Fálkinn - 14.06.1930, Side 12

12
PÁLKINN
Skrítlur.
— Ilvað œtlar þá að verða þegar
þú ert orðinn stór.
— Jeg ætla að vera fallbussumað-
ur og skjóta alla Ijóta og leiðinlega
fótgönguliðsmenn.
ÉÉH
— Bróðir minn er svoddan hermikráka. Gefðu honum 25 aura, þá hermir hann eftir hænu.
— Hjerna eru 25 aurar. Ætlar hann þá að gagga eins og hœna.
— Meira en það. Hann œtlar að jeta ánamaðk.
— Hefir þú vit á hljóðfæraslætti?
— Já, svolítið.
— Geturðu þá sagt mjer, hvað jeg jeg er að spila núna?
— Já. Þú ert að spila á píanó.
Dómarinn: Hvernig fóruð þjer að aka á grindina. Sáuð þjer ekki,
að hún var lokuð.
Bílstjórinn: Jeg pipti hvað eftir annað.
Dómarinn: En af hverju staðnæmdust þjer ekki.
Bílstj.: Maður getur ekki hugsað um alt l einu.
.■■ ----- . ................................................................................ ] ' II .
— Það vil jeg segja gður, að sá sem fær dóttur mína, fœr fjársjóð.
— Ila, hvað er hann stór?
— Saknið þjer ekki skelfing
mannsins yðar, þegar hann er að
ferðast?
— Jæja .. Þegar hann er heima
situr hann á skrifstofunni allan dag-
inn og á kvöldin er hann í klúbbn-
um. Núna set jeg bara Fálkann á
rönd við diskinn hans á meðan við
erum að borða, og þá er alveg eins
og hann sje heima.
Dómarinn: Þjer hafið sagt um
kæranda í viðurvist margra vitna,
að hann væri erkibjálfi!
Ákærði: Já, en það gerði honum
ekkert til, því þetta voru alt saman
gamlir kunningjar hans, sem vissu
það svo vel áður.
----x-----
Gesturinn: Drengurinn yðar held-
ur víst að jeg sje húslæknir hjerna.
Frúin: Hversvegna haldið þjer
það.
Gesturinn: Vegna þess að hann
hefir hvað eflir annað litið á mig
og svo rekið út úr sjer tunguna.
-----------------X-—