Fálkinn - 02.08.1930, Síða 5

F A L K I N N
5
Sunnudagshugieiðing. LúðVík II. af Bayern.
Eftir Pjetur Sigurðsson.
Verk Guðs.
Niöurl.
II.
Ef einhver kemur til þín og
segir þjer, að annar maður liafi
talað sjerlega vel .um þig, þá hef-
lr það einkcnnilega glcðjandi á-
hrif á þig. Setjum svo, aðþú girn-
!st mjög samfjelag einhvers ein-
staklings, en vegurinn sje þjer
ekki opinn, og einhver komi til
l>in og fullvissi þig ijm, að þessi
einstaklingur elski þig. Þú hefir
°kki rejmt það, en þú trúir því,
það kemst inn í Iiuga þinn og
kvílík feikna áhrif hefir það ekki
a iíðan þína. Þú ert sem nýr mað-
ur. Þjer finst jal'nvel veröldin
hý. Ekkert liefir komið fram við
iikama þinn. Þú ert hvorki ríkari
nje fátækari, livorki veikari nje
sterkari. Þú hefir aðeins orðið
lyrir áhrifum.
Ef eirihver kemur til þín og
segir þjer, að þú sjert maður elsk-
aður og virtur af mjög mörgum,
riú liafir sannreynt það, þá hefir
sogn þessa manns mjög sterk á-
hrif á þig i þá átt að gefa þjer
vellíðan. Ef þú getur nú sann-
írierst um, að sjálfur lífsins Guð,
gaeskunnar og ljósanna faðir,
elski þig, þá lilýtur þú að fyllast
lögnuði, vellíðan og andlegum
styrkleika. Þú trúir því að þú
sjert Guðs hax-n, þrátt fyrir
hreiskleika þinn og galla, að
hann sje faðir þinn og elski þig.
Kæra Guðs barn. Þjer er eng-
in hætta búin nema frá því eina
skammsýni þínu, að þú kunnir
að loka hið góða úti. Guðs viði
alheimur er fullur af gæsku hans,
íullur af fegux-ð og gæðum. Það
er sjáanlegt og þekkjanlegt öll-
Um, sem snúa sjer i rjetta átt,
öllum, sem hugsa rjett. Þú get-
Ur verið ríkur af hinu góða. Þú
þarft aðeins að opna sálarglugga
þína og láta það inn.
Menn geta þroskað líkams-
krafta sína næstum takmarka-
laust með æfingum. Menn geta
stælt svo vöðva og taugar sínar,
að þeir verði máttugir í verki.
riað sanxa á sjer stað með hugar-
aflið. Menn geta tamið sjer að
I'Ugsa lxátt og liugsa rjett. Að
hugsa um það sem er fagurt og
gott og getur gert þá liamingju-
sanxa. Það er mikið hollara að
h’úa því, að maður eigi marga
Vlni, en að ímynda sjer að mað-
Ur eigi enga. Það er mikið hetra
trúa á góðan Guð, að trúa því,
að hann elski mann og annist,
heldur en trúa ekki á tilveru
Guðs, og það þótt menn aldrei
iai ti] fulls skilið tilveru hans.
Menn þekkja ennþá tiltölulega
úið mátt lmgaraflsins, en þekk-
Ulgin á því mun aukast mjög í
namtiðinni. Hugsun og trú er
SVo nátengt,, að erfitt er að sund-
Unliða, og allir liöfum vjer lieyrt
Framh. á bls. 6.
Síðan Þjóðverjar fóru í lok ó-
friðarins að leggja fyrir sig
kvikmyndagerð í stórum stíl,
með því markmiði að bjóða
Bandarikjamönnmn byrginn,
hefir þeim einkum verið veitt
athygli fyrir hinar mörgu og frá-
bæru sögulegu myndir, er þeir
hafa sent út á heimsmai'kaðinn.
Þar hefir þessi mikla visindalega
nákvæmni, sem Þjóðverjar eru
orðnir frægir fyrir notið sín til
fulls og komið að góðu gagni er
vekja skyldi til lífs á ný löngu
liðna athurði, sem fyrnst hafði
yfir og allur almenningur hafði
elcki kunnað að gera sjer rjetti-
lega grein fyrir. Fi’æðimenn ann-
ara þjóða hafa lokið lofsorði á
þessar myndir og eru sumar
fíismark ,,járnkanslarinn“, sem vit-
anlega sjest' í myndinni.
þeirra taldar að liafa liaft stór-
kostleg álirif á skilning manna
á ýmsum sögulegum efnum, sem
þær hafa fjallað um. Fer þó
fjarri þvi, að Þjóðverjar hafi ein-
göngu tekið efni sitt úr þýskri
sögu, heldur liafa þeir tekið þau
jöfnum liöndum úr sögu menn-
ingarþjóðanna og aldrei spurt
um hverrar þjóðar það væri
lieldur um liitt, hvort liægt væri
að koma því þannig fyrir á
kvikmynd, að það gæti vakið at-
hygli áhorfenda og sætt aðsókn.
Því kvikmyndin er fyrst og
fremst iðnaður og atvinna þeirra,
sem við þær fást og hlýta al-
mennu kaúpskaparlögmáli.
Af myndum þeim, sem Þjóð-
verjar liafa gert og sögulegs efn-
is eru, má minnast á stjórnar-
byltingarmyndina „Danton“, og
myndina urn Hinrik áttunda
Englakonung, myndina um
Pjetur mikla, „Madame Du-
barry“ svo að aðeins sjeu nefnd-
ar fáeinarv En nýlega hafa Þjóð-
verjar lokið við nýja mynd, með
þýsku söguefni, sem sagt er að
taki fram öllum þeim myndum,
sem þeir liafa gert hingað til.
Er það söguleg rnynd af hinum
geðveika Bayernskonungi Lúð-
vík II., hinum einkennilega
draumóramanni, sem hjelt sig
kjörinn til þess að skapa í Þýska-
landi stórveldi á sama hátt og
Lúðvík fjórtándi . hafði gert
í Frakklandi. Þræðir myndin
með mikilli nákvæmni hinar
sögulegu staðreyndir í lífi þessa
ógæfusama þjóðhöfðingja, en
hefir þótt svo nærgöngul við
sögulietjuna sjálfa, að sýning á
henni hefir verið bönnuð í Munc-
hen, lxöfuðstað Bayerns. En al-
staðar annarsstaðar í Þýskalandi
er liún sýnd um þessar mundir
við dæmafáa aðsókn, og er nú
að komast til annara landa. Lúð-
vík annar fæddist 1845 og ríkti
í Bayern 1864 til 1886.
I æsku hafði liann mjög mik-
inn áliuga fyrir listum, einkurn
fyrir tónlist og var sjálfur list-
lmeigður maður. Stjórnmálum
hafði hann litla þekkingu á, og
þegar hann var kvaddur til að
taka við ríkisstjórn, nítján ára
gamall þá hafði hann alls enga
þekkingu á því starfi, sem hon-
Richard Wagner, aldavinur kon-
ungsins.
um liafði verið ætlað. Var það
orðtak manna í þá daga, að rjett-
ara hefði verið að fara með hann
til tónskáldsins Richard Wagn-
ers og láta hann læra tónment,
en að setja hann í hásæti Bay-
ernsbúa, og að honum mundi
liafa tekist betur að stjórna söng-
leikahúsi en heilli þjóð. Þó leið
ekki á löngu áður en hann fór
að láta ýmislegt í stjórnmálum
til sín taka, en oft á þá leið að
það var ekki sem best til þess
fallið að ailka á virðingu lians í
stjórnarsessi. Árið 1866 rjeð
hann því, að Bayern gekk með
Austurríkismönnum í stríð við
Lúövik II. konungiir í Wagners-salnum, sem hann Ijet byggja í IIo-
henschwangerstein.