Spegillinn - 01.01.1958, Blaðsíða 13

Spegillinn - 01.01.1958, Blaðsíða 13
SPEGILLINN 11 — Það var mikið, að þú getur drull- alz á fætur! Svona fær enginn að ávarpa mig nema Hermann, enda var það hann, sem talaði, þótt röddin væri svo tor- kennileg, að ég liefði í fljótu bragði getað svarið fyrir, að það væri liann. — Ertu með kverkaskít? spurði ég rétt si sona. — Þú hefðir bæði þann og annan skít, ef þú liefðir staðið í því, sem ég hef átt við að stríða undanfarið. Þú mannst, livernig fór þegar ég ætl- aði að fara að kvitta fyrir heimsókn horgarafundarins fyrir nokkru; síðan hef ég verið í París og loks varð ég samkvæmt læknisráði að doka við í London. — Og ekkert hefur dugað? — Eins og þú heyrir. En hvern andskotann hefurðu verið að drolla? — Ég er nú þeirri ónáttúru gæddur að geta ekki verið nema á einum stað í einu, sagði ég, — og frjósemisgyðjan er bráðlát. Lestu Thnann þinn á morg- un, og þú munt sjá, að þetta sinn eru kynferðissíðurnar tvær í stað einnar, og liöndla að þessu sinni mn sauð- skepnuna, svo sem til tilbreytingar frá kvikmyndaskepnunmn. — Eg hef fyrir löngu harðbannað honum Halldóri mínum sauðadoktor að vera að hrúka þig til ánna. — Nú, ég var nú náttúrlega ekki notaður í vandasamasta verkið, enda kæri ég mig ekki um, að annarhvor lambkettlingur fari að jarma „Pabbi!“ á mig, þegar ég fer að njóta 6veitasæl- unnar í sumarfríinu mínu — sem ég aldrei fæ lijá þér — og hver lirútur setji undir sig hausinn, þegar hann sér mig birtast í landslaginu. Nei, ég var bara notaður til þess að halda á hitabrúsanum. i bréfaskriftura — Eru þeir farnir að nota hita- brúsa við þetta? — Sæll ókunnugur! Veiztu ekki, að án liitabrúsa væri frjósemisgyðjan komin á Elliheimilið í Hveragerði til Gísla, á meðgjöf frá Eysteini, og land- búnaður vor kominn í auðn. Kaup- félag Árnesinga gerir rokbisniss í liita- brúsum við fyrirmyndarbúið í Laug- ardælum, enda kemur enginn brúsi aftur, því að þeir eru liirtir og síðan notaðir til að færa í kaffi á engjarnar. — Þú ert þá víst ekki farinn að skrifa mikið og sízt að gagni, un-aði Hermann. — Læt ég það allt vera, sagði ég. -—- Það er ekki víst nema ég liafi notað tímann meðan Björn var að svipast xun eftir hestunum á Grímstungna- lieiði. Ég er liérna með dálítið upp- kast, en vitanlega gerum við á því breytingar ef þurfa þykir. Að sjálf- sögðu verð ég ekki eins langorður og Búlganín, en ég vona, að miningen sé gií nokk, eins og danskurinn segir — Skítt og helvíti! Láttu mig lieyra! Eg dreg blaðavöndul einn allmik- inn upp úr vasanum, set mig í upp- lestrarstellingar og hef lesturinn. Elsku Lási minn! — Hvern djöfulinn meinarðu, mað- ur? — Þú ættir að vita það með alla þína lesningu, að Búlganín heitir Nikulás að skírnarnafni — ef svoleið- is heiðingi hefur þá nokkurntíma ver- ið skírður — og svo mikil kynni hef- urðu af kommunum, að þú veizt, að liann er alþýðumaður og á því að ávarpast sem félagi og bróðir. -— Skítt! Haltu áfram! Þakka þér innvir'Sulega fyrir til- skrifi'S þitt, sajnstundis meStekiS ÞaS er ekki aldeilis ónýtt aS fá svona langt og gott bréf hingaS í fásinnið, og aS minnsta kosti göð tilbreyting Hermann fvlorjv Dulles Því eftirtektarverðara er, að i útvarpsviðtali sinu a aðfangadai; sagði llermann Jónasson um Parisarfundinn: „Fundurinn er þvi að mínu áliti veruleRt skref i friðar ■ átt“: —

x

Spegillinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Spegillinn
https://timarit.is/publication/349

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.