Fálkinn - 13.12.1930, Qupperneq 5

P A L K I N N
6
Sunnudagshugieiðmg. j-j00ver forseti og yngsti rithöfundur heimsins.
Textinn: Lúkas li, 25—35.
Þeir voru margir, sem fylgdu
Jesú á ferðum liaus um Galíleu
og Júdeu. Orð hans voru máttar-
orð, sem dróu að sjer lýðinn,- án
þess að hann gerði sjer grein fyr-
ir í liverju sá mátlur'Yar fólginn.
Því fæstir voru lærisveinar Jesú,
af þeim sem fylgdu honum.
Og Jesús talaði við fólkið um
Guðs ríki og um það hvaða kröf-
ur væri gerðar til lærisveina hans,
svo að það skildi, að ekki cr nóg
að lieyra orðið, lieldur einriig
hreyta eftir því.
Ilvers krefst Jesús af læri-
sveinum sínum? Hann krafðist
m. a. þess, að þeir yfirgæfu alt
sem þeir ættu og fylgdu honum.
Síðan þessi orð voru töluð eru
liðin 1900 ár, en orðin hafa eilift
gildi. Þau eru krafa Guðs til
syndugra manna. Sá sem vill
verða lærisveinn Jesú, verður að
afneita heiminum, því að enginn
kann tveimur herrum að þjóna.
Þó er ekki svo að skilja, að
inaðurinn verði að skilja við sig
alla veraldlega fjármuni til þess
að verða lærisveinn Jesú. Þó að
tollheimtumaðurinn Sakkeus
gæfi lielming eigna sinna þegar
liann gerðist lærisveinn þá hefir
hann eflaust verið ríkur maður
eftir, en samt taldi Jesú, að lieim-
ili lians hefði frelsast. En sjeú
verakllegir fjármunir hindrun
fyrir j)ví, að Guðs ríki fái að efl-
ast i oss, jiá verður að velja milli
jieirra og Guðs orðs. Og sá, sem
ekki getur slitið liugann frá ver-
aldlegum munum getur ekki
fengið hlutdeild í riki himnanna.
En jietta eitt er ekki nóg, að af-
neita heiminum. „Só sem eklci
ber sinn kross og fylgir mjer, get-
ur ekki verið lærisveinn minn“.
Að fylgja Jesú og bera sinn kross
er kjarni lærisveinsaðstöðunnar.
Og hann hefir gefið oss eftir-
dæmið. Hann hlýðnaðist vilja
föðursins og bar sinn kross. Hann
boðaði gleðihoðskapinn um frels-
un mannkynsins, jirátt fyrir háð
og spje, ofsóknir, þjáningar og
dauða.
Eins verður lærisveinn hans að
halda trúll við Guðs orð, j)ó liann
verði að þola ýmislegt misjafnt
fyrir það. Ilvað sem á móti hlæs
verður hann ávalt að leita hugg-
unar i Guði og hvergi anuarsstað-
ar, minnast dæmis Jesú. Fyrir
þjáningu varð íiann frelsari
mannkynsins og fyrir þjáningu
verðum við sannir lærisveinar
lians. En þeim sem stöðugir eru
í jieirri trú mun reynast, að okið
verður indælt og byrðin Ijett.
TitilblaðiS á bókinni „Herbert Hoov-
er, forseti okkar", eftir William
Marsb (11 ára <jamlan)“.
í Bandaríkjunum er nýlega
lcomin út hók, sem mikla athygli
vekur í landi auglýsinganna, um
Hoover forseta. Höfundurinn
lieitir William J. Marsli og er að-
eins 11 ára. Jafnframt er liann
yngsti bókúlgcfandi i heimi, jivi
að hann hefir sjálfur gefið út
hók sína. Það er jiví ekki furða,
þó honum hafi verið veitt athygli,
piltimun.
Faðir Williams er forngripa-
sali og á heima í Connectitut.
Eitt simi keypti liann gamla
prentvjel fyrir *50 cent og gaf
drengnum til jiess að leika sjer
að. Hún hefir nú hækkað í verði
síðan, jiví að hann jnirfti að kosta
50 dollurum til að gera hana not-
hæfa. En svo fór hún að borga
sigj' því að eins og liver annar
Edison fór William litli að prenta
á iiana auglýsirigar og smárit
með hjálp hróður síns, og græddi
vel á. En svo datt William í hug
einn góðan veðurdag, að ennþá
meira gæli hann grætt með jivi
Herbert Hoover þegar hann var
fimm ára.
.....................................................!
ImwMmm
■
minA

:■'■;:■; :
:: ■■

...
..... . . .....
MHMMM
■
■'■'■■■'■:;■(
'iúi'ttuitáýz
Ilerbert Hoover í stól Abrahams Lincoln í „Hvita húsinu".
að skrifa sjálfur bækur og gefa
jiær út hjá öðrum með fullkomn-
ari tækjum. Og þá var það, að
hann fór að skrifa bókina um
Herbert Hoover.
Ungi liöfundurinn var sex
mánuði að skrifa hókina. I fyrstu
hafði liann ætlað sjer að setja
irmyndarkona,“ segir ungi rit-
höfundúrinn, „hún var ekki í
tölu þeirra, sem eyða tímanum
í dans og veisluhöld, en var í stað
þess vakin og sofin i uppeldi
barna sinna. Siðar sendi liún
hann til föðurhróður síns er ljet
liann ganga á kvekaraskóla, en
IÉÉÉÉÉÉIÉÉÉ^

■■ ■■'":. \
.
'••••••

;■■ výý;-;•'•-•'..
■
Hoover lœrði á barnsaldri veiðar af Indíánum. Hann hefir enn gaman
af veiðiskap og ver fristundum sínum til hans.
og prenla hana sjálfur, en lieg-
ar fram í sótti og bókin lengdist
sá hann að hún mundi verða
stærri en svo að hann gæti prent-
að liana með þeim tækjum sem
liann hafði. Hann varð að láta
„fullorðna“ prentsmiðju prenta
hana. Þó prentaði liann sjálfur
myndirnar og fyrstu sextíu síð-
urnar, en afganginn ljet hann i
aðra prentsmiðju.
William Marsli liefir mikið dá-
læti á Herhert Hoover. Hann lýs-
ir honum frá jiví að hann var
harn að aldri, jiegar liann var að
ala upp kanínur og var allra
drengja fyrirmynd á heimili föð-
ur síns, sem var smiður í West-
brancli í Iowa. I sumarfriinu var
Herhert lijá frænda sinum sem
átli heima í Indíánalijeruðunum
í Oklahoma og af rauðskinnun-
um þar lærði liann að veiða fisk
og er mikill veiðimaður enn þann
dag í dag. Föður sinni misti
Herbert Hoover j)cgar hann var
sex ára og ólst hann síðan upp
hjá móður sinni. „Hún var fyr-
Frú Hoover, sem ungi höfundurinn
ber mikla virðingu fyrir.