Fálkinn - 08.11.1930, Blaðsíða 12

12
F Á L K I N N
Skrítlur.
-x-
— .... og ef hann sýnir móthróa
þá skuluð þjer setja handjárn á hannl
—- Hverskonar bíll■ er þetta?
— Það er bíllinn hans Pjeturs
skipstjóra, sem hann vann í happ-
drœttinu.
— Ja, fyrirgefið þjer, en jeg hjelt
að þjer hefðuð ekkert á móti því að
jeg hjeldi við kunnúttu minni i hljóð-
færaslœtti.
Æ, fyrirgefðu pabbi, jeg hjelt að
þú værir sofandi.
Adam-
son.
117
Betrí maður
Adamions uinn-
ur uafasaman
sigur.

■ ' V".
coprmáhr p.uc bo/.s. cowwtiÁistH
'iWiVrrr

— Jeg er í dálitlum vafa. Mjer
sýnist eftir kortinu að dæma, að
vegurinn endi lijérna.
Saxófónspilarinn á efri hæðinni:
— Jeg vona að það trufli yður ekki
þó jeg spili.
— Nei, og jeg vona að það trufli yð-
ur ekki að jeg hefi fest skotskífuna
mina neðan á loftið og skjóti til
marks.
— Hvað sagði hann, útlendingur-
inn, þegar hann fjekk reikninginn?
— Ja, hann er að leita í orðakver-
inu sínu að því, sem hann œtlaði að
segja.
— Hvað ertu eiginlega að gera?
— Jeg œtlaði bara að flytja þessa
tvo steina saman.
— Ilversvegna flyturðu þá ekki
hinn steininn, hann er miklu minni?
— Já, en þessi liggur nær.
Leikhússtjórinn: — Er nokkuð
fólk komið?
Eftirlitsmaður: Fólkl Þjer getið
skotið með vjelbyssum um altan sal-
inn án þess að hitta nokkurn mann.
. .Prófessorinn: — Farið þjer gœti-
lega með þetta ker. Anna. — Það
er tvö þúsund ára gamaltl
— Jeg skal passa upp á það eins
og það væri spánýtt.