Fálkinn


Fálkinn - 26.01.1929, Blaðsíða 12

Fálkinn - 26.01.1929, Blaðsíða 12
12 F A L K I N N 5krítlur. I.ÆKNISFRÆOl. — Getið l)jer sagt injer, hvort' þessi höfuðkúpa er af karlmanni cða kven- manni? — Áreiðanlega af kvenmanni, lir. prófessor. — Af liverju sjáið þjer það? — Liðainótin á kjálkunum eru svo slitin. * * * UPPSKER UHOR FUR. — Það verður auma uppskeran lijá mjer i ár — korngresið er ekki nema fjögra þumlunga hátt. — Þá ættirðu að sjá hvernig það er lijá mjer. Þúfutitlingarnir verða að standa á hnjánum við að tína af öxunum. .4 MATSOLUHUSINU. — Hvað kallið þjer þennan mat, þjónn? — Það er hænuungi. — Hænuungi. Þjer eruð á rangri hillu, þjónn. — Hvernig þá það? —- Ur því að þjer hafið svo mikið hugmyndaflug, að þjer getið kallað þetta liænuunga, ættuð þjer ekki að vera þjónn. Þjcr gætuð orðið frægur rithöfundur. * * * Maðurinn (sein liefir gefið betlar- anum 5 aura): Hvernig stendur nú á því, að þjer Jiurfið að hetla, maður minn? — Það stendur svoleiðis á því, að jeg var alveg eins og þjer — alt of örlátur við fátæklinga. * * * Frændi: Ef þú getur spurt mig spurningar, sem jeg ekki get svarað, Gvendur litli, þá skal jeg gefa þjer krónu. Gvendur (hugsar sig um): Jæja, hvað er þá likt með mjcr og krón- prinsinum? Frændi: þegir. Gvendur: Við bíðum báðir eftir krónunni. Adamsort sinnir ekki því, sem gevist fyrir aftan hann. Það var uppþot á götunni og lög- reglan gat ekki með nokkru móti tvistrað mannfjöldanum. Mórits hýðst til að koma fólkinu hurtu og lög- reglan þiggur það. Eftir tvær mínút- ur sást ekki nokkur sála eftir. — Hvernig í ósköpunum gátuð þjcr farið að þessu, spyr lögreglan. — Jeg gekk inn i mannþyrpinguna og leitaði samskota handa bástödd- um. Aðstoðarpresturinn heldur fyrstu ræðu sína á aðalkirkjunni. Eftir messu víkur hann sjer að gamla prestinum og segir: — Jeg vona, að j’ður hafi ekki þótt ræðan mín of löng. — Ónei, jeg læt vera þó maður vaði langan elg þegar liann er nógu grunnur. * * * Ingunn Iitla er með móður sinni i stóru leikliúsi og sjer orðið „Neyðar- dyr“ standa yfir dyrum á einum veggnum: — Þetta nafn hefi jeg aldrei sjeð á svona stað. Það er nokkuð heppi- Iegra, en þessir tveir stafir, sem allir vita livað þýða. — Hvernig líður honuin bróður yðar. Jeg man hann var að reyna að útvega sjer opinbera stöðu nýlega. Hvað gerir liann nú? — Ekkert. Hann fjekk stöðuna. ★ * * Frúin (við nýja vinnukonu): Jeg er ekki vön nð vera orðmörg, Emilia. Þegar jeg kinka kolli, þýðir það já. — Það er ágætt. Og þegar jeg hristi höfuðið, þýðir það nci. ★ * * Leikstjórinn (bálvondur): — Þarna sitjið þjer, sem eigið að leika líkið, slappur og sljógur og lítið út cins og mauksoðin ísusporður. Likið: — Er mauksoðinn ísusporður kanslte ekki lik? — Vertu nú varkár og littu til hœgri og vinstri áður en J>ú ferð gfir göl- una með atla pakkanal - Jcg cr hátfhrœddur um að jeg hafi steikt ]>að of mikið. bað sem er at- neg svart er ftesk og ]>að sem er brúnt er egg.

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.