Fálkinn - 08.11.1930, Blaðsíða 3

F A L K I N N
3
(gfanzinn.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvæmdastj.: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Reykjavik. Sími 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa i Oslo:
Anton Schjöthsgade 14.
Blaði'ð kemur út hvern laugardag.
Áskriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millimeter
Herbertsprent, Bankastræti 3.
Um víða veröld.
----X----
ÞJÓFAFJELAGIÐ
í sumar sem leið hefir verið fram-
inn fjöldi innbrota í London og um
alt England. Margar nafnkunnar og
ríkar fjölskyldur hafa á þennan
hátt tapað dýrgripum sínum, mál-
verkum eftir fræga málara og gim-
steinum. Lögreglan ætlar að á bak
við þjófa þessa standi ríkur forn-
gripasali í Ameríku, sem svo leigi
þjófana til starfsins. Meðal annars
heldur lögreglan að bófar þessir
standi í sambandi við önnur þjófa-
félög annarsstaðar í Evrópu og muni
þau öll mynda eitt stórt fyrirtæki.
En engu að síður geti nokkur liluti
starfskraftanna verið leigður til ein-
stakra manna ef vel sé borgað fyrir
Þá.
Lögreglan þekkir nöfnin á þjófum
þeim, sem fyrir þessu standa. En
þeir eru svo slungnir að ómögulegt
er að festa hendur í hári þeirra.
Og svo vel eru bjófar þessir skipu-
lagðir að hver hefur sina sérstöku
iðn, sem hann á að gæta. T. d.
myndi gmsiteinaþjóf aldrei detta í
hug að fara að ræna sparisjóðsbók-
um eða peningum. af því sem það
væri að grípa inn í verksvið félaga
hans.
Þjófarnir ráða yfir nýtísku flutn-
ingatækjum, svo sem mótorlijólum
og bílum. Ekki vita menn ennþá
hvort þeir eiga nokkurar fluggvélar.
En það er ekkert fráleitt að ætla
það.
Það hefir ennþá reynst ógjörn-
ingur að handsama þjófa þessa
vegna þess að engar sannánir hafa
verið fyrir höndum. Þeir láta ekki
eftir sig nein fingraför eða önnur
vegsummerki, og sennilega geyma
þeir þýfið þangað til allir eru bún-
ir að gleyma þjófnaðinum og hægt
er að koma því af landi burt án
þess að nokkur viti.
---x----
Frímerkin áttu 90 ára afmæli í vor
þvi að fyrstu frímerkin sem gefin
voru út komu á markaðinn í Eng-
landi ö. mai 1840. Voru það eins
pencefrimerki. Victoría var þá orð-
in drotning í Englandi og var mynd
af lienni á þessu frímerki, gert eftir
mynd, sem gerð hafði verið af drotn-
ingunni í tilefni af því, að hún hjelt
„innreið" sína í London 9. nóv. 1837.
Alls hafa í Englandi og nýlendunum
verið gerð 2882 mismunandi frímerki
með mynd af Victoríu drotningu og
er það heimsmet. En annars eru
drotningarmyndir mikið notaðar á
frímerkjum. Þannig eru til 312 mis-
munandi frimerki með myndum af
Vilhelminu Hollandsdrotningu.
Það er of seint að iðrast.
Harmarkaðir eru töluvert algengir
í ýmsum löndum. Þegar það fór að
verða tíska að klippa sig minkaði
mjög eftirspurn á afskornu hári. Nú
kvað aftur vera að hefjast mikil eft-
irspurn á þessum varningi eink-
um i borgarhluta þeim í Lond-
on sem kallaður er Soho, og í Limo-
ges i Frakklandi. Til Soho hefir
streymt svo árhundruðum skifti hóp-
ar af sveitastúlkum hvert haust, sem
hafa boðið hár sitt til sölu til kaup-
mangaranna. Um miðja siðustu öld
var hárið í svo háu verði að það
kom fyrir að stúlkan fjekk alt að
500 til 700 krónur fyrir hvert pund
af hári ef það var reglulega fallegt.
í Limoges er aftur farið að koma
hár á markaðinn eftir því, sem
franskt tískublað hermir. Stúlkur
eru þar aftur farnar að bjóða fram
hár sitt. Enda sýnist langt hár aftur
ætla að fara að verða algengt. í
Limoges borga þeir nú 200 franka
fyrir pundið af góðu hári.
----x-----
Konan frá sjónarmiði hóteleigandans.
Franskt blað nokkurt hefir spurt hó-
teleiganda einn um það hvað lionum
findist einkenna konurnar frá hin-
um ýmsu löndum. Það væri synd að
segja að hann sé mjúkhentur i dóm-
um sínum.
— í Ameriku eru konur verst
uppaldar. Amerísku konurnar kasta
óhreinu skónum ofan á lireinu nær-
fötin sín. Þær búa til einhverja
hræðilega rjetti á daunillum spritt-
vjelum, rjettir þessir eru mestmegnis
búnir til úr hrísgrjónum. Á borðinu
hjá sjer láta þær altaf standa hálf-
tóma whiskyflösku. Amerískar kon-
ur eru án efa drkkfeldastar af öll-
um konum heimsins.
Rússneskar konur virðast ákaflega
háværar. Þær tala saman alla nóttina
og fram á morgun. Annað slagið
skrækja þær upp. Þær eru ákaflega
afbrýðisamar. Þegar þær eru ást-
fangaar geta þær fundið upp á að
stinga elskhuga sinn með hníf, það
er nóg til þess að meiða hann en
varla nóg til þess að hann geti far-
ið með það til lögreglunnar.
Egypsku konurnar sýnast vera
orðnar vanar þvi eftir alt harems-
lífið að geta ekki verið einar, þær
þurfa altaf að hafa aðrar konur hjá
sjer. Egypsku konurnar sem gista hjá
mér láta sjaldan hjá líða að koma
að minsta kosti með 5—6 af vinkon-
um sínum með sér til að hafa hjá
sér yfir nóttina. Þær sofa um alt,
í hægindastólunum, á gólfinu, borð-
inu í baðkerinu.
Norrænu stúlkurnar hafa þann
ljóta ósið að skera á lífæðina á sér.
Sjaldan kemur það þó fyrir að þær
deyja af þessu.
Enska stúlkan lætur mjög sjald-
an nokkurn koma inn í herbergið
til sín. Hún hefir altaf fult af alls-
konar vínflöskum innan um hrúgur
af bókum.
Loksins er það kínverska stúlkan.
Hún fær á hverjum degi meira af
dagblöðum en allir hinir hótelgest-
irnir að samanlögðu.
——x------
Morðið, sem heyrðist gegnum símann.
í mánuðinum, seni leið kom það
fyrir í Lundúnum að brotist var inn í
hús eitt í Holloway-hverfinu. Klukk-
an 2 sömu nóttina vaknaði forstöðu-
konan við saumavjelabúð Mac Clanes
við það að liringt var í simann. Það
var sendill verslunarinnar sem
hringdi heiman að frá eiganda versl
unarinnar. Drengurinn kallaði í sím-
ann: „Iljálp, miss Hall, það eru inn-
brotsþjófar, hjálp!“ Á sama augna-
bliki heyrði hún gegnum símann,
að skotið var tveimur skotum, og
drengurinn sagði ekki meira. Hún
hringdi strax á lögregluna, náði í
bíl og ók þangað sem eigandinn
bjó. Hann liafði viku áður farið til
Ostende ásamt konu sinni, og var
sendillinn, sem hét Jacíc Phelps, lát-
inn sofa í húsinu, því alt þjónustu-
fólkið átti frí á meðan hjónin voru
í burtu. Drengurinn átti að sjá um
húsið og lítinn hund, sem var i hús-
inu. Þessa nótt, sem frá greinir,
höfðu innbrotsþjófar ráðist inn í
húsið. Jack kallaði á hjálp gegnum
símann og hefir ósjálfrátt hrópað
símanúmer forstöðukonunnar. Þegar
lögreglan kom fann hún drenginn í
vinnuherbergi Mac Clanes, var stórt
sár á baki hans og streymdi blóðið
úr því. Hann hélt ennþá á heyrnar-
tólinu i hendinni. Þjófarnir höfðu
flúið og ekki tekið með sjer annað
en nokkra silfurmuni, þvi hrópin
i drengnum höfðu hrætt þá. Dreng-
urinn var fluttur á sjúkrahús. Kom
í ljós að mænan hafði skemst og
kúlan sat í hrygg hans, og er lítil
von um að hann lifi það af. Lög-
reglan hefir úti allar klær um að
finna þorparana. Hundinn höfðu
þjófarnir eitrað fyrir og lá hann
dauður í herberginu.
----x----
EINKENNILEG VEÐMÁL.
Veðmálin eru einna algengust kapp-
þraut manna á meðal. Kappþraut
mega þau heita vegna þess, að þau
reyna á vitsmuni og þekkingu þeirra,
sem í lilut eiga. Stundum veðja menn
líka um, að þeir geti gert ýmislegt,
sem aðrir trúa ekki að hægt sje að
gera og reynir þá veðmálið á aðra
eiginlegleika mannsins.
Það eru engin takmörk fyrir því
hve fáránlegt það getur verið, sem
fólk veðjar um. Eitt af síðustu veð-
málum, sem athygli hefir vakið er
veðmál Jolin Moguily; hann veðjaði
við hvern sem hafa vildi um það, að
hann gæti jetið 40 eggjakökur án þess
að láta nokkurt hlje verða á. John
át 48 eggjalcökur og drakk með 2%
líter af sírópi, fjóra kaffibolla og
sex glös af vatni.
Bernay Johnson veðjaði um, að
hann skyldi sleppa óskaddaður frá
því, að láta jafnsterkan rafstraum og
notaður er í aftökustólum Banda-
ríkjanna ganga gegnum sig. Hann
hefir nú gert þetta tíu sinnum og
aldrei sakað. Danskur rithöfundur
hefir einnig viljað gera þetta, en
enginn viljað taka mark á honum.
Enska skáldið Sheridan var altaf
í sífeldum peningavandræðum með-
an hann lifði, og loks var hann orð-
inn svo alræmdur, að enginn fjekst
til þess að lána honum. Einu sinni
var hann orðinn mjög illa til fara
og veðjaði þá við nokkra kunningja
sína um, að hann skyldi á einum
einasta klukkutíma ná sjer í ný föt,
án þess það kostaði sig einn eyri.
Kunningjarnir játtu þessu og rann-
sökuðu vasa Sheridans til þess að
ganga úr skugga um, að hann væri
peningalaus. Eftir þrjá stundarfjórð-
unga kom hann aftur í snánýjum
fötum, með nýjan hatt og stigvjel
og vinir hans urðu að greiða honum
veðfjeð. Sheridan vildi þó ekki taka
við þvi öllu en taldi frá ákveðna
upphæð og fjekk einum kunningj-
anna, Aberly lávarði með þessum
orðum: „Viljið þjer gera svo vel að
afhenda konunni yðar þessa upp-
hæð. Jeg fjekk hana hjá henni áðan
og sagði, að jeg ætti að sækja pen-
ingana fyrir yður upp i veðm:l, sem
þjer hefðuð tapað.
Nú á tímum þykir ekkert varið í
veðmál, nema veðjað sje of fjár.
Þannig veðjaði ungfrú Vonceil Vik-
ing nýlega 25.000 dollurum við von
Donegal greifa um að hún skyldi kom-
ast ríðandi frá New York til San
Francisco á 100 dögum. Og það gerði
liún.
Sænsk stúlka, Linde von Krinck-
ovström veðjaði við rikan landa sinn
í Paris, að liún skyldi fara ríðandi
frá Stockhólmi til Parísar á ákveðn-
um tima og vann veðmálið. Hún var
tvo mánuði á leiðinni. Ung stúlka i
Wien veðjaði 25.000 dollurum um að
hún skyldi ferðast 100.000 kílómetra
á einu ári og Jack Vanco vann veð-
mál um, að liann skyldi i þrjá mán-
uði samfleytt aka í bifreið um Banda-
ríkin og vera lilekkjaður fastur við
bílinn svo að hann skyldi aldrei við
hann.
Þegar hnefaleikamennirnir Demp-
sey og Tunney börðust um heims-
meistaratignina voru mörg skrítin
veðmál gerð. En skrítnast var þó
veðmál þeirra söngvaranna Marti-
nelli og Chamlee. Sá sem tapaði átti
að aka hinum í hjólbörum um allar
aðalgöturnar í san Francisco. Demp-
sey lapaði og Chamlee, sem hafði
talið honum sigurin vísan, varð að
aka Martinelli í hjólbörunum.
Stundum hafa veðmálin sorglegar
afleiðingar eins og hjá Dreher
nokkrum, sem kunnur var fyrir
kappakstur í bifreiðum. Hann veðj-
aði um að hann skyldi komast helm-
ingi fljótar i bíl milli Wien og Klag-
enfurt en hraðlestin milli þessara
staða. Á leiðinni lenti fugl á vind-
glerinu hjá honum og það brotnaði,
en hann misti stjórnina á vagninum
og beið bana.
-----x----
Stokkhólmssýningunni miklu var
lokað 30. september og i október
fór fram uppboð á ýmsu frá sýning-
unni. Þar á meðal var nýtisku inál-
verk eitt, sem virt var á 1000 krónur.
Málverk þetta var í svonefndum
„funktionalistiskum stíl“ eins og
sýningin öll. En ekki virðast Sviar
vera hrifnir af þessari listastefnu
ef marka má af afdrifum málverks-
ins. Það var selt á sjö krónur, en
ramminn utan um það hafði kostað
um 150 krónur. Því nógu var það
stórt.
-----x----
Verkfræðingur einn í Philadelp-
hia hefir smíðað klukku, sem i stað
þess að slá, segir manni hvað klukk-
an er. Þetta er með öðrum orðum
talandi klukka og til þess að gera
hana talandi hefir vitanlega þurft
grammofón. Klukkan segir ekki að-
eins til um heila og hálfa klukku-
tima, heldur bætir hún við ýmsu
öðru. T. d. segir hún á morgnana:
„Góðan daginn, klukkan er sex“,
„góðanótt — klukkan er 22“ og þvi
um líkt.
-----x----
Nýlega hafa verið metnar upp all-
ar opinberar hallir í Danmörku og
nokkrir skemtigarðar í Kaupmanna-
höfn. Varð Kristjánsborgarhöll, sein
endurbygð var að fullu fyrir nálægt
10 árum efst á blaði; hún var í fyrstu
virt á 50 miljón krónur en virðing-
in seinna færð niður i 35 miljónir.
Hinar fjórar hallir á Amalienborg
eru virtar á 12 miljón krónur, Frið-
riksborgarhöll við Hillereröd á 15
miljónir, Fredensborg á 2i/9 miljón,
Ivrónborg á 5 miljónir. Af hallargörð-
unum er Rósenborgargarður lang-
hæstur að virðingu, nfl. 8 miljón
krónur, Söndermarken og Frederiks-
berg Have eru virtir á 3% miljón
og hallargarðarnir við Friðriksborg
og Fredensborg ekki nema á 416.000
og 309.000 krónur.
----x----
Ameríski blaðakongurinn Hearst,
sem Frakkar ráku úr landi í sumar
hefir nýlega keypt inanstokksmuni i
borðstofu úr Gillinghöll í Yorkshire
og eru þesi húsgögn talin þau feg-
urstu húsgögn sem til eru frá tím-
um Elísabetar drotningar, enda kost-
uðu þau um 400.000 krónur. Hearst
flytur þessi liúsgögn til Wales, i
höllina Saint Donat, sem hann keypti
fyrir 5 árum og ætlar að nota sem
skemtibústað framvegis.
----x----