Andvari - 01.01.1896, Qupperneq 45

11
eg að Vallanesi, Egilsstöðum og svo ut að Eiðum.
Aður en Eyvindará rennur í Lagarfljót heíir hún
myndað grasivaxna sléttu fyrir neðan Finnstaði,
slétturnar fram með henni og Grímsá eru einu flat-
lendin í þessu héraði, alstaðar annarsstaðar eru
ásar og lautir á milli, þetta landslag breytist ekki
fyrr en kemur fram í Útmannasveit hjá Kóreksstöð-
um og þar fram af, þaðan af er landið marflatt út
að Héraðsflóa. Á Eiðum er búnaðarskóli og er
Jónas Eiríksson skólastjóri; þar er prýðileg ura-
gengni í öllu, en mjög hefir skólinn átt örðugt upp-
dráttar frá því fyrsta, enda er það eðlilegt, þar sem
nefndir eiga að ráða, þeim geta opt verið mislagðar
hendur; það er optast hægra fyrir þær að finna að
og breyta til en byggja upp. Búnaðarskólarnir hafa
að mínu áliti gjört mjög mikið gagn, þó fæstir láti
þá njóta sannmælis; efnaðir bændur senda sjaldan
«yni sína á búnaðarskóla, og þó yrðu skólarnir þá
fyrst að verulegu gagni, þegar þeir sæktu þangað,
sem á eptir hefðu bein í hendi til þess, að fram-
kvæma eittlivað og 'not.a sér þekkingu þá, sem þeir
hafa fengið á skólanum; nú eru það helzt umkomu-
lausir unglingar, fátækir vinnumenn og lausamenn,
er læra á. búnaðarskólunum, þegar þeir svo fara að
búa á eptir, fátækir og allslausir, þá geta þeir eðli-
lega ekkert framkvæmt sakir efnaleysis, en ófróður
almúgi bendir svo á búskap þeirra, niðrar skólun-
um og segir, að þarna sé árangurinn, þeir séu bú-
skussar og aumingjar og séu til engrar fyrirmyndar,
skólarnir séu gagnslausir. Það er algengt að heyra
þessar skökku ályktanir hjá gönilum bændum og
jafnvel ungum, sem helzt vilja halda gamla laginu;
Það er þægilegast að raska ekki værðinni.
Frá Eiðum fór eg Vestdalsheiði á Seyðisfjörð,