Fálkinn - 25.01.1930, Side 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvæmdastj.: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Reykjavik. Sími 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa í Oslo:
Anton Schjöthsgade 14.
Blaðið kemur úi hvern laugardag.
Áskriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millimeter
Herbertsprent, Bankastræti 3.
Skraddaraþankar.
„Lifðu lifinu brosandi“, segir
amerikanskt máltæki. Að visu eru
það áreiðanlega ekki Ameríkumenn,
sem hafa fundið „púðrið“ að því
er þetta snertir, þvi allir verða þess
fljótlega varir, sem á annað horð
nokkuð skynja, að það er holl lífs-
regla að líta björtum augum á lífið,
jafnvel þó súrt sje á stúndum, og að
brosið hefir ósegjanlega þýðiingar-
mikil áhrif á þá sem maður um-
gengst. Það er almenn reynsla, að
þeim, sem ávalt koma brosandi til
dyranna, verður miklu meira ágengt
en hinum, sem temja sjer súra svip-
inn.
En Ameríkumenn liafa orðið til
þess að prcdika þetta betur en aðr-
ar þjóðir. ,„Keep smiling“, segja þeir.
Þeir skrifa bækur um þýðingu bros-
ins og þar á meðal hefir hinn si-
brosandi Douglas Fairbanks skrifað
eina. En það'unt ])etla eins og flesta
aðra mannlega eiginleika, það er
ekki gott að kenna þá. Að Vísu er
það áreiðanlegt, að menn geta lamið
sjer að brosa ejns og hvað annað.
Og það skaðar engan að trúa því,
að þetta sje hægt.
íslendingar eru taidir fremur dauf-
lynd þjóð, fálátir og skapdulir. Er
auðsjeður munur á þeim í þessu til-
liti og öðrum þjóðum. Þeir eru
margir lijer á landi, sem kallaðir
eru ;,durtar“ og bera það nafn með
rentu. Væri því eflaust vel farið,
að íslendingar temdu sjer sem flestir
þessa reglu, sem Ameríkumenn prje-
dika: að lifa lífinu brosandi.
Viðmólið getur gert allan muninn.
Viðmótið getur vahlið því, að menn
sem að innræti eru allra bestu menn,
lcoma öðrum fyrir sjónir eins og þeir
væru þvergirðingslegir þumbarar,
sem ilt væri að tala við. Eitt bros og
hlýlegt orð gefur verið afarþungt á
metunum, ekki síst við fyrstu við-
kynningu. Það getur ráðið hugmynd-
um þeim, sem aðrir gera sjer um
manninn.
Yfirleitt mun innræti flestra ís-
lcndinga vera hlýrra en viðmót
þeirra. Það er oft sagt um menn
lijer á landi, „að það rætist vel úr
þeim“ og að þeir sjeu seinteknir. í
raun og veru er þetta kostur, þvi-
þessháttar menn efna oftasl tneira eii
þeir lofa. En hlýleikur í viðmóti
kostar ekkert — en kemur oft svo
ósegjanlega miklu góðu til leiðar.
Undralæknirinn i Bilbao.
---X---
Norðmaður einn, sem á heima í
Bilbao á Spáni segir frá því, að þar
sje upprisinn í borginni undralækn-
ir einn, sem heitir Assuro. Hann
læknar alla hugsaniega sjúkdónta,
svo sem máttleysi, svefnsýki, heyrn-
arleysi og gigt og aðferðin er ofur
einföld: IL’.nn brennir sjúklingana
i nefinu. Lækningin tekur ekki neina
örfáar mínútur og slundum læknar
Assuro alt að 70 manns á dag. Segir
hann að allir sjúkdómar stafi frá
taugununi, og læknist ef ákveðin
laug sje sviðin. Sjónarvottar segja
svo frá, að haltir inenn komi frá
lækninum alheilir, og þeir sem staul-
ist inn til hans á tvéimur hækjum
komi þaðan dansandi. Fyrir lækn-
ingiina tekur hann 50. peseta. —
Ekki er öll vitleysan eins!
STEINGERÐUR LIFANDI.
„Berlingske Tidende" segja frá ein-
kennilegum sjúkdómi; sem danski ný-
lendustjórinn Olav Even Olsen hefir
orðið fyrir. Even Olsen kom til
Grænlands 1912, þá 22 ára gamall og
dvaldi þar til ársins 1924, að hann
varð að hverfa heim, vegna veikinda,
sem hann hafði fengið upp úr meiðsl-
um, er hann varð fyrir á sleðaferð.
Stirnaði annar fótur hans og harðn-
aði svo, að því var líkasl og hann
væri úr steini. Hafði kölkun færst í
holdið. Smámsaman brej.ddist þetta
út um allan líkamann, svo að Olsen
gat livorki hrært legg nje lið. Lengi
vel gat hann þó hreyft hálsinn og
hægri handlegginn. En loks var svo
komið, að hann gat ekki hreyft var-
irnar, hvað þá meira. Þegar hann dó
var allur líkaminn orðin kallcaður
nema augnalokin. En fullri rænu
hjelt hann samt fram í andlátið.
Læknarnir telja þetta sjúkdómsfyrir-
brigði alveg einstakt og geta ekki gert
sjer grein fyrir ástæðunni til þess.
----------------x----
Það er ekki óalgengt að menn
drepi konuna sían til þess að ná i
líftryggingarfjeð hennar. Þannig líf-
trygði tannlælcnir einn í Sviss nýlega
konu sína fyrir 50 þúsund frönkum
og kyrkti hana síðan. Annar maður
— Bela Erdelyi í Budapest, mesti
svallari, líftrygði konu sína fyrir af-
arhárri upphæð og fór síðan með
liana í fjallgöngu og hrinti henni
fram af hárri gnipu. En liún komst
lífs af — og fyrirgaf honum. Þá fyr-
irgefningu launaði hann með því, að
kyrkja hana i rúminu nóttina eftir.
----------------x----
Tveir þýskir lögregluþjónar hafa
nýlega gert uppgötvun, sem sparar
þeim handjárn á fanga. Eru það stál-
skór, sem látnir eru á fangana, og
eru þannig, að þeir geta ekki gengið
nema hægt og detta ef þeir reyna að
hlaupa.
Of margar rephlifar.
---x----
1 París á heinia gamall maður, sem
lifir á éignum sínum. Hann heitir
Houplin og hefir það helst sjer til
dægrastyttingar að fara á uppboð.
Eitt sinn kom hann á uppboð sem
oftar; hann vantaði regnhlif og
bjóst við að geta fengið hana þarna
undir búðarverði. Svo kom uppboðs-
haldarinn að regnhlífunum og þá
tór Houplin karlinn að bjóða í. Loks
fjekk hann boðið fyrir 16 'franka,
en þegar hann átti að fara að taka
við regnhlífinni þá var það ekki
ein regnhlíf heldur 29, sem honum
hafði verið slegin fyrir þessa 16
franka. Og svo ók hann með bunk-
ann heim til sín. — Eftir að hann
hafði gefið öllu sinu venslafólki sína
regnhlífina hverju voru ennþá eftir
15 regnhlífar. Honum datt nú ráð í
hug til þess að losna við þær. Hann
labbaði með þær út í Luxenburg-
garðinn og settist þar. Þegar ein-
hver gekk fram hjá bauð hann regn-
hlíf til sölu, fyrir 20 til 200 centima
stykkið, eftir gæðum. En i stað þess
að þyggja gott boð, fór fólkið í
næsta lögregluþjón og vakti eftir-
tekt á þessum regnhlífasala. Hann
mundi hafa stolið regnhlifunuin og
væri nú að reyna að koma þýfinu
í peninga. Lögreglan fór með Houp-
lin á næstu stöð og gat hann sannað
þar sakleysi sitt. Slapp með áminn-
ingu um, að versla ekki óleyfilega
á almannafæri. —• En þar með var
ekki alt búið. Þegar hann laumað-
ist heim á leið með regnhlifarnar
sínar, datt honum í hug, að leggja
þær undir trje til þess að losna við
þær. Lögregluþjónn sá þetta og fór
með Houplin á sömu stöðina. Fjekk
hann nú ávitun fyrir að skilja eftir
muni á almannafæri. — Loks fór
hann aftur til uppboðshaldarans og
bað hann um að selja regnhlífarn-
ar fyrir sig. Það tókst. Því það er
eins um uppboðin í París eins og
í Reykjavík, að þar er hægt að losna
við skran, sem ómögulegt er að
losna við með öðru móti.
í Frankfurt am Main er verið að
undirbúa söngmót, sem haldið verður
1932 og verður sjerstak í sinni röð.
Verða söngmennirnir alls 25.000.
Söngmótið verður haldið í stærsta
samkomuhúsi borgarinnar og verður
þar rúm fyrir jafnmarga áheyrend-
ur eins og söngmennirnir eru.
Um vlða veröld.
----X-----
ÓK í 69 DAGA SAMFLEYTT.
Fyrir skömmu fór fram einkenni-
leg ökuþraut á Avus-brautinni við
Berlin. Var Crysler bifreið látin aka
þar í sífellu dag og nótt og aldrei
stöðvuð nema þegar bæta þurfti á
vjelina bensíni eða skifta um gúmmi
á hjólunum. Ákveðið var, að bifreiðin
skyldi aka áfram svo lengi sem lnin
gæti. Þegar vagninn söðvaði til þess
að skifta um gúmmí eða láta bensin
á geymirinn, var hreyfillinn ekki
látinn stöðvast heldur hjelt hann á-
fram allan tímann.
Tilrauninni lauk þannig að vagn-
inn gekk í 69 sólarhringa látlaust.
Hafði hann þá ekið 86,439 kílómetra,
eða álíka vegalengd og tvisvar sinn-
um kringum jörðina við miðjarðar-
baug. Og það var ekki bilun eða
sliti á vagninum að kenna, að hann
hætti eftir 69 daga, heldur utanað-
komandi áhrifum. Vagnin ók nfl. í
þoku á aðra bifreið og laskaðist svo
við áreksturinn, að hann varð að
hætta.
Að meðaltali notaði bifreiðin 13,39
lítra af bensíni á hverja 100 kíló-
metra. Og eigi þurfti að skifta um
gúmmí á bifreiðinni fyr en hún
hafði ekið 50.000 kílómetra
Þessi þolraun mun vera einstök i
sinni röð og ber ótvírætt vott um að
Crysler-bifreiðin er sjerstaklega
vel vönduð.
NORÐURFÖR ZEPPELINS.
Það hafði verið ákveðið, að hin
mikla könnunarför til norðurhafa
með loftskipinu „Graf Zeppelin“
yrði farin á komandi vori. Átti Frið-
þjófur Nansen að verða foringi far-
arinnar og stjórna visindastarfssemi
hennar, en dr. Brauns, ritari fjelags-
ins „Aero-Arctic, sem gerir út ferð-
ina, át.ti að hafa framkvæmdir að
öllu leyti. Fjöldi vísindamanna var
ráðinn í ferðina, þar á meðal norski
prófessorinn H. U. Sverdrup, sem
frægur varð fyrir ferð sína á „Maud“
um Norðurísliafið fyrir nokkrum ár-
um.
Það hefir ekki gengið slysalaust
um undirbúning þessarar ferðar og
loks er svo komið nú, að víst þykir
að ekkert verði úr henni. Fyrst til-
kynti flugstjórinn á „Graf Zeppelin",
dr. Eckener, sem smíðað hefir skipið
og stjórnað því í ferðum þess til
Ameríku og kringum hnötttinn, að
að hann gæti ekki farið þessa ferð.
Við þetta sló svo miklum óliug á skip-
verjana, að þeir neituðu allir sem
einn maður að fara ferðina. Næst
var þvi borið við, að fje vantaði til
þess að tryggja förina. Og nú siðast
kemur á daginn, að ekkert vátrygg-
ingarfjelag vill vátryggja „Graf
Zeppelin“ með sæmilegum kjörum.
Gert var ráð fyrir að alls yrði 46
manns i förinni. Þar af voru 12 vis-
indamenn, 5 Þjóðverjar, 3 Ameríku-
menn, 2 Rússar og 2 Norðmenn, nfl.
Nansen og Sverdrup. Foringi skips-
ins var ráðinn Þjóðverjinn Lehmann,
sem er alkunnur loftskipstjóri. Átti
ferðin að liefjast fyrsta apríl og vera
lokið 10 maí og átti að fara þrjár
ferðir um norðurliöfin á þeim tíma.
Ekki var gerð ráð fyrir að skipið
lenti neinsstaðar norður í ísum, en
eigi að síður átti að mæla liafdýpi
og þvi um líkt, úr skipinu, úr 100—-
200 metra hæð.
Nýi konungurinn í Afganistan,
Nadir Shah hefir nýlega látið uppi
stefnuslcrá sina. Er þar fyrst, að
landinu skuli stjórnað i anda Múha-
meðstrúarinnar. Konungurinn vill
löglciða algert bann á áfengi. Iiann
vill halda áfram því sem Aman Ullah
byrjaði, að efla viðskifti við aðrar
þjóðir og efla alþýðufræðslu. Þá
vill hann leggja mikla áherslu á að
bæta vegakerfi landsins.