Fálkinn - 20.06.1931, Blaðsíða 14

14
F Á L K I N N
Allar landsins
hyggnu húsmæður
nota eingöngu
P-E-
dósa-
mjólkina.
Þessi óviðjafnanlega dósamjólk fæst í allflest-
um verslunum og nægar birgðir ávalt fyrir-
liggjandi hjá aðalumboðsmönnum fyrir ísland
H. Benediktsson & Co.
Reykjavík. Sími 8 (fjórar línur).
Henry de Varigny skrifar i frakk-
neskl límarit nm líf hvalanna. Hann
segir að hvalir, sem annars lifa í
SuSurísliafinu, haldi norSur aS Af-
ríkuströndum þegar veturinn færist
yfir pólhafiS, og æxlist þar. Ilval-
húndýriS á einn nnga annaS liverl
ár og ungarnir eru fullvaxnir á sjö-
unda ári. Ef hún dýr er veitt, er luegt
að' sjá á því hve marga unga þa'S hef-
ir fætt. Hvaíir geta orSiS 200 ára, en
meSalaidur ætla menn aS sje 40 ára.
Hvalir sækja æfinlega aftur á sama
staS, þar sem ætiS er.
----x----
Danskur morSingi, Nellemann-
Knudsen var nýlega lifiátinn í Kana-
da. Sámi maSúr myrti unnustu sína
á Jótlandi áriS 1900 og var dæmdur
i æfilangt fangelsi.* ÁriS 1922 var
hann náSaSur og flutti til Kanada.
Þar hefir hann svo aftur myrl uriga
stútku.
----x----
Á lænkafundi i Vínarborg var ný-
lega sýndur maSur, sem í mörg ár
hefir drukkiS 12 litra af kaffi á dag.
Hann er nú fertugur en byrjaSi aS
drekka kaffi 8 ára gamall, um 2 lítra
a dag. SíSan er þaS orSin ástríSa,
sem hann ekki hefir ráSiS viS, svo
liann hefir leitaS læknis. FaSir hans
var óskaplegur drykkjumaSur, svo
liann liefir viSbjóS á áfengi, en hefir
aftur á móti erft þorstann eftir föS-
ur sinn.
----x----
í Serbíu bar þaS viS um daginn
aS maSur skaut konu sína í svefni.
Manninn dreymdi aS þjófar væru í
húsinu og aS þeir misþyrmdu konu
tians. Af „vangá“ skaul hann svo
liana.
----x----
Mr. Veaux í St. Louis kallaSi um
daginn konu siha inn í baSherbergiS
og sagSi: Þetta ryk er búiS aS liggja
þarna í gluggakistunni i tvær vikur!
Jeg liefi veitt þvi eftirtekt. Daginn
eftir fór Jnin til yfirvatdanna -— og
krafSisl skilnaSár frá manninum. í
sarna hæ var annar maSiir, sem fjekk
.kilnaS uf því konan bjó til slæman
mat, luin var seint á ferli á kvöldin
— og tas bækur og blöS í rúminu áS-
iir en Inin fór aS sofa.
----x----
Amerískur vísindamaSur héfir
fundiS út aS draumar mannanrui
standa ei yfir nema nokkrar sekúnd-
ur, frá 5—90 sekúndur í mesta lagi
——x——
Ivona ein í Berlín gal' nýlega fá-
tækum manni ganda skó, en vissi
ekki aS niaStir hennar hafSi faliS
15.00 mörk í öSrum skónum. MaSur-
inn, sem skóna fjekk, fór meS þá
til skósmiSs. Skórnir tágu lijá hon-
um í marga daga og af tilviíjun las
hann augiýsingu frá konunni, þar
scm liún baS manninn, sem hún
hafSi gefiS skóna, aS gefa sig fram.
BæSi skóarinn og hinn maSurinn
voru ærlegir menn.
----x----
Bandaríkjamenn geta ekki gleymt
því, aS Sinclair Lewis lilaut bók-
mentaverSlaun Nobets í vetur. Bit-
Iiöfundurinn van Dine ritar nýlega í
amérískt tímarit uin þetta þannig:
ÞaS eru til verSlaun. sem tiægt er aS
vinna þó maSur riti illa, af skilnings-
leysi og án þess aS gera sjer nokkrar
bökmeníagrillur. i>aS er altaf hægt
aS fá Nobel-verSiaunin. Þau liafa
orSiS títiS gildi síSan Lewis hlaut
þau. En þaS er erfiðara fyrir veru-
tega góSán rithofund aS ná sjer í þau
en fyrir meSalmanninn á sviSi skáld-
skaparins. — I>essi klausa kom af til-
viljun, eflir ]jví sem rilstjórinn segir
á siimu blaSsíSu, sem greinarstúfur,
er l.ewis hafSi ritaS.
----x----
London, sem kann aS stinga upp peninga-
skáp, úr því aö þjer þurfið að senda eftir
mjer, lierra Sepping?“ spurði liann ávítandi
um leið og hann rendi augunuin um stofuna.
Svo leit liann á peningaskápinn og gretti sig:
„Mikill moðhaus hefir þetta verið“, sagði
hann.
„Það var einmitt það, sem jeg vildi vita“,
sagði Jimmy. „Hjer hafa ekki vanir innhrots-
þjófar verið að verki, er það?“
„Vanir!“ svaraði Nippy fyrirlitlega. „Ö-
nei — krakki hefði getað gert þetta betur
með leikföngunum sínúm. Sjáið þjer farið
þarna í dyrastafnum; hann liefir notað kag-
aðan meitil og rekið hann rjett ofan við læs-
inguna. Þó hann hefði verið að í þúsund ár
hefði hann aldrei getað opnað skápinn. Þetta
er eitt af þessum málaflutningsmannainn-
brotum, er það ekki, Sepping?“
„Svo að þjer liafið heyrt getið 'um þau?“
sagði Jimmy og liorfði fast á hann.
„Vitanlega hefi jeg það“, svaraði liinn fyr-
iriitlega. „Og það sem meira er, jeg hefi
sjeð eitt af þeim og það var miklu betur
gert en þetta. Hvað mig snertir, þá gæti jeg
álika vel tekið upp á því að brjótast inn á
málaflutningsmannsskrifstofu, eins og jeg
færi að brjótast inn i tugthúsið í Wands-
worth. Þar er ekkert sem er ómaksins vert
að hirða, og ef eitthvað væri, þyrfti maður
að hafa heilan hóp af sjerfræðingum til að
velja það úr“.
Hann skoðaði peningaskápinn aftur og
strauk hurðina með ermi sinni.
„Hversvegna gerið þjer þetta?“ spurði Jim.
„Þetta er byrjandi“, svaraði Nippy rólega
og úr því að liann er byrjandi lætur hann
eflir sig fingraför, og það er ekki mitt verk
að láta þau sitja. ,Leben und leben lassen‘ það
er nú mitt orðtak, og liitt orðtakið er ,þú
skalt ekki koma upp um aðra‘ “.
Þennan klukkutíma sem beðið var eftir
Nippy hafði Collett raðað skjölum sínum aft-
ur og lagt þau í kassann. „Það verður viku
verk að koma þessu í lag aftur“, sagði hann.
„Hvern skrattann ætli hann hafi viljað ná í?“
Jimmy var hissa á því hvernig hann tók
innhrotinu. Það var eins og það Jiefði alls
ekki gert liann uppvægan heldur þvert á
móti liægari. Svipur lians var enn alvarlegri
og raunalegri en nokkru sinni áður og Jimmy
datt fyrst i liug, að þetta væri af því, að engu
verðmætu liafði verið stolið.
„Ekkert nema kaupmálinn“, svaraði líánn
þegar Jim spurði hann á ný; „og jeg get
ekki sjeð að hann Jiafi nokkurt sjerstakt
gildi, ekki síst úr því að Walton er horfinn
og það er mjög ósennilegt að brúðkaupið
verði nokkurntíma haldið. Coleman hefir
látið í ljósi efa sinn um það“.
„Hvenær var kaupmálinn gerðúr?“ spurði
Jimmy.
„Þann tólfta, held jeg. Þau áttu að giftast
þann fjórtánda“.
„Hafið þjer engin skjöl frá Rex?“
Collett liristi höfuðið. „Hann var ekki
skjólstæðingur minn“, sagði liann. „Þetta
var eina plaggið sem jeg liafði og Dóra Cole-
man átti meira undir því en llann“.
Jimmy tor heim til þess að liorða liádegis-
verð, ennþá óvissari um málið cn nokkru
sinni áður. Ilann hafði þá efasömu ánægju
að vita, að Kupie jiví vilanlega var þella
verk Kupies liafði sýnt áliuga sinn fyrir
málum Waltons nleð þessu einkennilega
móti. En Jiitt var óljóst af liverju sá áliugi
var sprottinn.
Er liann liafði borðað fór liann á skrif-
stofu sína og fór að lutgsa málið. ()g með
því að liann var í flokki þeirra, sem Jiugsa
skarpast með pennann í Iiendinni, tók liann
pappírsörk og skrifaði lielstu atriði málsins:
„Hinn 14. maí var Rex Walton staddur á
Portland Place nr. 973 í Iiádegisverði fyrir
lirúðkaup sitt, og Dóru Coleman, sem átti
að tara fram þá fyrri Jiluta dags. Er hann
liafði farið út úr liorðstofunni, að því er virt-
ist lil þess að sækja gjöfina lianda Jirúður-
inni, livarf Jiann og Iiefir aðeins sjest einu
sinni siðan, sem sje er jeg sá liann. Eftir
livarf lians liefir lílca koniið í tjós, að aleiga
lians, alt að einni niiljón punda, er liorfin.
Kupie lielir verið að eltast við Walton; sanii
Kupie er fjárþvingari og sendir fólki nafn-
Iaus brjef. Kupie liafði liótað, að ef Rex
giftist Dóru Coleman skyldi hann missa al-
eigu sina.
Spurningar:
1. Hverxvegna lwarf Rex?
2. Iívaða samhand er milli peninga hans
og lwarfs hans?
3. Hvaða samhand er milli innbrotsins
hjá Lawford Collett og hvarfs Waltons?
4. Hversvegna hefir Knpie leigt flugu-
menn til Jiess að lialda vörð mn Joan og