Fálkinn - 17.08.1929, Blaðsíða 3

F A L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
VlLH. Finsin oq Skúli Skúlason.
Framkuæmdastj.: Svayab Hjaltbstbd.
ABalskrifitofa:
Austnrstr. 6, Reykjavik. Simi 3210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa i Osló:
Anton Schjöthsgate 14.
Blaðið kemur út hvern laugardag.
Áskriftarverð er kr. 1.70 A m&nnði;
kr. 5.00 & Arsfjórðungi og 20 kr. &rg.
Erlendis 24 kr.
Allab Xskbiftib obeiðist ftbibfbah.
AaglúsingauerO: 20 aura millimeter.
Prhntshiðjan Gutbnbbbq
SRraóóaraþanRar.
,,Guð náSi okkur þegar Heró-
des og Pilatns verSa vinir“.
Spánskt máltæki
Gúm miþorp.
Fu11þroska gúmm iekra.
Það er mikil blessun, að Heródes
og Pílatus eru ekki vinir. Ef full-
trúar mannvonsku og ranglætis væru
einhuga og sammála, væri ekki lifandi
á jörðinni. En sem betur fer verður
innbyrðis öfund og afbrýðissemi til
hess að halda við óvináttu þessara
heimshöfðingja. Úlfúð skaðræðismann-
anna innbyrðis hefir oft forðað lieim-
inum frá böli og J>að sem oftast tef-
ur framgang ]>ess, sem miður má fara,
cr einmitt ]>etta: Mennirnir eru ekki
einhuga i glapræðunum. — Þegar
akaðræðismenn liafa liafist til valda
hefir samkomulagið oftast verið gott,
meðan verið var að berjast i'yrir
völdunum — höndla linossið. En þeg-
ar að ]>ví hefir komið að skifta her-
fanginu hefir friðurinn oft verið úti
og báðir mist af fengnum fyrir inn-
hyrðis ósamlyndi, eins og þegar kett-
irnir fengu dómarann til að skifta
á milli sin ostinum.
Hinsvegar er ]>að alls ekki heil-
hrigður hugsunarliáttur að ætla að
gera sjer hag að óvináttu annara
manna. Margir gera ]>að eigi að sið-
ur. Þeir eru á liöttunum hjá ná-
grönnum sinum til ]>ess að njósna
hvernig hugur þeirra sje hvers til
annars, og haga tali sínu eftir því.
Ef Gvendi er í nöp við Jón, þá lasta
þeir Jón þegar þeir tala við Gvend.
En ef þeim er vel til vina þá hrósa
þeir Gvendi þegar þeir tala við Jón.
Sumir temja sjer þennan óvana af
eintómri talhlýðni, en aðrir af því, að
þeir halda að það borgi sig og þeir
hafi liagnað af þvi. En sje ástæðan
þessi, þá borgar þessi aðferð sig ekki.
Þvi Heródes og Pílatus þessara
tima eða annara eru eltki svo miklir
óvinir, að ]>eir geti ekki liitst stund-
um og sagt hvor öðrum af reynslu
sinni. Þetta er staðreynd. Og vei þá
þeim, sem hefir gengið á milli þeirra
Marðargöngu og hvislað í eyra beggja
um báða rógi og lasti. Vei þeim, sem
kemst milli viðarins og barkarins. Þvi
honum verður ekki gleymt.
Aðeins ein aðferð er rjett: að segja
skoðun sína eða þegja. Engan ber
skyldu til að lofa óvin annars manns,
en ennþá siður þarf liann að lasta
hann. Það er vafalaust, að hrein-
skilnin er besta leiðin. Þegar við för-
um krókaleiðir af götu lireinskiln-
innar, teljum við sjálfum okkur trú
»m, að við gerum þetta af nærgætni.
En i niu tilfellum af tiu gerum við
bað af hugleysi.
Sem eðlileg afleiðing þess, hve
bílaiðnaðinum hefir fleygt fram,
hefir gúmmí-þörfin í heiminum
aukist geysimikið, svo að hin
gömlu gúmmítrje í himim holl-
ensku og bresku hlutum Ind-
lands hafa ekki getað bætt úr
þörfinni. Fjölda nýrra gúmmí-
ekra hefir því verið komið á
fót á síðustu tveim áratugum.
Þannig er það vitanlegt, að
danska Austur-Asíufjelagið hefir
átt drjúgan þátt í gúmmíræktun.
En gúmmíekrunum er ekki
komið á fót í skjótri svipan. —
Fyrst verður að ryðja jörðina.
— Skóginn verður að fella eða
hrenna, því næst eru gúmmí-
plönturnar gróðursettar í beinar
raðir með nákvæmlega jafnmiklu
millibili. Svo líða fjögur ár áð-
Innfœddur verhamaSur aS „mjólka'‘
gúmmitrje.
ur en trjen gefa nokkuð af sjer.
Til þess að byrja með er því
aðeins um litgjöld að ræða, og
þau mjög mikil. En að því búnu
er gúmmíefninu stöðugt „mjólk-
að“ úr trjánum. Þetta starf
annast innfæddir menn. Trján-
um er skift í deildir, og hver
maður hefir vissrar tölu að gæta.
Hann l'er snemma á fætur á
morgnana. Berkinum er flett af
dálitlum bletti á trjenu, skjóla
er síðan bundin við það og með
einskonar öxi er því næst höggv-
ið í trjeð. Úr sárinu rennur nú
gúmmikvoðan i skjóluna cg lík-
ist helst mjólk að útliti. Og
svona er haldið áfram frá einu
Gúmmiplantan gróSursett i þurkatiSinni.