Neisti - 23.04.1978, Síða 11

VONIN...FRH
ur vaeri settur eftir þá fyrri,
en OCT og önnur b^ltingar-
sinnuö vinstrisamtök sem
þátt tóku 1 kosningunum (Lutte
Ouvriere, Parti Socialist
Unifie og maóistar) létu þaB
ná til allra aöila VE. Þessi
afstaöa LCR þýddi á engan hát1
stuðning við Stéttasamvinnu-
stefnuskrá verkalýbsflokkanna,
heldur telur hún aö sigur á
hægri öflunum sé áfangi aö
myndun verkalýös stjórnar
er skuldbindi sig til að full-
nægja kröfum vinnandi fólks.
ffyrri umferðinni lenti
"meirihlutinn" í minnihluta
(46. 5% , KF fékk 20. 3% , SF
22. 5% og byltingarsinnuðu
samtökin 3. 3.% atkvæða;
önnur atkvæöi lentu hjá um-
hverfisvefndarmönnum ýms-
um hægri-hreyfingum eða
"ópólitískum") Þauu. þ.b.
milljón atkvæða sem féllu
til byltingarsinnanna er tján-
ing á þvi að þarna er óneit-
anlega um pólitískan straum
að ræða sem bæði hægri og
vinstri flokkarnir verða að ,
reikna með. Þau hundruð
þúsunda vinnandi fólks sem
greiddu þeim atkvæði sitt
tjáhu andstöðu sma við
stéttasamvinnu verkalýðs-
flokkanna, fimmta lýðveld-
ið og viljann til að hefja leið-
ina til sósialismans. Einhver
samdráttur var á fylgi bylt-
ingarsamtakanna miðað við
borgar- og sveitastjórna-
kosningarnar á siðasta ari,
og er ástæðanna að leita í
sundrungu þeirra, mikilvægi
kosninganna (spurningin um
að fella hægri flokkanna) og
þeim róttæka svip er KF
setti upp til að ná aftur til
sín þeim atkvæðum er
"villst" höfðu til vinstri við
hann ("við viljum ekki vinstri
stjórn með hægripólitík",
"engan sparnað" o.sv.fr.).
Daginn eftir kosningarnar
funduðu forystumenn aðildar-
flokka VE og á nokkrum klst.
leystu þeir deiluna sem stað-
ið hafði síðan f september.
KF samþykkti að hafa sam-
starf um seinni umferðina,
þó svo hann hafi ekki náð
21% markinu og samkomu-
lagið sem gert var, var jafn-
vel verra en það sem náðst
hafði fram er slitnaði upp
úr viðræðunum f september.
Þetta samkomulag var lítt
sannfærandi og allar líkur
eru á að deilurnar séu ein
aðalorsökin fyrir því að VÉ
vann ekki sigur eins og búist
var við.
Framtíð VE er nú öll í
þoku. VR hafa sagt skilið við
hana og ætti engum að koma
á óvart, KF og SF kenna hvoi
öðrum um ófarirnar og af-
staða þeirra til framtiðarinn-
ar er ekki ljós. Meirihlutinn
stendur höllum fæti þar sem
nær helmingur kjósenda hef-
ur lýst yfir vantrausti á
hann. Líklegt er því að hann
reyni að útvíkka eitthvað
sjálfan sig með þvi að gera
einhvers konar málamiðlun.
Nú þegar komið hefur í
ljós að tálsýnin var á leirfót-
um reist, er brýn nauðsyn
á að verkalýðsstéttin sam-
einist og hefji baráttu fyrir
því sem áður voru kosninga-
fyrirheit. Það er unnt að
gera að veruleika það mögu-
lega afl sem birtist f fyrri
umferð kosninganna ef að
vinnandi fólk tekur höndum
saman og berst hlið við hlið
fyrir
sínum eigin lausnum
á kreppunni.
Bjarni Guðbjörnsson
4. tbl-1978 / 11
MARROQUIN...FRH
-Afdrif hinna þriggja sem
voru ákærðir ásamt honum
hafa leitt í ljós að þetta var
viturleg ákvörðun. Einn þeirra
var myrtur af lögreglunni 1975
er hann var að dreifa flugriturr.
fyrir utan verksmiðju eina.
Hryðjuverkahópur hægriöfga-
manna myrti annan árið 1974
og sáþriðji var handtekinn ár-
ið 1975, pyntaður og hefur súð-
an verið haldið í fangelsi, án
þess að nokkur dómur hafi
gengið í máli hans. Flótti
Marroquíns kom þó ekki í veg
fyrir að yfirvöld héldu áfram
að bera sakir á hann. Þannig
héldu yfirvöld þvi fram að hann
hefði særst í skotbardaga við
lögregluna í júnf1974, eða 2
mánuðum eftir að hann flúði til
Bandaríkjanna. f ágúst 1974
hélt lögreglan þvi svo fram að
Marroquíh hefði tekið þátt f
árás skæruliða f Monterrey, en
svo vildi til að á þeim tfma er
arásin var gerð, lá hann á
sjúkrahúsi f Galveston f Texas
vegna bflslyss sem hann hafði
lent f. f september 1977 skrapp
Marroqufn yfir landamærin til
Mexfkó, til að ná tali af lög-
fræðingi. Er hann sneri aftur
yfir landamærin, handtóku inn-
flytjendayfirvöldin bandarfsku
hann. Sfðan var hann látinn
dúsa 3 mánuði f fangelsi og
fékkst aðeins látinn laus, er
stuðningsmenn hans höfðu
safnað saman lo þúsund doll-
urum, sem varð að greiða
til að fá hann látinn lausan, en
það er fimm sinnum hærri
upphæð en hefur vanalega
þurft f slfkum tilfellum. Sfðan
hefur Marroquín og stuðnings-
menn hans háð harða baráttu
gegn þvf að bandarísk yfir-
völd framselji hann til Mex-
fkó, þar sem hans bfður án
efa dauðinn. Marroqufn er
nú félagi f Socialist Worker s
Libanon.. .f rh
rfkis stjórnin reynir nú að ná
valdi yfir Suður-Lfbanon -
m. a. með stuðningi þarlendra
afturhaldsafla - til að skapa
sem hagstæðust skilyrði fyrir
nýjum "friðar sáttmála" . Grund-
völlur slfks samkomulags er
algjör afneitun á réttindum
palestfnumanna og staðfesting
á yfirráðum fsrales á öllum
hernáms s væðunum".
Það herlið sem SÞ hefur nú
sent til Lfbanons hefur þvf
hlutverki að gegna að gæta
þess að rfkjandi ástand hald-
ist - staðfesta þann sigur sem
herir sfonista höfðu yfir pal-
estfnumönnum. Þess vegna
eru kjörorð byltingarsinnaðra
marxista: fsrael burt úr Lfb-
anon - gegn fhlutun SÞ.'
MARGHÖFÐA ÞURS
Eins og fram kom f viðtal-
inu við fsraelska trotskyist-
ann hér að framan, verður að
heyja baráttuna á mörgum vfg-
stöðvum. Málið er ekki eins
einfalt og fslenskir burgeisa-
sneplar leggja það upp, þ. e.
arabar gegn fsraelsmönnum.
Palestfnumenn finna ekki
trausta bandamenn f hópi þýja
heimsvaldastefnunnar af Huss-
ein-gerð, né heldur öskurapa
á borð við Gaddafi. Þá er að
finna f röðum undirokaðrar
alþýðu f arabarfkjunum og f
fsrael. Sú samstaða á langt
f land, en engu að sfður er
það eini raunhæfi valkosturinn.
Og fyrr eða sfðar mun fáni
alþjóðahyggjunnar blakta við
hún við austanvert Miðjarðar-
haf og jafnt sfonisma sem ara-
bfskri þjóðrembu vfsað f ystu
myrkur.
RUFUS-
Party, deild FA f Bandaríkj-
unum.
PRÖFMAL
Þegar þessi staðreynd er
komin fram segir e.t.v. ein-
hver: alltaf eru þessir komm-
únistar sjálfum sér líkir,
þeir ljúka varla sundur munni
nema þeirra eigin félagar
verði fyrir ofsóknum. Þessu
er til að svara að mál Marro-
qufns hefur orðið e.k. próf-
mál, þ. e. að bandarfkjastjórn
viðurkenni rétt flóttamanna
frá löndum sem hún telur
orndamenn, til að fá land-
vistarleyfi. Hér er um að
ræða lönd eins og Argentfnu,
Chile, Haiti og Mexfkó. An
þess er allt tal Carters for-
seta um mannréttindi, hræsn-
in einber. Enda hefur komið
f ljós að f samtökum þeim
er berjast fyrir þvf að Marro-
qufn fái landvistarleyfi', er
fólk með mismunandi pólitfsk-
ar skoðanir. Meðal fólks sem
krafist hefur landvistarleyfis
til handa Marroqufn má nefna
Noam Chomsky, nóbelsverð-
launahafann f læknisfræði
George Wald, "feministana"
Kate Millett og Gloria Steinen
og skáldið Alan Ginsberg.
-S. Hj. -
NEISTI skorar á lesendur
sfna að lýsa yfir stuðningi
við þá áskorun að félagi
Marroqufn fái landvistar-
leyfi f Bandaríkjunum.
Slfk stuðningsyfirlýsing
skal sendast til: Héctor
Marroqufn Defense Comm-
mittee, 853 Broadway,
Room 414, New York,
N. Y. 10. 003',’ USA .*■
LOKSINS..
enda annaö ekki sanngjarnt.
Vfða hefur verið farið f
húsaleiguverkföll; leigjend’
ur neita að borga leigu
sem er ósanngjörn og neita
um leið að yfirgefa hús-
næðið.
Við skulum stöðugt hafa
f huga - leigjendur góðir
og aðrir - að við eigum
allan rétt til að hafa þak
yfir höfuðið og það án þess
að strita fram á grafarbakk
ann tilað eignast "eigið
húsnæði”. Þennan rétt
gefur enginn okkur; þennan
rétt verðum við að taka
okkur og það gerum við
best f dag með þvf að gera
leigjendasamtökin að öfl-
ugum hagsmunasamtökum
okkar leigjenda.
Birna
FYLKINGIN ER...
FRH.
legu amstri að mörkum til
að útbreiða NEISTA, gera
hann að betra blaði, skýra
sjónarmið Fylkingarinnar f
fj öldasamtökunum og kynna
reynslu sfna og taka þátt f
þvf að gera byltinga rstefn-
una áþreifanlegri svar við
vandamálum alþýðufólks.
Ef það verður ekki breyting
á þessu, er vfst að andstað-
an gegn auðvalds þjóðfélag-
inu og þvf margvfslega böli
sem það fæðir af sér á
hverjum degi mun halda
áfram að birtast f andvörp-
um, nöldri og marklausum
skömmum, en burgeisarnir
þrffast betur en nokkru
s inni fyrr.
Arni Sverrisson
ALYKTUN PN.
FRH.
og stéttarleg samtök sfn.
Það er einnig augljóst að nú-
verandi kjaraátök koma til
með að hafa afgerandi áhrif
á kosningarnar. Ef verka-
lýðsflokkunum mistekst að
sýna styrk sinn f kjaraátök-
unum, þá mun verkafólk ekki
heldur treysta þeim til að
koma einhverju til leiðar á
Alþingi. Oánægja með frammi'
stöðu verkalýðsflokkanna f
kjarabaráttunni mun birtast
f niðurstöðum kosninganna.
Til þess að barátta verka-
lýðshreyfingarinnar verði
raunveruleg lýðræðisleg tján-
ing á andstöðu launafólks við
kjararánslögin þá verður að
virkja upp verkalýðshreyfing-
una og berjast gegn öllum til-
raunum auðvaldsins og hand-
langara þeirra f verkalýðs-
hreyfingunni til að sundra og
afvegaleiða hreyfinguna.
Fyrsta skrefið f þeirri við-
lei tni er að gera vaðgerðir
Verkamannasambandsins öfl-
ugri og virkja upp öfluga
stuðningshreyfingu með
VIL ALB. FARA f RIK-
ISSTJÖRN
Alþýðb. bandalagið hefur alls
ekki fengist til að svara þvf
að hverju er stefnt f kjölfar
kosninganna af þess hálfu.
Hvort það stefnir að nýrri
vinstristjórn, stjórn með
fhaldinu eða óvirkri stjórnar-
andstöðu eins og undanfarin
fjögur ár, - veit enginn.
A verkalýðsmálaráðstefnu
flokksins f haust var vfsað
frá (.) tillögu, sem efnislega
hljóðaöiá þá leið, að Alb.
skyldi ekki f stjórn með
"verkalýðsfjandsamlegum öfl-
um".
Nú nýlega hefur svo Þröstur
Ölafsson skrifað athylgisverða
grein f tfmarit Máls og menn-
ingar, þar sem hann fjallar
nokkuð "frjálslega" um þessi
mál frá "flokkslegu" sjónar-
miði séð og hefur með þess-
ari grein að þvf er best
verður séð tekið ómakið af
forystunni. Grein þessa er
erfitt að túlka á annan hátt en
sem viðrun þeirra viðhorfa
sem tæpt hefur verið á milli
málsmetandi og leiðandi
manna í þessum "forystu-
flokki" verkalýðsins. Þetta
verður óhjákvæmileg niður-
staða, þó Lúðvfk Jósefsson
formaður flokksins þeysi
fram á ritvöll Þjóðviljans og
fullyrði að þetta séu einka-
s koðanir Þö. sem séu f and-
stöðu við stefnu flokksins.
Grein Þö. hefur þann galla
að afar erfitt er að átta sig
á þvf, að hve miklu leyti hún
tjáir hans persónulegu skoð-
anir, eða að hve miklu leyti
hún er samantekt á viðhorfum
innan Alb. sem forystan
hefur ekki viljað tjá sig um
á opinberum vettvangi, en
ÞÖ. talið mikilvægt að fram
komi. Þá á þennan klúðurs-
lega hátt sem greinin er
skýrt dæmi um.
f greiuinni stillir ÞÖ. upp
þremur valkostum. f fyrsta
lagi vinstristjórn, sem hann
afgreiðir þó strax sem ómögu-
legum. "Uppskrift" þeirra sé
til húðar gengin. Arangur
þeirra hafi orðið óverulegur.
f öðru lagi stillir hann upp
samstjórn stéttanna eða
nýrri nýsköpun sem öðrum
möguleika. Þó að hann bendi
á að slíkur valkostur sé ekki
líklegur, ýmsar forsendur
skorti, þá er erfitt við lest-
fundum, fjársöfnunum og
öðrum stuðningsaðgerðum
innan samtaka launafólks.
Pól. Framkv. nefnd FBK 4
KJÓSUM ABL^
.FRH.
lyndra og vinstrimanna geta
verið af annarri gráðu út um
land, heldur en hér f Rvfk.
Það er engin grundvallarregla
að styðja alltaf Alþýðubanda-
lagið og gefa sér það að f
kringum það hópist alltaf rót-
tækasta fólkið. Allir j;óðir
verkalýðssinnar og sosfalist-
ar verða einfaldlega að meta
það og vega á hverjum stað,
hvort þeir kjósa Alþýðuflokk-
inn eða Alþýðubandalagið.
Miðstjórn FBK
ur greinarinnar að alykta
annað en að Þö. telji þann
valkost vænlegastann. Nema
lesendur eigi að geta f eyð-
urnar og með útilokunarað-
ferðinni og hyggjuvitinu eigi
þeir að komast að þvf að sá
möguleiki sé ekki raunhæfur
heldur. Þá er þriðji valkost-
urinn sem fólginn er f þvf
að "standa utan við allar
stjórnir'og hervæðast til
stórátaka meðan borgarastétt-
in er að koma ’ sfnu’ jafn-
vægi á efnahagslífið. "
A þes su má skilja að út frá
sjónarmiði Þö. (og væntan-
lega Alb. líka) þýði áfram-
haldandi stjórnarandstaða
það sama og að lepja dauðann
úr skel, flokkurinn mundi
sitja með hendur f skauti.
Þetta er raunsætt mat ef
tekið er tillit til setu Alb.
í stjórnarandstöðu. En
talið um "hervæðingu" kemur
þarna f undalegu samhengi:
Auðvitað hlýtur það að vera
verk hervæðingarinnar að
kveða verkalýðinn til bar-
áttu til þess að koma f veg
fyrir að "borgarastéttin komi
sfnu jafnvægi á efnahagslffið" .
f rauninni er þetta ein.t leið-
in til þess, þ. e. virk bar-
atta verkalýðshreyfingarinn-
ar. Fátt lýsir betur uppgjöf
Alb. en einmitt það, að
sitji það ekki f rfkisstjórn
álítur það sjálft og útloreiðir
þann misskilning, að þá
séu verkalýðshreyfingunni
allar bjargir bannaðar.
En það er einmitt þetta sem
er skylda verkalýðsflokk-
anna: að standa utan við all-
ar samsterypustjórnir, en
vinna markvisst að þvf verk-
efni að byggja verkalýðshreyf-
inguna upp og hervæða hana
til storataka og vinna að þvf
að hún fari virkilega að
beita sér pólitfskt. Verkalýðs-
hreyfingin hefur einu sinni
þá stöðu að hún getur barið f
gegn ýmisleg pólitfsk um-
bótamál f krafti samtaka
sinna, mál sem þingmenn
verkalýðsflokka koma engu
afli við þótt þeir sitji f
hverri samsteypustjórninni
á fætur annarri.
Það þarf þjóðfélagslegt afl
til þess að neyða auðvaldið
til eftirgjafar. Þingmenn
Alþýðubandalagsins eru
ekki þjóðfélagsafl. Aftur á
móti er verkalýðshreyfingin
það.
Guðmundur Hallvarðsson
VERKALÝT)SMÁLASTEFNA.FBKoo» FRH