Andvari - 01.01.1896, Side 13
XI
lektor eða skólameistari á Bessastöðum. Hann var
og gefinn fyrir að fræða unglinga, er voru að námi
hjá honum; hafði hann þann sið, að því sem Hann-
•es stiptamtmaður Finsen, bróðir Vilhjálms, sagði
mjer, að spyrja þá bræður og pilta, sem voru hjá
honum, út úr latnesku málmyndalýsiugunni, er þeir
sátu yfir boiðum, og æfa þá í orðmyndunum með
því að láta þá hneigja ýms orð og beygja. AUopt
sagði hann þeim smásögur til skemmtunar og fróð-
leiks, en þær voru þvi nær allar latneskar eða úr
latneskum ritum. Latínan var svo rík hjá slíkum
mönnum, að ekkert annað þótti bjóðandi unglingum,
er menntaveginn áttu að ganga, enda átti slíkt þá
betur við en nú, af því að þá var latínan enn sam-
eiginiegt mál lærðra manna.
Þá er Vilhjálmur Finsen kom í hóp íslenzkra
námsmanna í Kaupmannahöfn (1841), gerðist hann
þar brátt góður fjelagi, þótt hann færi hægt. Hann
stundaði fyrst og fremst nám sitt samvizkusamlega,
tók þá um haustið fyrsta lærdómspróf og árið eptir
annað lærdómspróf og hlaut 1. einkunn í þeim báð-
um. En jafnframt tók hann þátt í góðum og nýtum
fjelagsskap meðal landa sinna, er Jón Sigurðsson og
aðrir hinna eldri voru mestir forgöngumenn að.
Hann tók t. a. m. þátt í öllum þeim brjefum eða
ávörpum, er íslendingar í Kaupmannahöfn rituðu í
þá daga út af málum íslands; eins gerðist hann fje-
lagi Bókmenntafjelagsins fyrsta lvaustið, er hann var
í Kaupmannahöfn (11. nóvbr. 1841). En fjör það og
menntalíf, sem þá ríkti meðal nárasmanua og áhugi
sá, sem fornbókmenntum Islands var sýndur oghjer
hefur verið um getið, hafði sjerstaklega áhrif á hann.
Og undir allt þetta ýtti fjör það og hreyfingar, er