Samvinnan - 01.05.1940, Blaðsíða 10

SAMVINNAN
5. HEFTI
skárri kjör í skjóli Kaupfélags Héraðsbúa eins og
skiljanlegt er. Annars var félagsskapur þessi ekki
fastar uppbyggður en svo, að hann hrundi eða hjaðn-
aði, er fram liðu stundir, og sumir viðskiptamennirn-
ir höfnuðu sig hjá kaupmönnum. Samvinnumenn
hörmuðu dreifingu kraftanna í aðferðum sem þessum.
Félagsstjórnin sótti til þingsins 1915 um styrk
til að fullgera hafskipabryggju félagsins og fól al-
þingismönnum Sunnmýlinga að fylgja því máli við
fjárlaganefnd Alþingis. Voru þeir þá alþingismenn
Sveinn í Firði og Þórarinn í Gilsárteigi.
Út af byggingarsjóði, sem í rauninni var sama og
stofnsjóður, var ályktað, að greiða ekki vexti af inn-
eignum félagsmanna, en því, sem hann yxi af inn-
lögnum, skyldi verja til að kaupa inn byggingarsjóðs-
eign dáinna og úrgenginna félagsmanna, að svo miklu
leyti, sem fært þætti. 2% af útlendum vörum skyldi
leggjast til hans fyrst um sinn.
Á aðalfundinum var samþykkt að byggja vöru-
skemmu, sem hægt væri að nota sem sláturhús til
bráðabirgða.
Yfirlitsskýrsla um árið 1914 var gerð og samin
ásamt félagslögunum og var send S. í. S. með inn-
tökubeiðni félagisins.
Fulltrúi á sambandsfund var kosinn formaður fé-
lagsins, Halldór Stefánsson bóndi í Hamborg.
Á sumrinu 1916 var ekki unnið að bryggjugerðinni
vegna þess, að styrjöldin hamlaði útvegun efnis.
Framkvæmdarstjórinn Jón Bergsson bóndi á Egil-
stöðum, sem leitt hafði félagið og varið fyrir áföll-
um sex ára skeið, sagði af sér störfum frá nýári.
Sá fundur var að mörgu leyti merkilegur. Fundar-
menn voru óvenju bjartsýnir.
Eignir félagsins í árslok 1915 voru kr. 3188.00
Vöruskemma félagsins.
Afurðaverð var óvenju gott. Ull og skinn stigu til-
tölulega mest. Útlend vara steig að vísu, en ekki eins
að tiltölu.
Samþykkt var í einu hljóði svohljóðandi fundar-
ályktun.:
„Nú, er Jón Bergsson lætur af framkvæmdarstjóra-
störfum fyrir Kaupfélag Héraðsbúa um næstkomandi
nýár, þakkar aðalfundur félagsins honum eindregið
fyrir störf hans í þágu félagsins, sem hafa verið
því hin happadrýgstu.“
Fundurinn ályktaði, að haga verðlagningu erlendra
vara næsta ár sem líkast almennu kaupmannaverði
í nálægum kauptúnum. Fjárhæðir þær, er þannig
safnast, úthlutast hverjum félagsmanni við árslok,
sem uppbót á næsta viðskiptareikningi í hlutfalli við
viðskiptamagn erlendra vara.
Þá var ákveðið að hefja viðskipti við S. í. S.
Fundurinn vill, að upp verði tekin nýtízku bók-
færsla með ársbyrjun 1917 og að keypt verði eld-
trygg skjala- og peningahirzla.
Þorsteinn Jónsson, sem verið hafði starfsmaður við
félagið frá byrjun hjá föður sínum, var ráðinn fram-
kvæmdarstjóri félagsins frá ársbyrjun 1917, með að-
setri á Reyðarfirði.
Félaginu barst tilboð frá landsverkfræðingi um
heilan skipsfatm af timbri á sumrinu til húsa og
bryggjugerðar. Tók stjórnin tilboðinu, en ekki er að
sjá að timburfarmur þessi kæmi það sumar, enda
var verzlun öll hin erfiðasta.
Fyrir lá, að byggja vöruskemmuna, sem áður er um
getið og nota átti til bráðabirgða við niðursöltun
kjöts og afhendingu sláturafurða.
Ennfremur lá fyrir, að byggja íbúðarhús fyrir fram-
kvæmdarstjórann. Af því varð þó ekki, en siðar,
Frystivélarnar í frystihúsi félagsins.
74