Fálkinn - 10.05.1930, Blaðsíða 12

12
P A L K I N S
Skritlur.

Þau nýtrúlofiiðu.
— Þetta vœri — hikk — kona
handa m]er. — Hikk. — henni er
varla laus höndln.
— Jeg get undir eins fundið ald-
ur hænsna á tönnunum.
Ha? Hænsnin hafa engar tennur.
— Nei, en það hefi jeg.
— Heyríð þjer, Jóhann! Takið
þjer þennan fulla mann þarna og
kastið honam út.
Adam-
son.
94
Adamson
ákueður að láta
klukkuna af
hendi.
fíödd innan úr stofunni: lijálpi
yður, Anna, hvað gengur á þarna
frammi?
Stúlkan: Ekki neitt, frú. Það er alt
um götur gert.
— Þú mátt ekki segja nokkrum
manni ennþá, að við sjeum trúlofuð.
— Æ, má jeg ekki segja henni
Lilju það. Hún sagði nefnilega, að
jeg mundi aldrei hitta bjálfa, sem
vœri svo vitlaus, að liann trúlofað-
ist mjet. ' '
— Þú ert hætt að ganga með
drengjakoll.
■ Já, mdðurinn minn hafði ekk-
ert á máti því, svo jeg gat ekki verið
að þvi.
Áhlrei skyldi maður reyna að aka
yfir mann, sem bcr planka á öxlinni.
—Skilurðu ekki? Pabbi fjekk sinn
trjefót i striðinu, en þessi þarna
hann er meðfæddur,
— Jæja, jeg ætla þá að kaupa
þetta sumarhús.
Afgreiðslumaðurinn (áður í in(d'
arbiið): Þökk, á jeg ekki að senda
það heim til yðar.
— Hafið þjer ekki sjeð siníe!"
böggul, sem jeg tijndi.
— Biðið þjer við. Jú, svo sem
metra hjeðan fann jeg að það víir
cinhver ójafna undir hjólunum.