Samvinnan - 01.11.1948, Síða 12

ÍRAK
HEIMILID: M. Lefebvre, kona hans og þrjú börn, bua i litilli, shuggalegri ibúð, sem hvorki
hefur miðstöð né heitt vatn upp á að bjóða. Eldhúsið er lika baðherbergi og þvottahús.
ástæðu, að hún kostaði meira en 2.000
franka. Þá sjaldan barnið fer út í
köldu veðri, sveipar móðirin utan um
hann gömlu ullarsjali, sem er minja-
gripur frá {jví fyrir stríð.
LÍF ÞESSARAR fjölskyldu, eins og
annarra við svipuð kjör, er
fjarskalega tilbreytingarlítið. Engir
peningar eru afgangs til þess að veita
sér hina lítilfjörlegustu skemmtun, og
sú ánægja, sem lífið veitir þeim, verð-
ur að vera sprottin úr skauti fjölskyld-
unnar. En þrátt fyrir það eru hjónin
furðulega ánægð með lífið, þótt kjörin
séu erfið. Þau hafa gamanyrði á reið-
um höndum, og þeim er létt um hlát-
ur. Auðvitað kvarta þau „en við höf-
um nú alltaf verið slæmir með það að
barma okkur, Frakkarnir,“ segir
Lefebvre.
En þegar þau tala um framtíðina,
verður manni ljóst, að glaðværðin er
ekkert annað en ytra borð hins franska
lundernis: „Það væri auðvelt að þola
sífellt strit og erfiðleika," sagði Le-
febvre, „ef maður sæi eitthvað bjart-
ara framundan, ef maður gæti hlakkað
til einhvers næsta dags, jafnvel langt
fram í framtíðinni, þegar við gætum
sagt hvort við annað: „Nú getum við
tekið það með ró, nú eru erfiðu tim-
arnir á enda, nú skulum við njóta lífs-
Og póstþjónninn hélt áfram máli
sínu. „Við hjónin erum nú bráðum
miðaldra, þurfum að sjá um uppeldi
barnanna okkar þriggja og erum verr
stödd en þegar við byrjuðum búskap
fyrir tólf árum. Eg ber ekki svo mikla
áhyggju fyrir okkur Louisette — við
höfum átt fáein ár ánægjulegs og heil-
brigðs lífs — það eru börnin, sem eg
ber kvíðboga fyrir. Hvernig verður
þeirra heimur? Eða verður í rauninni
nokkur lífvænlegur heimur til fyrir
þau?“
Örvggisleysi um framtíðina og ótti
við annað stríð móta hugsun hans og
eitra svefn hans. Hann talar ekki oft
um það, en hann er þess fullviss, að
verði annað stríð, þá verði Frakkland
fyrsta fórnarlambið og þar verði allt
lagt í rúst.
En hvað um Marshall-áætlunina.
Heldur hann, að hún gæti orðið
Frakklandi til viðreisnar og hjálpað
til að viðhalda frið?
„Auðvitað mun hún verða Frakk-
landi til hjálpar," segir Lefebvre, „en
hvort hún muni tryggja friðinn, er
ekki gott að segja. Guð veit, að landið
mitt þarfnast hjálpar, og við erum
þakklátir Ameríkumönnum fyrir
hana. Og geti hún tengt Evrópulönd-
in fastari böndum, þá er það dásam-
legt. En eitt langar mig til að vita, og
(Framhald á bls. 27.)
vaggcr menningar vorrar
EFTIR
SAMUEL NOAH KRAMER
Fornmenjagröjtur i cevintýraland-
inu leiðir í Ijós áður óþekkta þœtti
í sögu mannkynsins.
FORNMENJAFRÆÐINGAR hafa
nú á ný beint athygli sinni að
Mesepotamíu, eða írak, eins og hún
nú nefnist. Þar hófst fyrir um 7000
árum ýmiss konar verkleg og andleg
menning, sem liefur þróazt fram á
vora daga. Þar hafa verið grafnir úr
jörðu ýmsir verðmætir gripir, sem
bera vott þessarar menningar, en þró-
unarsaga mannsins áleiðis á menn-
ingarstigið er langt frá því að vera
full-skýrð enn. Því er það, að ýmsar
erlendar vísindastofnanir, sem héldu
þar uppi rannsóknum þar til styrjöld-
in greip inn í rás viðburðanna, hafa
nú aftur, eftir því sem pólitísk sk.il-
yrði leyfa, hafið starfsemi sína á ný.
Ein slík stofnun, Háskólasafnið í
Pennsylvaníu, gerir sér vonir um, að
rannsóknarleiðangur verði kominn á
staðinn næsta haust. Haugur sá, er
leiðangur þessi á sérstaklega að taka
til rannsóknar, er kenndur við Isin,
sem var mikilvæg menningarstöð fyrir
4000 árum síðan. Fornmenjafræðing-
ar í írak hafa þó engan veginn setið
auðum höndum undanfarin ár, held-
ur hefur þeim tekizt að vinna mikið
nytjastarf með rannsóknum sínum á
styrjaldarárunum.
Mlllllllllllllllllllll III111111111111111IIII ■•IIIIH ■■1111111111111111111IIIHHI*
í SAMUEL NOAH KRAMER ér |
1 fornmenjavörður við Babylonsdeild =
\ Fornmenjasafnsins í Pennsylvaníu. |
É Hann hefir m. a. þýtt sumerísk rit, f
I sem skráð hafa verið með fleygletri |
I fyrir meira en 5000 árum, en það er i
| meðal elztu skráðra heimilda, sem I
sögur fara af.
7* llllllllllllllllllllllllllillllliillillllllllllllililllllllllilllllllllllllllliiiiillit
12