Fálkinn - 17.08.1929, Blaðsíða 12

12
F A L K I J* N
— Æ, skipstjóri, hatdið þjtr að
báturinn farist?
— MaSur kallar ]>etta ekki bát. ÞaS
heitir skip.
Adamson, Eva
og forboðni
ávöxturinn.
Guðrún, skammaOu mig einu sinni enn, suo jeg geti fundið rúmið mitt.
— Jeg gaf aumingja umrenningn-
um tiu aura og einn súpudisk.
— Og ái hann suo súpuna?
— ,/«, af liverju spyrðu að því?
— Vegna þess, að úr þvi að hann
gerði það þá var hann vel kominn að
tíu aurunum.
VINA Á MILLl:
— Heyrðu, lánaðu mjer svörtu
brækurnar þinar. Jeg get ómögulega
farið i skírnarveislu á þeim rðndóttu.
f3Tevuster
— Sonur minn! Við erum hjerna
á jörðinni til þess að vinna. Hvað
haldurðu nú, að þú viljir hclst leggja
fyrir þig.
— Jeg held það væri bect, að jeg
færi til sjós.
— Hvar er diskurinn þinn, Nonni?
— Jeg er að orna honum, pabbi
Þrír menn stóðu fyrir rjettinum á-
kærðir fyrir þjófnað. Einn hafði stol-
ið hesti, annar Uú og sá þriðji kerru.
— Jeg hefi ekki stolið liestinum,
því að jeg hefi átt hann siðan hann
var folald, sagði sá fyrsti, og þar
sem vantaði allar sannanir að hann
hefði stolið honum var hann látinn
laus.
—• Það er ekkert til í því að jeg
hafi stolið kúnni, jeg hefi átt hana
siðan hún var kálfur, sagði annar
— Óttalegt!
— En jeg hcfi málað það sjálfur.
— Auðvitað átti jeg ekki við sjálft
málverkið, en fyrirmyndina.
— Það er konan min.
þjófurinn, og hanri var líka látinn
laus.
Sá þriðji var hrifinn af hepni hinna
og þegar að honum kom sagði hann:
— Það cr enginn þörf á, að við
vekjum prófessorinn. Haninn mun sjá
fyrir þvi.
— Jæja, viltu þá biðja lianann að
vekja mig 5 mínútum fyrir sjö.
LÖGTAK:
— Má jcg biðja ijður um, að taka
yður sæti. Það er það eina, sem hjer
er að taka.
— Jeg hefi aldrei stolið kerrunni,
þvi að jeg hefi átt hana siðan hún
var hjólbörur. En hann var ekki lát-
inn lans.