Fálkinn - 15.02.1930, Page 12

12
F A L K I N N
Skrítlur.
— Ja, við neyðumst víst til að
fara inn og vekja athygli fólks á
óhappinu.
—- Það sefur fast fólkið hjerna.
Það heyrir ekki einu sinni hring-
inguna.
Frúin: Jeg vona að þú hafir ekki
mætt neinum, sem þú þektir.
IJann: Ne-i, hikk, en jeg mætti
fjölda, sem virtist þekkja mig.
— Ilversvegna stendur þú hjer?
—Konan mín er að syngja inni,
og jeg vil ekki láta neinn halda, að
það sje jeg, sem er að misþgrma
henni.
Adam-
son.
82
'COPTOtSHT f> I S. &0X 6, COPENHAÍtN
Nýárskökur
Adamsons
lertda
í slagveðri.
— Fyrirgefiff þjer. Það kvað maff-
ur hjerna í götunni hafa símað eft-
ir stiga.
— Það er eyðslusöm kona, sem á
sökina á því, hvernig komið er fyrir
mjer.
— Nei, er það satt. Jeg skal gefa
yður 50 aura, ef þjer viljið hinkra
við, svo jeg geti sýnt konunni minni
yður.
Vitlaus gluggi.
— Hjerna er jeg með stigann elsk-
an mín. Og nú fhjjum við.
Hm! Eruð þjer að legyja drögin
að nýrri bók, prófessor. Þjer stand-
ið svo hugsandi, með liöndina undir
hökunni.
ónei — en — jeg hefi gleymt að
láta á mig flibba.
Móðirin: — Pjetur, komdu heim!
Þú átl að baða þig.
— Ileyrðu kunningi jeg sje ekki
betur en að þú sjert að reykja. Hvað
heldurðu að hann kennari þinn segi
um það?
— Ilvað kemur það mjer við hvað
kennarinn segir. Jeg er ekki farinn
að ganga í skóla.