Fálkinn - 26.01.1929, Blaðsíða 14

14
FÁLKINN
LAUSN Á KROSSGÁTU Nr. 6.
Lárjett:
1 Þingvallavatn, 12 noio, 13 tota,
15 vón, 17 orð, 19 kál, 21 ef, 22 sterk-
legt, 2(> tó, 27 nafn, 28 skauð, 29 erta,
30 nn, 31 of, 33 urt, 34 ál, 35 um, 36
öðruni, 38 telpa, 41 serkir, 42 æ, 43
taugin, 44 goðgá, 46 lassa, 47 ós, 49
la, 50 sló, 52 ak, 53 fa, 54 lull, 55
stofa, 57 ófús, 58 ið, 59 aukafótur 62
ra, 63 naf, 65 rot, 66 urg, 67 lóga,
70 malt, 72 bólstaðarhlíð.
Lóörjett:
2 inn, 3 no, 4 glit, 5 vo, 6 lurkar,
7 at, 8 volg, 9 at, 10 tak, 11 kvenna-
skólinn, 14 Flóamannasaga, 16 ofan,
17 orkum, 18 flutt, 20 áttu, 22 snoð-
kolla, 23 es, 24 eð, 25 telpuskór, 32
friða, 34 álasa, 36 örg, 37 urg, 39 eta,
40 aga, 45 ástar, 46 Lófót, 48 suða,
51* loforð, 53 fúrr, 55 sk, 56 at, 64 fló,
66 úti, 68 ól, 69 at, 70 mr. 71 11.
Þegar dregið var um rjettu lausn-
irnar kom upp nafnið Guðmundur
Sæmundsson, Vitastíg 11. Vitji hann
verðlaunanna á afgreiðslu blaðsins,
Austurstræti 6.
LAIJSN Á KROSSGÁTU Nr. 7.
Lárjett:
1 snót, 4 aska, 7 eðla, 10 tá, 11 is,
13 kr, 14 ör, 15 óð, 16 skeljungur, 20
fje, 22 Kjósin, 23 ell, 25 enn, 27 ár-
að, 28 aka, 30 deyr, 32 inni, 35 mul-
ið, 37 æs, 39 ansar, 41 smita, 42 fá,
43 gassi, 44 nurl, 46 varp, 47 ógn, 48
Imba, 51 scil 53 ýfa, 54 sneitt, 56 nóg,
58 rótarstöng, 61 jú, 63 ló, 64 la, 65
fá, 66 ók, 67 Árni, 68 farg, 69 rask.
Lóörjett:
1 stef, 2 ná, 3 tík, 5 skjór, 6 krusa,
7 eru, 8 ló, 12 sek, 14 ögn, 16 sendl-
ingar, 17 ljár, 18 niðri, 19 rekísspöng,
21 je, 24 la, 26 neitun, 28 annars, 29
ýmsa, 31 yðar, 33 naga, 34 hrip, 35
um 37 æf, 38 sá, 40 as, 45 lina, 46
vatt, 47 óf, 49 merla, 50 bisar, 52 ló,
53 ýkja, 54 stó, 55 töf, 57 gekk, 59
Óli, 60 nár, 62 úr, 66 ós.
Verðlaunin fyrir ]>essa gátu hrepti
með hlutkesti Ragnhildur Ilenedikts-
dóttir, Skólavörðustíg 11 og vitja hún
])eirra á afgreiðslu blaðsins, Austur-
stræti 6.
SfiaR'écemi nr. 9.
Eftir Guðm. Eergsson.
11.1 A LJÓSMYNDA RANUM:
— Ilvað kostar að taka mynd af
börnum?
—- Tíu krónur tylftin.
— Það get jeg ekki átt við. Svo
mörg börn á jeg ekki.
LAUSN Á KROSSGÁTU Nr. 8.
Lárjett:
1 blót, (> okra, 10 Róineó, 12 óst, 14
yfrið, 15 áta, 10 Fálkinn, 11) áina, 20
ku, 21 œla, 22 lag 25 an, 24 starf, 28
ussar, 81 urðarköttur, 84 unt, 85 sá,
80 la, 87 inis, 89 önd, 40 kv., 41 tó,
42 náð 43 ari, 45 ek, 47 tu, 48 við,
49 undirlendin, 53 örnin, 54 grand, 50
gr. 57 nag, 59 tau, 00 ()k 02 Rut, 64
grátinn, 66 aka, 67 Egill, 69 sál, 70
angan, 72 ygla, 73 niða.
Lóörjett:
1 brák, 2 lótus, 3 óma, 4 te, , 5 ósk,
6 of, 7 k rá, 8 rimar, 9 aðan . 11 ó-
færð, 12 Óla, 18 til, 14 yn. gst, 17 i tlfa-
sveinar, 18 nautatungan, 25 tundrur,
26 art, 27 ók, 29 suin, 30 arininn. , 32
rá, 33 öl, 34 una, 38 sátíj 44 inn, , 46
kr. 48 via , 50 dingl, 51 b i, 52 dri una,
53 örugg, 55 dokað, 56 grey, 58 gás,
59 til, 61 Kana, 63 lit, 65 táp 66 agi,
68 la, 79 nn.
Á þessari gátu komu langflestar
rjettar lausnir og margar, sem að-
eins munaði einum staf á, að væri
rjettar. Verðlaunin fjekk Óiöf Guð-
rún Benediktsdóttir, Skólavörðustíg 11
og vitji hún Jieirra á afgreiðslu Fálk-
ans, Austurstræti 6.
Kaupum lifandi refi og allar íslenskar skinnavörur. íslenska refaræktarfjelagið. Sími 1221. Símnefni: Fux.
Daníel Rocke slepti sjer, því annaras var
hann manna stiltastur. Hann fann mjúka
hönd snerta hönd sína. Andlitiö á Ann var
glóandi af ofsakæti, og augu hennar litu á
hann með aðdáun. En þá heyrðist undrunar-
óp frá Milton og blótsyrði frá Sir Francis,
og þau flýttu sjer aftur fram á hrúnina og
litu niður fyrir. Enginn virtist geta komið
upp orði .... Londe var risinn á fætur.
Hann gekk að bátnum hægt, en stöðugt. Við
hlið hans gekk konan yfir mölina með sania
yndisþokkanum, sem hún átti vanda til. —
Þjettvaxinn maður með sjóhatt dreginn nið-
ur í andlitið rjetti hönd sína út úr bátnum
og hún stökk út í bátinn, ljettilega eins og
ung stúlka. Londe gekk rólega úl í sjóinn
og fór á eftir henni upp í bátinn. Vjelin var
komin í gang, og þau stefndu til hafs. Mað-
urinn og konan stóðu saman og horfðu upp
á klettabrúnina. Andlitssvip þeirra var ekki
hægt áð greina, og þau gerðu enga bendingu
nje hreyfingu. Síðan sneri konan sjer við og
fór niður í káetuna. Báturinn stenfdni enn
til sjávar, með ótrúlegum hraða. Londe stóð
í stafni, dimmur og skuggalegur, og sneri
baki að landi, en andliti lit að sjóndeiklar-
hringnum. Hann var rjett eins og einhver
Columbus með óþektan heim fram undan
sjer.
— Áttatíu feta fall, sagði Daníel, — og
datt á bakið.
Yfirlögregluþjónninn leit niður drembi-
lega. Hann var enn þess viss, að öllu væri
óhætt. — Sennilega hefir hann orðið fyrir
innri meiðslum, sagði hann. Hvað sem fyrir
kynni að koma, hef jeg skipað að flytja þau
til Shoreborough.
VI.
KOSS UNGA MANNSINS.
— Hvaða bölvaður asni er þessi drengur,
sem leggur hjer í eldstóna? saagði Daníel
Rocke, um leið og hann fór úr yfirhöfninni
og tók af sjer hanskana. Þetta er fyrsti heiti
dagurinn, og þá kyndir þessi fábjáni eld,
sein mundi nægja lil að steikja heilan uxa
á. —
Ungfrú Ann Lancaster leit upp úr vinnu
sinni; hún var að raða brjefahrúgu á borð-
inu. Hún tók dagblað í hönd sjer.
— Jeg kynti eldinn, sagði hún, og mjer
þykir leitt ef yður þykir of heitt .... Mjer
fanst hitinn svo notalegur, bætti hún við og
horfði hugsandi í eldinn.
— Hann er of mikill — alt of mikill, urr-
aði Daníel.
— Rjer hafið undanfarna morgna kvartað
um, að hjer væri of rakt, sagði hún. — Jeg
hjelt að hetra væri að kynda vel upp.og opna
þá heldur gluggann.
— Jeg dræpist úr kulda, ef glugginn væri
opinn rjett við bakið á mjer, svaraði hann.
Hún svaraði ekki, en hristi höfuðið. —
Mjer þykir þetta leitt, sagði hún, án þess
að nokkra iðrun væri að heyra í málrómn-
um. En viljið þjer ekki líta í blaðið að
tarna. Þar er getið um dálítið einkennilegt
mannshvarf. Jeg ætla að bíða meðan þjer
lesið það, ef jeg má.
Daníel benti á stólinn og kinkaði kolli.
Síðan leit hann í blaðið og las greinina, sein
hún hafði merkt við;
DULARFULT HVARF HERMANNS ÚR
SOMERSETSHIRE.
Frá South Fawley, sem er lítið þorp á
mærunum milli Somerset og Devon, hefir
frjetts um afar einkennilegt mannshvarf og
hefir lögreglan þar heiðst aðstoðar frá Scot-
land Yard. Eftir því, sem fregnin hermir,
fór hr. Gerald Oakes frá heimili sínu, South
Fawley Hall, uin kl. 5 síðdegis og ætlaði að
skjóta kanínur í útjaðri landareignarinnar.
Hann sást fara út úr vopnabúri sínu, ganga
yfir grasvöllinn við húsið og inn í lítinn skóg
sem gangstígur liggur gegnum lil þorpsins.
Tvö skot heyrðust og nýskotin kanína fanst
seinna í skóginum. Þegar hr. Oakes var ó-
kominn heim kl. 7, fór einn skógarvörður
hans að leita hans, og seinna var gerður út
hópur manna í sömu erindum og var leitað
alstaðar, sem hugsanlegt var, að slys hefði
getað viljað til, en alt árangurslaust. Lög-
regla staðarins hefir gert sitt til, án árang-
urs, og nú er sendimaður frá Scotland Yard
að rannsaka málið frekar. Hr. Oakes hafði
erft jörðina rjett fyrir sköminu og er tals-
vert efnaður maður, og nafnkunnur íþrótta-
maður. Hann er glaðlyndur og allra manna
vinsælastur, svo ekki eru rtiinstu líkur til, að
hann hai'i verið í neinum þeim vandræðum,
sem hefðu getað valdið þessu. Itjctt áður
en hann fór að heiman, skipaði hann bryt-
anum að síma til nokkurra vina sinna og
hjóða þeim til kvöldverðar þá um kvöldið.
Eina skýringin virðist vera, að hann hafi
snögglega m ist minnið, en hvernig hann
hefir getað horfið þannig rjett hjá þorpinu
þar sem hann er fæddur og uppalinn, er ó-
skiljanleg ráðgáta.
Daníel lauk við greinina og hallaði sjer
aftur á hak í stólnum. Hann tók af sjer
gleraugun og þurkaði þau. Ann gekk til hans
og staðnæmdist þar.
-— Þetta er víst einskis virði fyrir okkur,
er jeg hrædd um, sagði hún.
— Fljótt á litið, að minsta kosti, svaraði
hann.
Hún heið þolinmóðlega, eins og hún hafði
lært í þjónustu Daníels. Hún var eitthvað
fáskiftin og virtist hugsi.
— Jeg er hræddur .um, lijelt hann loks
áfram, önuglega, — að jeg sje að missa
minnið .... og heilsuna yfirleitt. Jeg hef
áreiðanlega sjeð nafnið á þessu þorpi nefnt
í einhverju samhandi, núna á síðasta sólar-
hringnum.
— Kannske í sambandi við þetta mál?
—Nei, svaraði hann snögt.
— f gær, sagði hún hugsandi, — kqm
prófessor Moon að tala við yður. Þjer fóruð
sneinma til hádegisverðar til þess að geta
hitt Sir Francis á eftir í Whitehall House.
Þjer komuð seint aftur, og hljótið að hafa
koinið við í einhverri fornbókabúð, því þjer
Jiöfðuð með yður eitt bindi af verkum De
Quinceys, sem þjer sýnduð mjer.
— Þarna kemur það, tók liann snögglega
fram í. Þjer hafið leyst gátuna. Það var ut-
anáskriftarmiði í hókabúðinni, og jeg sá
hann ofan á bókahrúgu þar. Setjið upp
hattinn, ungfrú Lancaster, og það fljótt.
Hún hlýddi tafarlaust. — Á jeg að fara
eithvað fyrir yður? spurði hún.
— Nei, þjer eigið að koma með mjer,
svaraði hann.......
Þau fóru út úr skrifstofunni saman og
gcngu eftir Shaftesbury Avenue og inn i
Charing Cross Road, og fóru inn í bókabúð
þar við hornið. Dálítil bókahrúga var fyrir