Fálkinn - 06.04.1929, Qupperneq 12

12
F A L K I N N
Skrítlur.
39
pipu ?
— Jú, með ánœgju.
— Þú lánar mjer másUe pipuna
þína líka?
— Gerðu svo vel!
— Svo verðurðu að gefa mjer eld
Ukat
— Þú hefir með öðrum orðum ekk-
ert iekið með þjer ncma kjaftinn til
að regkja með, hölvaðurl
Þessir Luðvik AI’. skór eru dá-
litið of þröngir. Lofið mjer að máta
eina Lúðvík XVI.!
* * *
ÚR BANNLANDINU.
Finskt blað segir þessa sögu: —
Landhöfðinginn i einu hjeraði Finn-
lands liafði hjá sveitastjórn einni
iengið lista yfir ]>á fimm menn í
Adamson
snýr við kíkirn-
um og vex þá
svo hugur, að
hann þorir að
sparka í hund-
inn.
sveitinni, sem helsl gæti komið til
mála að fá verðlaun fyrir starf silt
í þágu bannlaganna. Landsliöfðinginn
sendi hreppstjóranum verðlaunafjeð
til útbýtingar. Skömniu síðar sendi
lireppstjórinn til l)aka kvittanirnar
fyrir verðlaunafjenu ásamt Jicssu
brjefi:
„Allir þeir, sem fengu verðlaunin
hafa góðfúslega látið þau ganga til
mín upp i ógoldiiar brcnnivinssektir.
Þó skal þess getið, að einn af mönn-
unum skuldaði ekki meira en svo í
scktir, að hann átti að fá 100 mörk
til baka. En hann liefir gengið að ]>vi,
að láta ]>au Iiggja hjá mjer upp í
næstu sekt sem liann kynni að fá“.
Gísli rakari kemur heim og sjer l>á
að sonur lians, sjö ára gamall pott-
ormur, licfir skriðið undir anddyris-
svalirnar og liggur ]>ar á maganum.
Hann hefir falið sig ]>arna, til ]>ess
að komast hjá refsingu móður sinnar.
Faðirinn fer úr frakkanum og beygir
sig i»» undir svalirnar til ]>ess að ná
i strákinn. En þegar hann sjer þctta
segir liann:
— Heyrðu, pabbi, ætlar liún mamma
að flengja þig líka?
* * *
Það er það vitlausasta sem nokk-
ur maður getur gert, að reyna að
kaupa ódýrt.
— Það finst mjer ekki.
— En það finst mjer. Jeg kyntist
konunni rninni á alþýðusýningu í
leikliúsinu, og það er dýrasta kvöld-
ið, sem jeg hefi upplifnð á æfinni.
* * *
DÓTTIRIN: Jeg þarf að fá peninga
til að búa mig undir giftinguna 1
FADIRINN: Ha, ]ni ert nú ekki trú-
lofuö enn, svo það er nokkuð snemt
að fara að hugsa fyrir því.
DÓTTIRIN: Er jeg ekki írúlofuð?
Veistu þetta ekki maður? Lestu ekki
blöðin.
* * *
Ágœtt merki.
Dóttirin hafði auglýst eftir garð-
yrkjumanni og tveir komu til að sækja
um atvinnuna. Móðirin kom nú til og
vildi að sá minni þeirra fengi stöðuna,
en það vildi dóttirin ekki.
— Hversvegna vildirðu að við rjeð-
um hann, spurði dóttirin siðar. Hinn
var þó miklu fallegri.
— Fallegri, svarað móðirin, það er
ekki undir fegurð komið. Maður á
ekki að líta á andlitið, heldur bux-
urnar.
— Buxurnar, sagði dóttirin undr-
andi?
— Já, vitanlega. Annar var með gat
á buxunum á rassinum, hinn með gat
á bnjánum. Hann átum við að taka.
— Rjettu mjer höndina, stúfurinn minn, jeg sknl leiða þig gfir gölnnat
— Ilafa fötin þín aðeins kostað fjörutíu krúnur?
Jói, ]>au kostuðu ekki meira. Uppói það get jeg sgnt þjer fimtón kröfu-
brjef fró skraddaranum.