Neisti - 27.03.1983, Qupperneq 10

Alþjóðam ál
Morðið á Maríanellu Garcia- Villas:
Látum það verða okkur að hvatn-
ingu til virkrar samstöðu með
alþýðu E1 Salvador.
Fyrstu fregnir sem okkur bárust
gegnum dtvarp af morðinu á
Marianellu Garcia-Villas um
miðjan mars voru á þá leið að
hún hefði fallið i átökum milli
skæruliða og stjórnarhermanna.
Haft var eftir opinberum aðilum
i EI Salvador að hún hefði
gengið i Iið með skæruliðum.
í AP-fréttaskeyti i Morgun-
blaðinu 17. mars var haft
eftir sömu opinberu aðilum að
þegar hún féll hafi hún verið
i hópi skæruliða sem reyndu
að sitja fyrir herflokki skammt
frá San Salvador.
Allt þótti okkur þetta með
ólikindum. Ekki vegna þess
að hún hefði ekki haft samúð
með málstað og baráttu skæru-
liðanna. En hún hafði öðru
mikilvægu hlutverki að gegna
eins og allir vita sem áttu
þess kost að hitta hana þegar
hún kom hingað til íslands i
nóvember siðastliðnum. Og hlut-
verk hennar var svo mikil-
vægt að hún féll ekki eins og
fyrir hendingu, heldur var hún
myrt af ásettu ráði að undirlagi
stjórnarinnar i E1 Salvador.
Að sögn Mannréttindanefndar-
innar i E1 Salvador, en Maria-
nella Garcia-Villas var formaður
hennar, var hún tekin af lifi
af átta hermönnum úr stjórn-
arhernum. Hún var nýlega
komin til E1 Salvador á löglegan
hátt enda hafa stjórnvöld ekki
treyst sér til að banna starfsemi
Mannréttindanefndarinnar, og
var hún að afla heimilda um
notkun efnavopna i E1 Salvador.
í viðtali við Neista i
nóvember sagði hún að Mann-
réttindanefndin vissi dæmi þess
að efnavopnum hefði verið beitt
bæði i E1 Salvador og Guate-
mala og þessi vopn kæmu beint
frá Bandarikjunum. Einnig
sagði hún á fundi þar sem full-
trúi Neista var að henni
hefðu þá nýlega borist fregnir
um að uppi væru áætlanir um
að beita napalmi i E1 Salvador
og reyndar taldi hún að þvi
hefði verið beitt. Hún var nú i
E1 Salvador að leita nánari stað-
festingar á þessu.
Mannréttindanefndin i E1
Salvador nýtur mikillar viður-
kenningar viða um heim og t.d.
var Marianella tvisvar tilnefnd
til friðarverðlauna Nóbels. Vitn-
eskja þessarar nefndar um notk-
un efnavopna með vitund, vilja
og aðstoð Bandarikjastjórnar
hefði verið mjög óþægileg.
Þess vegna var gripið til þess
ráðs að myrða formann nefnd-
arinnar og reyna að koma þeirri
sögu af stað að hann hefði
gengið til liðs við skæruliða.
Við höfum oft hér i Neista
getið þeirra tugþúsunda sem
hafa verið drepin i E1 Salvador.
En við sem sitjum hér
fjarri vigvellinum gerum okkur
eftil vill ekki fulla grein fyrir
hvað þetta þýðir i raun og veru.
Og það er eins og við séum
hrifin miklu nær þessum atburð-
um þegar við fréttum af falli
einhvers sem við höfum hitt.
Þá gerum við okkur grein fyrir
að það eru ekki aðeins tug-
þúsindir sem hafa verið drepnir,
heldur tugþúsundir einstaklinga,
einstaklinga sem hafa haft sínu
hlutverki að gegna meðal félaga
sinna, vina og fjölskyldna, ein-
staklinga sem hafa haft sin sér-
kenni, skapgerð, tilfinningar,
vitsmuni, fortið og rétt á framtið,
fólk af holdi og blóði, með lif i
augunum eins og Marianella
Garcia-Villas. Og nú er hún
ein þessara tugþúsunda.
Starf Marianellu Garcia-Villas
ætti að minna okkur á mikilvægi
þess að við hér á íslandi tökum
þátt i virkri andstöðu gegn
ógnarstjórninni i E1 Salvador og
stuðningi Bandarikjastjórnar við
hana. Marianella kom hingað til
íslands og hitti hér fjölda
fólks af þvi að hún var sannfærð
um að sú vitneskja sem hún
færði okkur um ógnarverkin i
E1 Salvador hefðu þýðingu, að
það væri gifurlega mikilvægt
fyrir baráttuna gegn þessum
ógnarverkum að við létum orð
hennar ekki fram hjá okkur fara
heldur létum i ljósi andstöðu
okkar og tækjum virkan þátt i
þessari baráttu.
-/eó
1
Undir merkjum Fjórða Alþjóðasambandsins.
Bandariskum dómstólum beitt
til að ráðast á Sósialiska
Verkamannaflokkinn.
20. MARS - Fyrir rétti i Los
Angeles ' Bandaríkjunum var
1 mars síðastliðinn framhaldið
máli sem fyrir margra hluta sakir
er mjög athyglisvert. Málið
snýst um grundvallarrétt póli-
tiskra samtaka til að ráða sínum
innri málum án íhlutunar og
eftirlitS fíkisaípfnana.
Þessi grundvallarréttur 5fm
l.Viðbót við mannréttindaskrána
(Bill of Rights) tryggir hefur enn
einu sinni verið gróflega ógnað.
1 þetta skipti af dóm-
stólum. Mál var höfðað á hendur
Sósíalíska Verkamannaflokknum
(SWP) stuðningsdeild á.Alþjóða-
sambandsins í Bandaríkjunum,
af fyrrum meðlim hans lögfræð-
ingi að nafni Alan Gelfand.
Gelfand þessi var rekinn úr
flokknum í janúar 1979, fyrir að
beita sér gegn SWP í málsókn
flokksins gegn FBI, Bandarisku
Alrikislögreglunni. Dómarinn í
þessu máli heitir Mariana
Pfealzer. Gelfand höfðaði mál
sitt í júlí 1979, hann fer fram á
dómsúrskurð þess efnis að aðild
hans að flokknum verði endur-
nýjuð, að brottreksturinn verði
talinn brot á reglum SWP, og
að þeir félagar sem ábyrgir eru
fyrir brottrekstri hans, þar með
taldir landsritari flokksins og
nokkrir félagar pólitískrar nefnd-
ar, verði vikið úr sínum stöðum,
sem þeir voru kjömir til af
félögum flokksins.
Forsaga málsins nær aftur
til ársloka 1978, þegar dóms-
málaráðherra Bandarikjanna,
Griffin Bell neitaði að verða við
kröfu dómara i máli SWP gegn
FBI,CIA og öðrum stofnunum
bandaríkjastjórnar um að láta af
hendi lista yfir 18 flugumenn
sem notaðir höfðu verið gegn
SWP,(Sjá NEISTI lO.tbl. 1978
bls. 10.). Gelfand var á
þeim tima meðlimur í SWP í Los
Angeles, og í krafti embættis
síns sem lögfræðingur hins opin-
bera, lagði hann fram sina
eigin skoðun í málinu án samráðs
eða vitneskju flokksins. I
þréfi sínu sagðist Gelfand vera
að koma á franfæri «viðhorfi
hins almenna félaga»hvers at-
huganir « á meintum tengslum
ákveðinna leiðandi flokksfélaga
og FBI» hafði verið «mætt
af dæmalausri andstöðu forystu
flokksins». Forysta flokksins
fékk að heyra um bréfið i
gegnum lögfræðing sinn sem
aftur fékk það frá blók í réttar
salnum. Til að komast vfir
hinn lagalega þröskuld sem
l.Viðbótin kveður á um varðandi
rétt SWP, heldur Gelfand þvi
fram í málsókn sinni sem auk
þess að beinast að flokknum,
og einstökum félögum hans,
beinist einnig að ríkissaksóknara
öðrum ríkisstofnunum og em-
bættismönnum, að l.Viðbótin
verndi ekki SWP, þvi hann sé
ekki lögmæt pólitísk samtök.
Forystan hafi verið yfirtekin af
opinberum aðilum fyrir
mörgum áratugum. Pólitiska
nefndin, hin daglega forysta
- sem rak hann - sé undir stjóm
opinberra aðila og að hann hafi
verið rekinn vegna tilrauna sinna
til að afhjúpa þessa opin-
bem stjórnun og þarafleiðandi
hafi það verið l.Viðbótarréttindi
sin sem brotin hafi verið með
ríkisafskiptum í gegnum forystu
í hans eigin samtökum!
Nú kynnir þú lesandi góður að
álykta að hlutlausum bandarísk-
um dómara yrði nú ekki skota-
skuld úr því að sjá við svona bág-
borinni lagarökfræði. En það er
nú eitthvað annað, og ekki er það
einhver heilalömun sem glepur
dómarann. Þvert á móti. Það
vill nefnilega svo til að þessi
dómari var á árunum 1974-78 í
forsæti fyrir nefnd lögreglunnar
í Los Angeles þg lét fýrirskipa
lögreglunjósnir og aðgerðir gegn
bæði SWP og öðrum samtökum.
Kröfu lögfræðinga SWP um af-
sögn dómarans á þeim forsend-
um að hún væri óhæf vegna
augljósrar hlutdrægni og for-
dóma, var hafnað af öðrum dóm-
stól 12.febrúar 1983. Með
þeim úrskurði er dómaranum í
sjálfsvald sett að nota það vald
sem staða hennar veitir henni til
að beita löglegum aðgerðum við
að afsækja SWP, sem hingað til
hefur af CIA,FBI og öðrum opin-
berum aðilum farið leynt.
En það er ekki lagaramminn
fyrst og fremst sem er aðal-
atriðið í þessu máh heldur þær
grundvallarspumingar sem það
vekur. Dómarinn hefur í fimm
skipti og án þess að gefa upp
ástæðuna, hafnað kröfum lög-
fræðinga SWP um að málinu
verði vísað frá þar sem Gelfand
hafi ekki í öll þessi ár komið
fram með nokkur sönnunargögn.
Reyndar hefur Pfealzer gefið þá
yfirlýsingu að allt sem hún hafi
heyrt væru « getgátur.ágiskanir,
grunsemdir og móðursýki» en
«ekki minnsta vott af sönnunum»
Dómarinn hefur einnig viðhaldið
kröfu ríkisins um að nöfn flugu-
manna verði ekki gefinn upp, þar
sem það ógnaði «þjóðaröryggi»!
Dómarinn hefur einnig lýst þvi
yfir að mistakist Gelfand að
sanna yfirtöku rikisins á flokkn-
um muni hún úrskurða um
réttmæti brottrekstrar Gelfands.
Sem þýðir í raun að dóm-
stólar en ekki félagar í flokknum
i gegnum réttilega kjörna full-
trúa sína á þingum, hafi lokaorð-
ið varðandi eigin skipulagsreglur
og starfshætti flokksins. Slikt
fordæmi myndi opna dyrnar fyrir
samfelldu lagalegu eftirliti með
innra lífi hvaða pólitiskra sam-
taka sem ríkið kýs að ofsækja og
eyðileggja. Umfang íhlutunar
dómarans i stjórnskrárbundin
réttindi flokksins á sér ekkert for-
dæmi. Yfirstandandi réttarhald
staðfestir eigindalega dýpkun
þessarar misbeitingar. Og það
þrátt fyrir það að yfirlýst stefna
og eini grundvöllum tilvistar
flokksins er að sannfæra meiri-
hluta amerísku þjóðarinnar um
nauðsyn þess að losa sig við
einmitt þetta rikisvald og dóm-
stóla þess sem stjórna í þágu
hagsmuna bankastjóra, iðnjöfra
og forstjóra og koma i stað
þess á fót ríkisvaldi sem ver
verkamenn og bændur!
Nú þegar hefur þetta valdið
SWP ómældu tjóni. Timinn sem
farið hefur i undirbúning og dvöl
í réttarsal nemur hundruðum
klukkustunda og kostnaðurinn
nemur nú þegar yfir 600 þús.
ísl. kr. Meirihluti forystu-
manna flokksins er neyddur til
að sitja undir spurningum um
allt frá kynlífi þeirra, til þess já
hvernig hin 3 meginlögmál dial- ^
ektiskrar efnishyggju virki á
glas með vatni í!
Einn leiðtoga sósíalista
Mary-Alice Waters dró megin-
atriði málsins saman á eftir-
farandi hátt: «markmið þeirra
atriða sem dregin eru fram í
þessari málsókn gegn Sósial-
iska verkamannaflokknum eru
skýr. Aðgerðir réttarins eru
til marks um ógnun ekki aðeins
gagnvart pólitískum réttindum
hvers einstaks andstæðings
stefnu stjórnvalda i Bandarikj-
unum heldur einnig sérhvers
verjanda réttarskrárinnar (Bill
of Rights)».
KH