Fálkinn - 22.08.1931, Side 9

F Á L K I N N
'J
l>au eru ekki veikluleg (tð sjá börnin, sem sjást á rngndinni og eru að leika sjer í flæðarmálinu. Það skín úl úr þeim þrátt-
urinn, sem sólin og sjórinn veitir og þaö er auðsjáanlega ekki í fgrsla skifti, sem þau koma í valn. Hjer á landi er þessi
sjón sjaldgæf og mörg börn lcomast svo á gamals aldur, að þau losna ekki við „vatnshrs$ðsluna“. En ekki er að efa það, að
við þetta fara þau mikils á mis.
Margl er skrítið í Amerílcu og þar
upplifa menn ýmislegt, sem þeir
upplifa ekki annarstaðar. Til dæmis
það að koma á tjónaupboð. Ljóna-
verslun var fgrrum aðeins við dgra-
garða og þá var markaðurinn mjög
takmarkaður því að Ijónin voru dgr,
ekki aðeins að kaupa þau, heldur
líka — og ekki síður — að liafa þau
á eldi. Þau eru matvönd og verða
að hafa nóg af ngju og góðu kjöti
til þess að geta þrifist. Jafnvel
stærstn dgragarðar í heimi halda
því sjaldan nema fá Ijón, að undan-
teknum þeim dýragörðum, sem
jafnframt reka dgraverslun, eins og
t. d. Hagenbecksgarðurinn í Ilam-
borg. En eftir að kvikmgndafjelög-
in fóru að nota villidgr í mgndun-
um óx eftirspurnin eftir Ijónunum
ákaft og nú hefir fjöldi manna at-
vinnu af, að se.lja kvikmgndafje-
lögunum. Slundum er framboðið
meira en eftirspurnin og þá verða
eigendurnir að auglgsa uppboð á
dgrnnum. lljer á mgndinni sjest
Ijónauppboð í New York.
í Southampton er burtfararstaður
flestra stóru farþegaskipanna, sem
ganga milli Englands og Ameríku.
Má því oft sjá þar á höfninni skip
svo tugum skiftir, sem öll eru stærri
en stærslu skemliferðaskipin, sem
koma hingað á sumrin. En þó að
Southamptonbúar sjeu miklu vanir
i þessum efnum, þá vakti það saml
eflirtekt þeirra, er þeir komu niður
að höfninni einn morguhinn í sum-
ar og sáu liggja þar, að kalla hlið
við hlið skipin þrjú, sem sjást hjer
á mgndinni. Enda voru það engin
dvergasmiði, því að öll skipin voru
um og gfir 50.000 smálestir hverl.
Eru skipin þessi: „Empress of Brit-
ain“, eitt af ngjustu skipum Rogal
Mail Steam Packet-fjelagsins, ,Ber-
engaria“, sem er næststærsta skip
heimsins og varð eign Cunard-fje-
lagsins, eftir að Bretar höfðu tekið
það af Þjóðverjum eftir ófriðinn og
loks „Olgmpic", eign White Starfje-
langsins, sem fgrir skömmu er orðin
ensk eign, eftir að Ameríkumenn
höfðu ált fjelagið í allmörg ár.