Fálkinn


Fálkinn - 14.06.1930, Blaðsíða 13

Fálkinn - 14.06.1930, Blaðsíða 13
F A L K I N N 13 iillllllIIIIIlllllllllllllllllllllllllIIIIIIIIIlllIllllllIllllllllligilllIIIBl | Rykfrakkar, | | Regnkápur, = I Gúmmfkápur, n B fyrir dömur oa lierra i mjög smekklegu og fjölbreyttu úrvali. Veiðarfæraversl. »Geysir«. wm - |T.;Í ■ 5 Simiiiiiiiimiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiis Vegna reynds styrk- leika, ljetts aksturs, góðrar endingar og ósvikinnar enskrar vöruvöndunar skul- uð þjer nota ALL-STEEL BICYCLE RALEICH THE ALL-STEEL BICYCLE Verðlistar og nánari upplýsingar fást hjá HEILDVERSLUN ÁSGEIRS SIGURÐSSONAR. j-iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimms | Alþinglshatiðarblað Fálkans (100 blaðsiður) | kenmr út 21. júní. Þetta blað verður hvert einasta heimill að eignast. SiiiiiiiiiiiiiiiiiimmmmmmmmmmmmmmmmmmmS Hiljónamæringurinn á lornströndum. Eftir Guy Boothby. ströndinni. Þegar þangaö kom settist hann niður í sandinn og reyndi að hugsa. Það var auðvitað hart fyrir mann, sem fyrir nokkr- um augnahlikum hafði haldið að hann ætti fimtíu miljónir dollara að koma&t að raun um að liann bókstaflega talað hefði elcki svo milcið sem eyrisvirði til umráða. Tuttugu mínútur voru nú liðnar frá þvi hann hafði yfirgefið liúsið þar sem veilca barnið lá, og hann hafði lofað að lcoma aft- ur með lyfin að tíma liðnum. Hvað skyldi verða hugsað um liann ef hann ekki kæmi? En hvernig átti hann að fara að því alveg tómhentur? Nú þegar auðæfi hans voru horfin honum aftur og vasar hans algjörlega tómir, vissi hann ekki hvernig hann átti að fara að þvi að fá það sem hann þurfti á að halda. Hann þurfti alt að fimm dollurum og hann vissi ágætlega að það var ekki til sá verslunarmaður þar á eynni, sem myndi detta í liug að lána honum svo mikið. En hvað átti hann þá að gera? Það liðu fullar tíu minútur áður en honum kom ráð í hug. Hann liafði gert upp í huganum livað hann ætti af veraldarauð og var komin að raun um að hann átti ekkert það, sem til nokkurs var að reyna að selja — að minsta kosti ekkert sem nokkur mundi vilja kaupa. Þá var það, að honum datt alt i einu ráð í hug og hann stökk á fætur. Hann lagði leið sína eftir veginum sem lá upp frá höfninni og inn á aðalgötu nýlendunnar, hann mátti eng- an tíma missa. Eftir hið ramma liáð, sem komið hafði fram við liann liálftíma áður var ógjörn- ingur fyrir hann að reyna að fá lán út á föð- urarf siiln. Og jafnvel fyrst þeir á annað borð efuðust svo mjög um það, myndi hann ekki heldur liafa viljað reyna það, þó það hefði verið liægt. Nei, það sem liann nú hafði í liuga myndi gefa þrisvar sinnum meira af sjer en það sem hann þurfti á að halda, svo framarlega sem viss maður væri sama hugar og hann var fyrir nokkrum mánuðum. Hann brosti um leið og honum datt þetta i hug og hraðaði skrefum sínum eftir sendn- um veginum þangað til hann kom að liúsinu, sem hann stefndi að. Það var heimili læknis- ins, mannsins, sem stundaði barnið sem hann elskaði. Af öllu því inannlega rekatimbri, sem haf örlaganna liafði skolað upp að Horn- ströndum var varla nokkur eins einkennileg- ur í háttum sínum eins og maður sá, sem jeg nú ætla að fara að greina frá. Hann var Englendingur. Hár og fallegur miðaldra mað- ur, einna líkastur hermanni, þegar hann lceyrði um í vagni sínum. Hann var mjög stuttur i spuna þegar hann yrti á fólk og gerði það hann enn þá liermannlegri. Ein- ræni lians kom þó einna skýrast i ljós í sambúð lians við eyjarskeggja. Engan vin átti hann, hverju nafni, sem gat nefnst, ekki einusinni kunningja í þrengstu merkingu þess orðs. Hann hafði aldrei sjest á „Perlu- mannahvíld“ eða nokkurri brennivínsholu þar á eynni. Hús lians var bygt með sama sniði og algengast er um liús manna í Suð- urhafseyjum þ. e. a. s. með breiðum svölum alt i kring. Bjó hann þar aleinn. Einu fje- lagar lians voru bækurnar. í bókasafni lians voru fleiri bækur, en nokkur eyjarskeggja hafði lieyrt talað um eða sjeð með eigin aug- um. Gabríel lióstaði um leið og hann gokk upp tröppurnar til þess að vekja eftirtekt hús- ráðanda á sjer. Hann sá lækninn sitja um- kringdan af skruddum sínum eins og liann var vanur. Hann kallaði í Gabríel þegar liann varð lians var og Gabríel tók kjark i sig og gekk inn í herbergið. Læknirinn var auð- sjáanlega steinhissa á komu hans. „Hvað kemur til að þjer skulið koma hingað?“ spurði liann. „Jeg er í fjárþröng", svaraði Gahríel stutt- lega „það eru engir aðrir, sem jeg get leit- að til, jeg verð að fá peninga strax í kveld, eftir örfáar mínútur, annars er það um seinan“. „Gott og vel“. „Mjer datt í hug að fara til yðar. Fyrir sex mánuðum síðan, þegar þjer hjelduð að jeg ætlaði að fara að deyja, slunguð þjer upp á nokkru við mig. Jeg vildi ekki heyra það nefnt þá. Þjer buðuð mjer þrjú pund. Segj- um fimm pund núna, og jeg skal ganga að því“. Læknirinn horfði rannsakandi á liann, liann ljet liinn skörpu augu sín livíla á lílc- amsbyggingu hins einkennilega manns, sem fyrir framan liann sat stundar korn, en mælti eíðan; „Er yður alvara?“ Hann greip penna og dró upp papppírsblað og lagði það á horðið fyrir framan sig. „Munið að þjer þverneit- uðuð síðast“. „Mjer er fullkomin alvara“ mælti Gabríel „ jeg ,get ekki sjeð að það geti gert mjer

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.