Fálkinn - 28.11.1931, Blaðsíða 3

F A L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúii Skúlason.
Framkvæmdastj.: Sravar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Reykjavík. Sími 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa i Oslo:
Anton Schjöthsgado 14.
Biaðið kemur út hvern laugardag.
Áskriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura miliimeter
Herbertsprent, Bankastræti 3.
Skraddaraþankar.
Eftir helgina minnast íslendingar
jjrettán ára afmælis sjálfstæðis síns.
Þrettán er kölluð óhappatala og vist
er um það, að aldrei liefur verið
jafn ömurlegt framundan eins og í
þetta sinn á sjálfstæðisdegi þjóðar-
innar. Þennan sama díig fær þjóð-
in kveðju frá nágranna sinum, stór-
Jjjóðinni ensku. Þá hefst bann við
þvi að selja íslenskan fisk í Hull,
þeim stað sem fram að Jjessu hefir
verið aðal markaðsstaður ísíisksins
íslenska í Englandi. Og seinustu vik-
urnar hefur ástandið verið svo, að
skipsfarmarnir hafa ekki selst fyrir
nema lítið brot af framleiðslukostn-
aði.
Eftir að öll sund voru lokuð um
saltfisksframleiðslu höfðu menn sett
iniklar vonir til sölu nýs fisks i Eng-
landi og Þýskalandi. í sumar var
jafnvel tekið upp það nýmæli að
senda út nýjan fisk úr smábátum og
önnuðust botnvörpungar og leigð
flutningaskip flutning fisksins. Nú
er Jjessi von brostin. Og svona er
á öllum sviðum — öll sund lokuð.
Það verður því með döprum hug,
sem íslendingar minnast 1. desem-
her í þetta sinn. Þjóðin er i sorg,
Hún sjer hætturnar alstaðar sum-
part skollnar á og sumpart yfirvof-
andi. Aldrei hefur það sýnt sig jafn
berlega, ltve nauðsynlegt það er að
húa að sínu, og aldrei læra Íslend-
ingar að taka upp nýja lyjóðholla
stefnu i atvinnumálum ef þeir gera
það ekki nú.
Allar þjóðir liafa orðið að taka
upp þá aðferð, að láta J>að innlenda
sitja fyrir J)vi útlenda. Stórþjóðirn-
ar, ríku þjóðirnar hafa orðið að
gera Jtað. Og við verðum líka að
gera það. Á sjálfstæðisdaginn i ár
a*ttu allir góðir drengir að gera l)á
heitstrenging, að láta jafnan það
innlenda sitja lyrir J)vi útlenda,
kaupa ekki útlendan varning nema
þar sem cnginn innlendur er til,
takmarka við sig kaup á allri Jjeirri
útlendu vöru, sent ekki er nauðsyn-
leg og efla innlendan iðnað. í iðn-
aði hjer á landi má heita að alt sje
enn ónumið og þeir litu visirar,
sent enn sjást í íslenskum iðnaði
eru ekki nema eins og strá i sand-
auðn hjá því, sem orðið getur, cf
þjóðin lærir að skilja, hve ótakmark-
að land hún getur nuinið i þessuin
greinum. Undir þessu er velferð
þjóðarinnar komin og l)að er betra
seint en aldrei, að nú verði stefnu-
lireyting i þessunt málum.
lið til Korsíku, þegar stjórninni
þótti hinni auknu lögreglu Sikileyj-
ar sækjast of seint, að gera út af
við „útilegumennina“. Var eynni
skift í fimm hjeruð, og skipað her-
liði á þau öll. Þegar útilegumennirn-
ir frjettu til herliðsins, var þeirri
fregn dreift um alla eyna, að stríð
væri hafið milli Ítalíu og' Frakk-
lands og nú ættu menn að skipa
sjer i lið, eftir því sein hugur þeirra
væri til þessara þjóða. Ilafði þetta
góðan árangur fyrir ræningjaflokk-
ana, því að Korsíkubúar eru ítalir
að uppruna og vilja margir þeirra
lielst verða það aftur. Leiddi af
þessu, að lyrstu mennirnir, sem
íranska herliðið hilti fyrir voru heið-
virðir korsikanskir bændur. En með-
an þeir töfðu fyrir, fengu útlagarn-
ir ráðrúm til að fela sig. Fór fyrsta
sókn herliðsins þannig út um þúfur.
Það þekti ekkert til staðhátta og
stóð mjög illa að vígi í því máli,
sem það hafði tekið að sjer að færa
til sigurs. Að visu náðust margir af
útilegumönnunum, en foringinn
sjálfur slapp. Hann heitir Spada.
Korsíkanskur skógarvörður segist
geta náð í hann með 35 ntanna liði.
Þegar þetta er ritað, er ekki frjett
tnn, hvernig það hafi tekist.
En — ininnir ekki þessi viður-
eign áþreifanlega á viðureignina við
llellismenn. Þeir voru aðeins fáir,
sem samt sem áður stóðu þó bygð-
armönnum lengi á sporði. Sigra
Korsíkumenn eða verða þeir sigrað-
ir. Maður skyldi trúa að franska
hernunt yrði ekki skotaskuld úr
því, að ráða niðurlögum þessara fáu
fjallaræningja. En maður skyldi nú
lika balda, að íslendingiun hefði
ekki orðið skotaskuld úr þvi, að
ráða niðurlögum Hellismanna.
Þessi nýja saga um fjallaræningj-
ana á Korsíku, er eins og endur-
sögð útilegumannasaga frá liðnunt
ölduni. En samt gerist hún á þess-
ari öld.
A litlu myndinni, sem fylgir hjer,
má sjá, að það er ekki allskostar
auðvelt, að komast að vigjum úti-
legumannanna. á stærri myndinni
sjcst korsíkanskur skógarmaður,
undirforingi úr stærsta ræningja-
flokknum á Korsiku.
UÆRRA —• Mgnd þessi sýnir hvern
ll.ERRA! ig nœsti skýjakljúfur-
-----------inn í jVett) York á að
Hte: út. Hann er að vísu ekki til nema
á pappirnum ennþá, en « að verða
fullgerður eftir tvö ár og verða
hivrri en Empire State Building, sem
nú er hæsta hús i helmi. .-í hús þetta
að kosta 250 miljón dollara og verð-
nr kallað ,,Radio Gity“.
——X--------
Bióðhefndin er til enn.
íslendingar þekkja, öllum þjóðum
betur, þá „rjettvisi" að gjalda auga
fyrir auga og tönn fyrir tönn. „Líf
fyrir líf" var hegningaraðferð for-
fcðra vorra á söguöld — hafði mað-
ur verið drepinn þótti það hcilög
skylda ættingja hans, að drepa vígs-
manninn, eða að minsta kosti ein-
hvern ættingja hans. Það var þessi
siður, sem kom til leiðar hinum
miklu vígaferlum sögualdarinnar,
sem iirðu að bana mörgum mestu
mönntim þeirra tíma. - En það
vita ekki allir, að þessi siður hefir
verið tiðkaður fram á þennan dag
í sumum löndum og leitt af sjer svo
tnikil vandræði fyrir þjóðfélagið, að
það hefir orðið plága. Þannig var
I. d. sumstaðar í ítalíu og einkum á
eyjunum Sardinia og Sikiley, svo og
þeirri eyjtt, sent l'yrir háli'ri annari
öld er kornin undir yfirstjórn Frakka
Korsíku. Þar hafa þeir, sent gerðir
voru sekir skógarmenn fyrir mann-
dráp — sem altaf hlutust í fyrstu af
ættarhefnd — eða „Vendettu“, sem
ítalir kalla blóðhefndina — safnast
saman upp til fjalla, og myndað
ræningjaflokka, til þess að gera
landslýðnum allt það ógagn, sem
þeir niáttu. l'lestir af þessum ræn-
ingjuni eiga cngrar blóðskyldu að
hefna við mannfjelagið, en ganga í
lið með einhverjum framgjörnum
ribbalda og hlýða honuin gegn um
þykt og þunt. Italska lögreglan hef-
ur lengi elst við þessa bófa, og citt
sinn, þegar þeim þótti ftiíl nærri
sjer gengið flýðu hclstu memi þeirra
land og fóru til Vesturheims. Þar
döfnuðu þeir vel, og ýmsir foringj-
arnir í glæpamannaliði Bandarikj-
ánna eru ítalir, eins og t. d. alræmd-
asti máðurinn, sem nú er uppi í
liópi glæpamanna, Sikileyjarskegg-
inn .1/ Gapone.
Korsika er aðeins fámenn eyja og
tindir franskri stjórn. Frakkar hafa
látið misfellurnar, sem útlagarnir
þar sköpuðu á stjórnarfarinu að
miklti leyti átölulaust. Þangað til nú
i sttmar, að stjórnin fyrirskipaði að
tippræta blóðhefndina og útilegu-
mennina þar á cynni. Var gert út
herlið, vopnað, til þess að kanna
alla eyjuna og ganga á milli bols og
höftiðs á þessuni siðustu arftökum
blóðliefndarinnar, innaii franska rík-
isinsJ Það sem Frökkum gekk aðal-
lega til þessa var, að það hefir þrá-
faldlega komið fyrir, að skemti-
ferðainenn, sem venja mjög komur
sínar til Korsíku, vegna þess hve
eyjan, er fögur, höfðu orðið fyrir
bófaflokkum, sem rændu þá öllu,
sem nokkurs virði var, og hótuðu
meira að segja suniuni, að láta drepa
þá, ef þeir ekki settu ákveðna pen-
ingaupphæð i banka, á nafn um-
boðsmanns flokksins, sem þar var.
í haust var svo sent franskl her-