lauk fór
hann samt í litla, en eftirminnilega
ferð með Línu-skipinu „Santa
Elena“, sem var á leið í 18 daga
skemmtireisu, með valið lið, auð-
jöfra til Suður-Ameriku. Ekki mun
honum hafa liðið illa þarna um
borð, og fremur lífgað uppá til-
veruna fyrir milljónerana. Þegar
þessum ferðalögum lauk, hafði
hann aflað sér forvitnilegs efnis í
skólastíla og blaðagreinar.
Mörgum laumufarþegum tókst
að dyljast með því, að blanda sér
saman við farþegana og losna
þannig í lengri eða skemmri tíma,
við illar vistarverur svo sem lestar-
rúm o.þ.h. en yfirleitt lifa laumu-
farþegar engu sældarlífi um borð í
skipum. Sumir hafa naumlega
sloppið lifandi, þegar vistar-
veran var nálægt gufukötlum
og illa fór fyrir negra einum,
sem falið hafði sig í lestar-
rúmi, innan um búr með villidýr-
um, sem verið var að flytja milli
dýragarða. í fyrstu gekk allt vel,
því að búrin voru tryggilega læst. 1
Biscay-flóa, lenti skipið í ofsaveðri
og losnuðu þá nokkur búranna úr
skorðum og opnuðust. Fíll, sem
ásamt öðrum dýrum varð laus,
réðist að manninum, sem slapp
nauðuglega við að verða troðinn í
hel. Hann öskraði á hjálp, en
dýraöskrin í lestinni kæfðu hljóð
hans. Það var svo ekki fyrr en seint
og síðar meir að manninum varð
bjargað, illa útleiknum.
Nú á dögum er víðast hvar leit-
að í skipum, eftir laumufarþegum,
áður en skipið lætur úr höfn, sér-
staklega þegar um er að ræða stór
farþegaskip, og alveg sérstaklega,
ef komið er við í höfnum austur-
landa. Það þarf nefnilega ekki
stóran hóp laumufarþega, vel
vopnum búna til þess að ná skip-
inu á sitt vald, og getur þá verið
um að ræða öfgasinna, flótta-
menn, eða hreinlega venjulega
glæpamenn, sem einskis svífast,
og eru margar frásagnir af slíkum
atburðum í sögu sjóferða.
burðum í sögu sjóferða.
VÍKINGUR
203