Neisti - 23.04.1978, Blaðsíða 4

NEISTI 4. tbl 1978 /4
ÁLYKTUN
PÓLITÍSKRAR FRAMKVÆMDANEFNDAR FYLKINGARINNAR
KJOSUM ALÞÝÐUBANDALA6IÐ I
BORGARSTJORNARKOSNINGUNUM
Fylking Byltingarsinnaöra
Kommúnista (FBK) býður ekki
fram 1 borgar- og sveita
stjórnakosningunum 1978.
ÞaG er full ástæða til þess að
lita á það sem skaða, og ber
aö gera grein fyrir ástæðum
þess og skoöun Fylkingarinn-
ar á þvi hvernig haga ber
atkvæði í þessum kosningum.
FBK eru lítil samtök sem
hafa takmarkaða möguleika
til þess að standa undir öflug-
um áróðursherferðum. Við
höfum ekki launaða starfs-
krafta og útbreidda fjölmiðla
á okkar vegum. Þvi er það
svo að Fylkingin má hafa sig
alla við, ef hún á að geta
komið sjálfri sér á framfæri
í öðrum kosningunum.
Hvað pólitíska stefnu varð-
ar stenst FBK ekki þær kröf-
ur sem hún gerir til sjálf
sin, til þess að taka þátt í
borgar- og sveitastjórnakosn-
ingunum. Við getum að sjálf-
sögðu sett fram stefnu í
borgarmálum út frá okkar
almennu sjónarmiðum og -
stefnu. En sú stefna væri
ekki eins mótuð og skýr eins
og sú stefna sem við höfum
þegar litið er á heildarpóli-
tíkina. Þar höfum við hamr-
að fram fjölmörg grundvall-
aratriði, sem gefa pólitík
okkar ákveðna heildarmynd.
Sömu sögu er ekki að segja,
þegar við athugum stefnumál
á staðbundinn mælikvarða.
Ástæður þessa eru augljósar
hverjum manni: samtök með
litla krafta verða að setja
sér forgangsverkefni í þessu
hvorn verkalýðsflokkinn hef-
ur aftur á móti við þau rök
að styðjast, - þótt viökom-
andi fulltrúar séu sjálfir ekki
álitlegir, - að verið er að
velja fulltrúa flokks/flokka
sem hafa þann hóp fólks a
bakvið sig, sem mögulega
gæti þrýst á þessa fulltrúa
eða haft í frammieinhverja
starfsemi, sem þessir full-
trúar neyddust til að taka
tillit til og þar meö hafa
jákvæð áhrif. Það eru þess-
ir flokkar sem neyöast til
þess að taka tillit til mögu-
legrar hreyfingar sem vaxa
kynni upp t. d. f verkalýðs-
félögunum um einhver fél-
agsleg verkefni f borgarmál-
um, hreyfing varðandi hús-
næðismál, skipulagsmál o.fl.
Hér f Reykjavik liggur
valið milli A lþýðuflokksins
og Alþýðubandalagsins ljóst
fyrir. Við skulum gæta þess
að f kringum Alb. er það
fólk sem helst hefur eitthvað
fram að færa f málefnum
aldraöra, barna og hvað um-
hverfisvernd og bæjarskipu-
lag snertir yfirleitt. Þetta
fólk erum við að styðja í
þessum kosningum með þvi
að kjósa Alb. f Reykjavík,
fólk sem hefur e.t.v. ein-
hverja möguleika til að koma
einhverju jákvæðu til leiðar.
En við skulum gera okkur
það ljóst strax, að fjölgun
fulltrúa Alþýðubandalagsins
breytir engu f sjálfu sér.
Breytir engu meðan ekki
er virkileg hreyfing sem það
neyðist til að taka tillit til. f
Þegar kjararánslögin komu
fram f febrúar, þá var strax
ljóst aö verkalýðshreyfingin
yrði aö beita öllu þvi afli,
sem hún hefur yfir að ráða,
til aö ná aftur kjaraskeröing-
unni. I herbúðum andstæð-
inganna ríkir samstaða. Sam-
tök atvinnurekenda standa
sameinuð að baki ríkisstjórn-
inni og innan stjórnarflokk-
anna ríkis samstaða um
kjararánslögin. Það er einn-
ig ljóst að stjórnarflokkarnir
ákváðu strax og þeir sam-
þykktu kjararánslögin að
þessi lög yrðu höfuðmál næst-
komandi kosninga og mæli-
kvarði á styrk ríkisstjórnar-
innar. Með framkvæmd kjar-
ránslaganna ætlaði ríkis-
stjórnin að leggja grundvöll-
inn að undirgefni verkalýðs-
hreyfingarinnar í framtíð-
inni.
1 herbúðum verkalýðshreyf-
ingarinnar ríkti aftur á móti
sundrung og hik. Allir gera
ser grein fyrir að mikið er
í húfi. Auðvaldið hefur nú
þegar látið í það skína að
það hyggst halda sókn sinni
áfram, skerða kjörin enn
frekar, setja lög um visi-
tölubindingu launa og nýja
vinnumálalöggjöf, sem tak-
marki réttindi samtaka launa
fólks. Þau átök sem nú
standa yfir, varða ekki ein-
ungis þá 5% kjaraskerðingu
sem framkvæmd var 1 . mars.
eöa þá 12% kjaraskerðingu
semlögin fela í sér á þessu
ári, heldur einnig kjör og
réttindi verkafólks næstu ár-
1976. . .
in.
Frammi fyrir þessu alvar-
lega ástandi hefur forysta
verkalýðshreyfingarinnar
opinberað sundurlyndi sitt
og hik, Hún veit að hún verð
ur að spyrna viö fótum og
reyna aö ná aftur einhverju
af kjaraskerðingunni, en
hún óttast þau átök, sem
nauðsynleg eru til að sigur
vinnist og hreyfir hvorki
hönd né fót til að undirbúa
hreyfinguna fyrir þau átök
sem framundan eru.
Allt frá þvi kjarasamning-
arnir voru undirritaðir s. 1.
suma' hefur þaö verið ljóst
að auðvaldiðundirbjó gagn-
árás. A fundi sambands-
stjórnar ASÍ fyrir áramótin
kom fram að forystu ASÍ
var þessi staðreynd ljós.
Þrátt fyrir þessa yfirvofandi
hættu - og þrátt fyrir að
þing Verkamannasambands-
ins fyrir jólin samþykkti
margar ágætar tillögur, sem
miðuðu að þvi að auka virkni
og starfinnan verkalyðshreyf
ingarinnar, - þá var ekkert
gert til að undirbúa hreyf-
inguna undir átökin.
Eftir að kjaraskerðingar-
lögin komu fram þa boðaði
forysta samtaka launafólks
aðgerðir 1. og 2. mars. En
þessar aðgeröir voru ekki
nýttar til neins. Eftir þann
bumbuslátt sem var fyrir
aðgerðirnar þá var ekkert
gert, engir fundir haldnir í
félögunum og engar aðgerðir
undirbúnar. Þrátt fyrir að
stór hluti launafólks væri
reiðubúinn til að fórna tug-
um þúsunda í launum vegna
aðgerðanna 1. og 2. mars
var þessi vilji ekki notaður
til annars en eins mótmæla-
fundar á Lækjartorgi. Að-
gerðir af þessu tægi eru ekki
til neins annars en að skapa
uppgjafarástand meðal hins
baráttufúsa hluta launafólks.
Fyrir aðgerðirnar 1. og 2.
mars gumaði forysta verka-
lýðshreyfingarinnar af þvi að
þarna hefði náðst "viðtækasta
samstaða samtaka launa-
fólks" í sögu ísl. verkalýðs-
hreyfingar. En eins og að -
gerðirnar sjálfar, þá voru
þessar yfirlýsingar tóm orð.
Það varð strax ljóst að
BSRB hugði ekki á frekari
aðgerðir og nú er svo komið
að einungis Verkamannasam-
bandið heldur baráttunni
áfram. og krefst þess að fá
bætía kjaraskerðinguna eða
"ígildi" þess. Otflutnings-
bannið, sem nú er hafið er
einnig vitnisburður um sundr-
ungu verkalýðshreyfingar--
innar. Verkalýðsfélögin á
Suðurnesjum standa enn utan
við aðgerðirnar og innan ASÍ
og BSRB er engin viðleitni í
þá átt aö efla stuðning við út-
flutningsbannið með fjársöfn-
unum og fundum í félögunum
(svoeitthvað sé nefnt).
I verkalýðsbaráttunni skipt-
ir samstaðan höfuðmáli. Það
er þvi mikilvægt að efla sam-
stöðu alls launafólks með
þeim sem nú standa í útflutn-
ingsbanninu. FBK fagnar
þeirri ákvöröun Alþýðusam-
bands Vestfjarða að hvetja
til allsherjarverkfalls. Sam-
timis hörmum við þá akvörð-
un verkalýðsfélaganna á Suð-
urnesjum að sitja hjá f bar-
unni. Astæður þessarar af-
stöðu verkafólks á Suður-
nesjum eru bæði undirróður
forystumanna verkalýðsfél-
aganna á Suðurnesjum og otti
verkafólks við atvinnuleysi.
Þennan ótta notar auðvaldið
og þjónar þess til að hræða
verkafólk til hlýðni. Gegn
þessari sundrungu verður
verkalýð shreyfingin í heild
að berjast með þvi að setja
á oddinn kröfur um atvinnu-
öryggi og endurskipulagn-
ingu fiskvinnslunnar á Suður-
nes jum.
Otflutningsbannið er væg aö-
gerð miðaö við það verk sem
þarf að vinna: Að ná aftur
kjaraskerðingunni. Eins og
málum er nú háttað innan
verkalýðshreyfingarinnar þá
er þetta bæði kostur og
galli. Gallarnir eru að þessi
aðgerð ein sér er ekki nógu
öflug til að brjóta árás auð-
valdsins á bak aftur. Jafnvel
þótt útflutningsbannið væri
framkvæmt eins og upphaf-
lega var ákveðið þá mun auð-
valdið ekki gefa eftir. Það
er einungis allsherjarverk-
fall sem getur brotið árás
auðvaldsins á bak aftur.
Sundrung og hik verkalýðs-
hreyfingarinnar hefur nú
þegar orðið til þess að taka
broddinn úr útflutningsbann-
inu. Fyrsta eftirgjöfin var að
hætta við að hindra siglingar
ísl. fiskiskipa til erlendra
hafna. Næsta var að veita
undanþágu fyrir útskipun á
fiski í Vestmannaeyjum.
Þessi undansláttarstefna
getur ekki leitt til annars
en þess að auðvaldiö verður
sigurvissara en ella.
Einangraðar geta núverandi
aðgerðir Verkamannasam-
bandsins í besta falli leitt til
takmarkaðra og tímabund-
inna eftirgjafa af hálfu rík-
isvaldsins - eftirgjafa sem
tækju fyrst og fremst mið
af kosningunum. Slík eftir-
gjöf yrði ekkert annað en
náðargjöf sigurvegarans til
hins sigraða, lík þeim sem
ríkisstjórnin hefur nú þegar
"gefið" opinberum starfs-
mönnum í sambandi við
hýrudráttinn vegna þátttöku
í aðgerðunum 1. og 2. mars
Eflaust gæfi slíkur "sigur"
verkalýðsforystunni tæki-
íæri til upphrópa um "sigur"
Slíkar upphrópanir munu
þó varla geta dulið ósigur
verkalyðshreyfingarinnar t
heild, eða þá staðreynd að
auðvaldið mun mæta tvíeflt
til leiks eftir kosningar.
Kostir útflutningsbannsins
eru aftur á móti þeir, að
verkalýðshreyfingin fær
tækifæri til að efla sinn innri
styrk og bæta upp það sem
tapast hefur vegna aðgerða-
leysir forystumannanna
undanfarna mánuöi.
Gegn áróðri auðvaldsins og
blaða þess verður verkalýðs-
hreyfingin að beita öllum
áróðursmætti sínum, bæði
blöðum og fundaherferðum.
Gegn gagnaðgerðum auðvalds-
ins verður verkalýðshreyf-
ingin að hafa undirbúna áætl-
un, sem hefur verið rædd
í hreyfingunni allri. Undan-
farnar vikur hefur auðvald-
ið beint áróðursmætti sfnum
til að sannfæra verkafólk
um að aðgerðir Verkamanna-
sambandsins séu "ólýðræðis-
legar" og kjaraátökin beri
að leysa við kjörboröiö. Því
miður hefur A lþýðuflokkur-
inn og fleiri öfl innan verka-
lýðshreyfingárinnar einnig
reynt aðdylja andstöðu sma
við baráttu verkafólks á
þennan hátt. Gegn þessum
áróðri veröa baráttusinnar
í verkalýðshreyfingunni að
benda á þá staðreynd að t
næstu kosningum mun verka-
fólk ekki greiða atkvæði um
kjararánslögin. Margt verka-
fólk sem er andvigt lögun-
um mun greiða Sjálfstæðis-
flokknum atkvæði sitt. Það
lýðræði sem við búum við
hér á landi gefur verkafólki
ekki tækifæri til að sýna
vilja sinn í einstökum málum,
nema í gegnum baráttu sina
Framhald á bls. 11
sem öðru. Aðstæður væru
aftur á móti allar aðrar, ef
hér væri virk hreyfing með
skýrt ákveðin baráttumál og
fengist við ákveðin vanda-
mál borgarlifsins. Þá hefði
baráttan sjálf lagt sinn skerf
til stefnulegrar þróunar,
sem skapað hefði grundvöll
fyrir þvi að fara úti borgar-
og/eða sveitastjórnakosning-
ar.
Þetta þýðir á engan hátt að
FBK áliti A lþýðubandalagið
eða Alþýðuflokkin standa sér
framar í þvi að setja fram
lausnir á vandamálum
Reykjavikurborgarbúa (eða
almennings í öðrum sveitar-
félögum). Siður en svo. Við
gerum bara meiri kröfur til
okkar en það, að við leyfum
okkur það alvöruleýsi að
fara útí kosningar með
nokkra frasa sem við hristum
saman f sérstakan kosn-
ingakokteil. En þetta er al-
vöruleysi sem Alþýðubanda-
lagið og Alþýðuflokkurinn
leyfa sér, enda markmið
þeirra öll önnur en Fylking-
arinnar.
Pólitílc er meira alvörumál
en það, að hægt sé að sitja
hjá í borgar- og sveitastjórn-
akosningum, jafnvel þótt
allir kostir séu slæmir. Að
sitja hjá hefur engin áhrif.
Að kjósa o g fjölga
jafnvel ákveðinni teg-
und fulltrúa, g e t u r
skapað vissa mögu-
leika, þótt það í
sjálfu sérýeysi e n g -
in vandamál. Viðkjós-
um ekki undir neinum kring-
umstæðum stéttarandstæð-
inginn, - Framsóknarflokk-
inn eða Sjálfstæðisflokkinn,
- þvi þessir flokkar eru und-
ir öllum kringumstæðum
skilyrðislausir fjandmenn
launafólks og þeirra sem
auðvaldsþjóðfélagið reynir að
úthýsa. Að kjósa annan
raun er það skylda Alb. að
byggja upp slíka hreyfingu
til þess að koma sjálft með
sinum fulltrúum að einhverju
gagni. Þetta gerir hins veg-
ar Alb. ekki. Ef við viljum
að atkvæði til Alb. skipti
máli, verðum við að byggja
upp þessa hreyfingu: vanda-
mál leigjenda, dagvistun
barna, verndun húsa og við-
hald erut.d. áhugamál
sem þurfa að verða
baráttumál. Það sem
þarf er öflug hreyfing sem
hefur einhverja möguleika a
þvi aö knýja eitthvað fram
sem horfir til umbóta. Full-
trúar í borgarstjórn geta
aldreiorðið meira en í mesta
lagi umboðsmenn slfkrar
hreyfingar.
I stað þess að sitja hjá {
Rvtk í borgarstjórnarkosn-
ingunum, kjósum við þann
flokk, sem ekki er svo ger-
firrtur vandamálum almúg-
ans, að risi hann upp er hægt
að gera sér vonir um að Alb.
tjái þaö með einhverjum hætti
í borgarstjórn. f dag tjáir
Alb. annars vegar skortinn
á þessu og um leið þann breyt-
ingarvilja sem þó er fyrir
hendi, þótt á afbakaðan hátt
sé.
Um það hvernig haga ber
atkvæði út um land er ekki
eins ljóst og í Rvík. Alþýðu-
flokkurinn í Rvík endurspegl-
ar mjög skýrt þá hægri þróun
í átt til smáborgaraflokks sem
Vilmundur & Co. standa fyrir
Það er vissulega hluti Alþýðu-
flokksins sem er áfram um
það að gera hann að traustum
flokki htunafólks (umbótaflokki
reyndar). Sá hópur virðist
hafa orðið undir í innanflokks
baráttunni a.m.k. hér í
Rvík. En Alþýðuflokksmenn
og núverandi og fyrrverandi
félagar úr Samtökum frjáls-
Framhald bls. 11
Frá útifundi Fylkingarinnar í verkfallinu í febrúar