Fálkinn - 14.12.1929, Síða 12

12
P A L K 1 N N
5krítlur.
— Heyrið þjer, töframaður. Getur
úrið mitt gengið þegar jeg fœ það aft-
ur?
— Vitanlegat
— I'að er ágœtl. J>að liefir nefni-
lega staðið undanfarið.
— Segðu mjer til, Lára min. ef þjer
finst jeg aka of hart.
— Geturðu hgpjað þig af sporinu,
drengur.
— Já, það get jeg ef jeg oil, en það
getur þú ekki.
TÝNDI RAKKINN.
— Jeg auglýsti eflir svörtum hundi,
en svo komið þjer með hvítan.
— Já, hann hefir orðið gráhœrður
af mótlœti, skinnið.
\
Adamson
er úrrœðagóð-
ur þegar á
reynir.
C00YSÍ6HT R í 8. BOX* tOPENHAGEM
— Ilvað liafist þjer að hjer?
— Jeg frem sjálfsmorð.
— En hjer kemur engin lest.
— Það veit jeg vel. hctla er bara
œfing.
í SNJÓ.
— Allir vila að jeg geng við hœkju,
svo ekki hefi jeg getað framið þennan
þjófnað.
— l>jer verðið að fgrirgefa, herra
forstjóri, að jeg kem of seint. En hún
mamma fann mig meðvitundarlausan
i rúminu núna í morgun.
— Hvað gekk að þjer?
— Jeg hafði gleymt að draga upp
vekjaraklulckuna.
—• Snali gleypti mýflugu og nú
stingur hún hann að innanverðu i
magannt
— Rarnið hágrœtur og þjer sitjið
rólegar og lesið.
— Já, jeg er svo alvön þessu
Rafmagnið í þjónnstu barnafósturs.

Hjá iþróttafrjettaritaranum.
— Fyrirgefið þjer, hnefaleikamað-
urinn, sem var skammaður i blaðinu
I gœr, vill tala við yður.
A RÁÐNINGARSTOFUNNI.
— Ilvað útvegið þjer mörgum visf
á viku?
— Svona fimiiu.
— Það verða yfir tvö þúsund á ári.
— Nei, það eru altaf þær sömu
fimtiu.