Fálkinn - 24.05.1930, Blaðsíða 14

14
fAlktnn
iiiiiiiiiimiiiimMimiimimiiiiiiiimiiiiimiimiiimiiiHiiiiia ■mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmiii
20 stykkin á 1 krónu.
m m
I I Á
m m
m m
I ARISTONll
M S ■»
m wm m
m m m
M S M
S ■ B
■ >■ !v:‘ , ■ ” " v " ■ ) < ■
1 cigarettur f [
3 \
| Nýtt myndasafn. f |
s s
.Einarsson& Funk
Pósthússtr. 9 - Reykjavík
Símar: Skrifstofan 982, Júlíus Schopka heima 1582.
Símnefni: »0mega«
Höfum ávalt fjTÍrliggjandi:
Eldfæri: „JUNO“-eldavjclar hvíteml., „Ilse“-elda-
vjelar, svartar og grænar, „Husqvarna“-Eldavjelar, svart-
ar, „ORANIER“-ofna, græn eml., Ofnrör steypt og úr
smíðajárni, eldfastan stein og leir, og m. fl.
Ryggingavörur: Vegg- og Gólfflísar, Línóleum, Filt-
pappi, Látúnsbryddingar á borð, þröskulda og stiga, Loft-
ventlar, Hurðahandföng allskonar, Hurðapumpur, Saum-
ur, Skrár og lamir, Korkplötur, Heraklith-Byggingaplöt-
ur, Asbest sementplötur, Asbestsement-þakhellur rauðar
og m. m. fl.
Miðstöðvar og Vatnsleiðslutæki: Pípur frá %”—4%”,
svartar og galv., lírana allar tegundir, Baðker, Handlaug-
ar úr „Fayance“, Eldhúsvaskar, Handdælur, Gúmmíslöng-
ur, „Britannia"-, „Narag“-, „Strebel“, Camino“, „Loll-
ar“- og „Logana“-katlar og alt efni til miðstöðvarlagninga.
Rafmagnsvörur allskonar til innlagninga, Rafmagns-
mótora og Dynamóa.
Vjer útvegum allskonar vjelar frá I. flokks verk-
smiðjum í Þýskalandi og Austurríki.
Leitið tilboða hjá okkur. — Vörur sendar hvert á
land sem er gegn póstkröfu.
.........................................................HIIIHIÍ ■IIHIIHIIimilIIHIIHIIIIIIIIIIHIIIIIIIIimillHllIIIIIIIIIIIIIIHHIia
er þar sem áhaldið er búið til. Jafnvel Valen-
troyd hjerna, sem þó hefir verið mín hægri
hönd í öllum viðskiftunum við Latiniu, fer
þangað í fyrsta skifti í kvöld. Hann hefir
aldrei sjeð prófessorinn nje heyrt nafn lians
nefnt.
— Hvað selduð þjér eiginlega Latiniu?
spurði Vaugh hersliöfðingi.
— Jeg seldi þeim ekki annað cn það, sem
einskis var vert, svaraði hinn. — Jcg ljet þá
ausa út peningum á báða bóga eftir að þeir
höfðu sjeð verkanir áhaldsins. Vel á minst;
við Valentroyd hjerna þurfum einhverskon-
ar vernd frá ykkar hendi. Við kærum okkur
ekkert sjerstaklega um, að fá morðhníf á
kaf í okkur, ef við förum út fyrir hússins dyr.
— Það skal verða, svaraði hershöfðinginn.
En, er áhaldið hættulegt, eins og þjer haldið
á því núna, spurði liann því hann sá, að For-
seti var að fitla við það milli handa sinna.
— Ekki vitund, svaraði hinn. — Ekki meir
en skammbyssa með örygginu lokuðu og
engum fingri á gikknum. Auk þess þarf að
lilaða það aftur. Svona lítið áhald tekur ekki
nema sáralitið af „Meranium“, efninu, sem
gefur frá sjer hina banvænu geisla. En með
áhaldi á stærð við handlösku, má leggja að
velli heilan her.
Samtalið beindist nú að öðrum efnum og
lestin þaut áfram í náttmyrkrinu, þangað til
farið var úr henni á Stoke-stöðinni, cn þar
beið bifreið, sem flutti þá gegnum þorp fult
af lcirvöruverksmiðjum, sem þcir gátu tæp-
ast greint sökum dimmu. Loks staðnæmdist
vagninn og þcir stigu út og hjeldu áfram
yfir gamla brú á skurði cinum og siðan upp
bratta brekku. Loks var staðnæmst við gam-
alt og hrörlegt hús. — Jæja, þá erum við
komnir, mælti Forseti. Þarna er ljós, og ef
mjer misheyrist eklci, eru einhverjir að tala
saman, — farið varlega.
I birtunni frá einumlitlumrafmagnslampa,
sáu þeir sitjandi á bckk, gamla prófessorinn,
náfölan í andliti. Hann var í síðri náttskyrtu
og gráa hárið lafði úfið niður eftir enni hans.
Hann skalf af kulda — eða ef til vill af
hræðslu.
Fyrir framan hann stóð Ránfuglinn ógn-
andi, með skammbyssu í hendi og við hlið
honum Mogra Kadogra Pampadoulos.
— 1 siðasta sinn . . fáið okkur forskriftina,
og sannið hana með tilraun, eða þjer fáið
kúlu gcgn um liöfuðið. Ránfughnn steig ógn-
andi fram.
— Gott og vel, svaraði gamli maðurinn.
— Það er víst ekki annað að gera — sjáið
til. Á bekknum við hlið hans lá áhald mjög
líkt því, sem Forseti liafði i vasanum. Hönd
hans þakti það næstum. Marglitir geislar
virtust stafa í ýmsar áttir frá einkennileg-
um áhöldum, er lágu einnig á bekknum, og
á þá einblíndi Mogra Iíadogra Pampadoulos,
um leið og hann gekk nær. Honum hefði
verið ráðlegra að athuga það, sem skein út úr
augnaráði gamla mannsins og varir lians,
sem voru klemdar saman.
Lítið þá á, sagði Ránfuglinn við Grikkj-
ann. — Jeg skal miða á hann skammbyss-
unni, svo liann geri ekki neitt ilt af sjer.
Grikkinn stóð við hlið prófessorsins og glápt1
á hann og áhöld hans, til þess að komast að
samsetningu morðtólsins, og honum varð
líka að ósk sinni, því í því bili, sem hann stóð
jafnhátt gamla manninum, þrýsti hann a
fjöður og Mogra Kadogra Pampadoulos fjell
til jarðar með djöfullegu öskri.
Ránfuglinn gat ekki strax áttað sig á þvl>
sem orðið var; en náði sjer þá von bráðar.
— Þitt gamla svín, öskraði hann, og lyf*1
upp skammbyssu sinni, en hann komst aldrei
svó langt að hleypa af, því er hann ætlaði til
þess, rak hann upp kvalaóp og fjell til jarð-
ar með starandi augum. Gamli maðurinn
leit upp og út í myrkrið þar sem ljós hans
náði ekki að lýsa, en brátt sá hann móta fyJV
ir Forseta með áliald sitt í hendinni, og fylir
aftan hann stóð Vaugh lávarður.
Þrír dagar voru liðnir og kring um sjúlra-
rúm eitt sátu Forseti, Hugh Valentroyd
og Sylvia Peyton. 1 rúminu lá Ránfugli*11-
sem hafði fengið meðvitund aftur og látíð 1
ljósi þá ósk, að fá að sjá Sylviu.
Margt hafði gerst á þessum þrem dögam-
Stjórnin hafði látið prófa uppfundninguna
og er hún hafði komist að því hversu afaf
sterkt og nákvæmt áhaldið var, hafði hu11
greitt Forseta mikla fjárupphæð. Ekki þarl
að taka fram, að manntjónið á hæðinni var
skoðað sem slys, og Grikkinn svaf nú hinum
siðasta svefni í grafreit einum í Staffordslur6*