Fálkinn - 15.11.1930, Blaðsíða 5

FÁLKINN
5
Sunnudags hugleiðing.
Dýrin í djúpunum.
Textinn: Mark. 2, 18—28.
Þegar menn fara aS athuga
eigin afstöðu sína til trúarlífsins,
verður flestum það á, að reyna
að réttlæta sjálfa sig. Þeir finna,
að hjartalag þeirra er ekki eins
og.það á að vera, en í stað þess
að reyna að gjörhreyta innræti
sínu og byrja nýtt líf, reyna þeir
að gera smávægilegar hreyting-
ar á útvortis fari sínu. Það var
þetta, sem gyðingar og farísear
gerðu. Þegar þeir urðu vísari um
kenningar Jesú og sáu þann
ljóma, sem af þeim stafaði,
fundu þeir vel til ófullkömleika
síns. Þcir viðurkendu með sjálf-
um sjer að hans kenning væri
æðri og betri en þeirra — að
hún hafði í sjer fólgna sælu og
lífsgleði, sem þeir höfðu farið
á mis við. Og vissulega liafa þeir
einnig fundið, að eina leiðin til
þess að öðlast hið nýja lif, var
að ldýða boði hans þegar hann
sagði: Fylg þú mjer! En þeir
voru of stærilátir til þess að
hrjóta í hág við hinar gömlu
venjur sínar og siði. Þeir reyndu
að breyta yfirborði sínu og not-
færa sjer það, sem þeim þótti
best í kenningunni. Og þegar á-
rangurinn af þessu varð ekki að
vonum, þá fyltust þeir liatri og
gremju til hans.
Gerum vjer ekki þetta sama?
Við viðurlcennum sannleika
kristindómsins. Okkur er Ijóst,
að kenningar lians eru svo góð-
ar og göfugar að þar finnur
maðurinn bestu fjársjóðina fyr-
ir þetta líf og annað og að þess-
ar kenningar geta mótað skap-
tyndi mannsins betur í fullkomn-
unaráttina en nokkuð annað.
Þessvegna viljum við hafa krist-
indómskenslu í skólum og þess-
vegna viljum við ekki rífa kirkj-
urnar. En liitt erum vjer tregari
á, að gefa okkur alla á vald Krists
og trúa á hann, þannig að við
eins og postulinn Páll ekki vitum
neina aðra frelsun en hann kross-
festan. Þegar þessi spurning
kemur þá kippum vjer að okkur
hendinni. Við viljum gjarna setja
nýja hót á gamalt fat, en liitt vilj-
um vjer ekki, að varpa af oss
gamla hjúpnum og eignast nýjan,
í fullri trú á Guð og sannfær-
ingunni um náð lians.
En hálfvelgjan í þessum efn-
um leiðir aldrei til sigurs. Hún
gefur ekki manninum það sem
hann í raun og veru þráir, lield-
ur veldur hún vonbrigðum og
sorgum.
Jesús er eina frelsunin og lif-
ið í honum eina sælulífið. Fall
þú fram að krossi hans og bið
hann um styrk til þess að mega
lila í honum. Bið þú hann um
að skapa í þjer. trúarlíf í Guði,
og þá munt þú reyna, að lians
náð er yfir þjer á hverjum degi
og dagstundu, og mun gefa þjer
mátt til að vinna sigur og sælu í
lífinu.
Náttúrufræðingarnir gera á
liverjum mannsaldri svo marg-
víslegar og merkilegar vísinda-
uppgötvanir að sumum hættir
við að halda að bráðum sje alt
uppgötvað, sem uppgötvað verð-
ur og að allur heimurinn sje þá
og þegar orðinn eins og opin bók.
En þetta er öðru nær. Sumar nýj-
ustu uppgötvanir nútímavísind-
anna eru í rauninni svo stórfeng-
legar, að þær minna manninn á,
að hann sje í rauninni altaf jafn-
fjarri því takmarki að þekkja
heiminn. Eftir því sem skygnst er
dýpra inn á rannsóknarsviðin
þess viðari og margbrotnari verða
þau.
Á síðustu áratugum hefir land-
könnuðum tekist að leggja undir
sig áður ókunn svæði á yfirborði
jarðaf, t. d. i Asíu og Afriku og
ekki síst í heimskautalöndunum.
Hvítu blettirnir á uppdráttunum,
sem tákna ókunn landsvæði, eru
altaf að minka. En þó að mönn-
um liafi tekist að renna augun-
um yfir ókunn lönd og segja til
um árfarvegi og fjallgarða á
þeim, þá vantar skiljanlega mik-
ið á, að gróður, dýralíf og jarð-
lög þessara landa sjeu fullkönn-
uð.
Og hvað er þá að segja um haf-
ið. „Menn renna blint i sjóinn“,
þar geta þeir ekki beitt augunuin
og öll rannsókn verður að þvi
skapi torveldari. Áhöld þau, sem
menn hafa til skamms tíma haft
til sjávarrannsókna geta litla
hugmynd gefið um dýralíf til
dæmis, neina á grunnsævi. En
eftir því sem tækin batna, þess
dýpra geta vísindamennirnir
kannað, og margt er það og
merkilegt, sem gert hefir verið
áð djúphafsrannsóknum á síð-
ustu árum.
Árið 1923 fór amerikanski
náttúrufræðingurinn dr. Willi-
am Beebe til Galapagoseyja og
skrifaði bók um alt sem hann
liafði sjeð þar. Mátti segja, að
lesendum lians opnaðist nýr
lieimur við lestur þessarar bókar,
svo einkennilegt var dýralífið á
Galapagos. Þar liafði Darwin
komið árið 1835 en efni það sem
Beebe safnaði gaf eigi að siður
halfs kilometers dijpi lifa þessi furðudýr.
Sjálflýsandi hafdýr, scm lifir á 800 metra dýpi.
Þcssi dýr lifa svo djíipt að þar er full
kQmið myrkur. Samt hafa þau augu.
Stálklukkan komin um borð eftir iengstu ferðina. Mað-
urinn sem cr að brölta út iír klukkunni er dr. Beebe.y