Stúdentablaðið - 01.04.1983, Blaðsíða 3

STÚDENTABLAÐIÐ
3
Stúdentablaðið
3. tbl. 58. árg. apríl 1983
Útg. Stúdentaráð Háskóla Islands.
Ritstjórar: Bjarni Harðarson (ábm) og
Aðalsteinn Eyþórsson.
Auglýsingastjóri: Jóhanna Margrét
Einarsdóttir S. 74182.
Ljósmyndari: Guðni B. Guðnason.
Ritstjórn — Afgreiðsla — Auglýsingar:
Félagsstofnun stúdenta v/Hringbraut, 101 Reykjavík.
Opið alla virka daga frá 13 — 15.30. S. 28699
Heimasímar: Aðalsteinn 79583, Bjarni 17593
Einnig má hafa samband við
ritnefnd. Sjá bls. 10
Setning og prentun: Prentstofa G. Benediktssonar.
Leiðari!
Eins og allir vita eru ritstjórar Stúdentablaðsins
ákaflega frjálsir og óháðir og geta því leyft sér að tala
svolítið um pólitík nú á þessum viðsjárverðu tímum
pólitískrar skjálftavirkni og kvikuhlaupa. Á þessum
tímum gerast þeir atburðir sem göldrum eru líkastir. Sá
ómerkilegi mannskapur sem undir venjulegum kring-
umstæðum er kallaður almenningur eða helvítis pupull
breytist nú skyndilega í svokallaða hæstvirta kjósendur
og sumir þeirra breytast jafnvel í ennþá hærra virta
frambjóðendur. Þessi hamskipti ganga jafnvel svo langt
að nöfn nokkura háskólastúdenta taka að sjást á listum
yfir hæstvirta frambjóðendur (þó ekki ofarlega, því að
það hlýtur að kosta meira en litla galdrakunnáttu að
gera þá lægstvirtu hæstvirta).
En hvað svo? Hvað hafa þeir úrræðagóðu stjórn-
málaflokkar Unga íslands fram að færa um mál Há-
skólans og okkar sem þar stundum nám? Erum við ekki
líka hæstvirtir kjósendur sem vert væri að blíðka ofur-
lítið fyrir kosningar? I ítarlegum stefnuyfirlýsingum
hina úrræðagóðu er ekki bofs að finna um þessi mál
nema ef vera skyldi fyrirheit um frekari niðurskurð og
áframhaldandi fjársvelti.
Það er nú svo og svo er nú það. Og hvað ber þá að
gera? Þetta er spurning sem ýmsir mætir menn hafa
borið upp í ýmsu samhengi og sumir reyndar svarað
líka. Eiga stúdentar að stofna sinn eigin stjórnmála-
flokk- námsmannaframboðið til þess að vekja á sér at-
hygli? Þetta ættu kannski allir að gera svo að upp spretti
trésmiðaframboðið, tannlæknaframboðið og framboð
örvhentra garðyrkjumanna með hornspangargleraugu.
Eða eigum við bara að fela hagsmuni okkar í hendur
þeim sem hafa það að atvinnu að bjarga íslensku þjóð-
inni frá glötun? Mér er spurn.
Jæja, nú er best að hætta sér ekki lengra út á hálan ís í
frjálsu og alls óháðu málgagni stúdenta en snúa sér að
alvarlegri málum. Fróðir menn og lærðir segja mér að
um þessar mundir fari veður frekar batnandi en versn-
andi, það er kallað vorið og þykir fjarska andlegur árs-
tími. Líklega er það rétt því að á þessum árstíma verða
háskólastúdentar svo yfirmáta fróðleiksfúsir að þeir
taka að sitja daglangt á lesstofum sem staðið hafa hálf-
tómar síðan í janúar og lesa fræðin af þeim áhuga sem
enginn hélt að þeir ættu til. Svona gerir vorið okkur að
betri mönnum þrátt fyrir að heimurinn fari versnandi.
Vonandi verðum við öll orðin svo helvíti gott fólk þegar
prófum lýkur að allir verði vitlausir í að ráða okkur í
vinnu uppá svimandi kaup sem hægt er að stela undan
skatti og lánasjóði.
Það er annars einkennilegt að heimurinn skuli sífellt
versna meðan hann inniheldur svona mikið af góðu
fólki.
A.
Eiríkur Ingólfsson:
HVAÐER
FRAMUNDAN?
Nú þegar farið er að hilla undir vorkomu, finnst mér ekki úr vegi, að líta
yfir farinn veg á það sem hefur verið að gerast í menntamálum í vetur og í
leiðinni að spá í það sem framundan er.
Fjöldatakmarkanir
Það fylgir vorinu hér í Háskól-
anum að raddir um fjöldatak-
markanir lifna eftir vetrarsvefninn.
Það er orðinn árviss viðburður, að
beitt sé fjöldatakmörkunum í
læknisfræði. tannlæknisfræði og
sjúkraþjálfun. Eins og menn rekur
kannski minni til, bar öll meðferð
Háskólaráðs á þessum málum sl.
vor. merki „rútínuafgreiðslu“. Öll
umræða um breytingar í rýmk-
unarátt var kæfð og tillögur um
takmarkanir runnu mótstöðulítið í
gegn.
Stúdentar hafa frá upphafi barist
gegn fjöldatakmörkunum og tókst
lengi vel að koma í veg fyrir að
þeim yrði beitt. En nú bregður svo
við, að þau vopn sem stúdentar
hafa beitt gegn takmörkunum
virðist hafa misst allt bit, og mál-
flutningur og reyndar öll umræða
um þessi mál er komin í fastmót-
aðan farveg og orðin all klisju-
er fjöldi þeirra sem veita skal að-
gang oft umdeilanlegur og aðstæð-
ur geta (og eiga) að breytast frá ári
til árs. Það er því að mínu mati
tímabært að stúdentar og þá sér-
staklega þeir sem kjörnir eru til að
berjast fyrir rétti og hagsmunum
stúdenta snúi sér að því, að kanna
ofan í kjölinn aðstæður í þeim
deildum sem hafa takmarkanir, og
bendi síðan á allar hugsanlegar
leiðir til að veita fleiri stúdentum
aðgang að þessum greinum. Mál-
flutningur stúdenta hefur nefnilega
oft verið kæfður á þeim forsendum
að stúdentar hafiekkert vit á sér-
aðstæðum einstakra deilda og hef-
ur það kannski stundum verið sagt
með réttu. Með því að beita svona
aðferðum væri hugsanlegt að fjölga
þeim stúdentum sem fengju að-
gang að a.m.k. sjúkraþjálfun og
læknisfræði þótt fjöldatakmarkanir
sem slíkar fengjust ekki felldar
niður. Það er allavega nauðsynlegt
kennd. Þess vegna vaknar sú
spurning nú, þegar umræðan ferað
komast af stað eina ferðina enn.
hvort ekki sé orðið tímabært, að
huga að nýjum baráttuaðferðum
og jafnvel nýjum baráttumálum.
Með nýjum baráttumálum á ég
ekki við að menn leggi á hilluna
andóf gegn beitingu fjöldatak-
markana, heldur finni nýjar hliðar
á þessum málum, og reyni, í stað
þess að mótmæla fjöldatakmörk-
unum, að reyna að rýmka þá kvóta
sem í gildi eru í hinunt einstöku
greinum. Það er nefnilega svo, að
þótt menn kunni að telja beitingu
fjöldatakmarkana nauðsynlega, út
af fyrir sig, t.d. t sjúkraþjálfun, þá
að kanna árlega alla möguleika á
að fjölga stúdentum i þessum
greinum og ef það fengist í gegn.
væri vissulega hægt að tala um
áfangasigur í baráttunni gegn
fjöldatakmörkunum.
Námsniannahandbók
í síðasta Stúdentablaði fjallaði
ég nokkuð um námskynningar og
námsmannahandbók. Síðan þá
hefur fátt markvert gerst. en þó
virðist sú hugmynd, að gefa bókina
út í nokkrum heftum, vera að fá byr
undir a.m.k. annan vænginn, ef
ekki báða. Ætlunin var að BÍSN
notaði fjárveitingu til námskynn-
ingar til þess að kynna þá skóla sem
aðild eiga að sambandinu, en fljót-
lega kom í ljós, að hún myndi
engan veginn duga til að halda
sómasamlega kynningu. Þess vegna
liggja þessir peningar enn ónotaðir
og hvorki hefur verið reynd náms-
kynning með hefðbundnu sniði, né
hefur verið unnið að nántsmanna-
handbókinni.
SlNE hefur farið af stað með
undirbúningsvinnu að handbók
fyrir þá sem hyggja á framhalds-
nám erlendis en óvíst er hvort hún
kemur út fyrir vorið. Sú hugmynd
hefur vaknað hvort SHÍ geti ekki á
sama hátt farið af stað með gagna-
söfnun og undirbúningsvinnu fyrir
sambærilega bók sem myndi fjalla
unt félagslega aðstöðu námsmanna,
Lánasjóðinn, Félagsstofnun og
fleira í þeim dúr, auk upplýsinga
um félagsstarf tengt stúdentum og
stúdentalífinu. Með lagni væri síð-
an hægt að ýta á eftir Háskólanum
með að gefa sína bók út á sam-
bærilegu formi. jafnvel þannig að
kynningu á einstökum deildum
Háskólans væri skift niður á tvö til
þrjú hefti.
Þannig væri komin ritröð sem
gæti staðið undir nafni sem Náms-
mannahandbók.
Þróunamefnd
Þróunarnefnd Háskólans hefur
haldið nokkra fundi á síðustu vik-
um og að því er best verður séð
lofar starf hennar góðu. Þau tvö
málefni sem ég hef fjallað um hér
að framan geta vissulega fallið
undir starfssvið hennar og reyndar
kemst nefndin ekki hjá því að taka
afstöðu til a.m.k. fjöldatakmark-
ana. Nefndin á að skila áfanga-
skýrslu nú i vor og þá er mikilvægt
að stúdentar verði vel á verði og
rýni í tillögur og hugmyndir
nefndarinnar, með það fyrir augurn
að kanna að hvaða leyti tillögurnar
snerta stúdenta og hvaða þýðingu
þær hafa.
Lokaorð
En hvað sem Þróunarnefnd
líður. þá er mikið starf framundan
og því mikilvægt. að ekki sé sofið á
verðinum. Þegar þetta er ritað er
allt i óvissu með myndun nýs
meirihluta í Stúdentaráði. Hvernig
svo sem þær málalyktir verða ættu
allir stúdentar að geta verið sam-
mála um tillögur í baráttunni gegn
fjöldatakmörkunum svo og fyrir
bættri námskynningu og unnið
samhentir að framgangi þeirra
mála.
Eiríkur Ingólfsson
Fráfarandi háskólaráðsfulltrúi
stúdenta