Fálkinn - 28.11.1931, Blaðsíða 11

F Á L K I N N
11
Yngstu lesendurnir.
Blaðadrengurinn.
«*
Blaðasöludrengurinn er orðinn
mikilsverður maður i þjóðfjelaginu.
Hann hefir unisvifamikils starfs að
gæta, að koma nýjustu frjettum sem
fljótast lit til lesendanna, sem biða
blaðanna og frjettanna með óþreyju.
Blaðadrengirnir hjer á landi eru
fæstir aldir upp i eins hörðum skóla
og stjettarbræður þeirra utanlands.
l>eir eiga allir heimili og iðka blaða-
söluna í fristundum sínum, til þess
að eignast aura, sem þeir safna, eða
afhenda foreldrum sinum ef þeir
eru fyrirhyggjusamir — en sjeu þeir
það ekki, þá eyða þeir þeim í sæt-
indi, sígarettur eða híó. Þeir hlaða-
söludrengirnir, sem siðast voru
nefndir hafa nú eiginlega ekkert
gagn af vinnunni, þeir slíta sólun-
um sínum allan daginn, til þess að
eyða svo ágóðanum í það, sem þeir
hafa ekkert gagn af.
■ Blaðsöludréngirnir í erlendu stór-
borgunum eru alt öðru vísi settir.
Margir þeirra hafa mist foreldra
sína barnungir og orðið að fara að
vinna fyrir sjer sjálfir áður en þeir
stóðu út úr hnefa. Þeir hafa feng-
ið að vita hvað baráttan fyrir líf-
inu er, undir eins og þeir fóru að
rata um borgarstrætin. Og útlit
þeirra her vitni um þetta. 1 París,
I.ondon, en þó einkum i New York
og Chicago hittir maður fyrir sjö
ára gamla drengi, með blaðaböggul-
inn sinn undir hendinni, hörkuleg-
an munn og einheittan svip, eins og
þessir ungu drengir væru gamal-
reyndir og hefðu kynst mótlæti
heimsins og barátlunni fyrir lifinu.
Það er hægt að þekkja þessa drengi
frá jafnöldrum þeirra, jafnvel þó að
J>eir sjeu ekki með blaðaböggulinn
sinn. Hægt að þekkja þá á því, að
það barnslega er horfið úr andliti
þeirra, en starfið hefir mótað alt
fiamfcrði J)eirra og hátterni.
Það eru stærri drcngirnir, sem
gcra alla tilhögunina um blaðaversl-
unina og stjórna henni. Litlu dreng-
i’.nir, sem eru að hyrja, eru undir
J*á gefnir, taka við blöðunum af
J eim og borga þeim peningana. Þcg-
ar litln drengirnir l'ara til „stór-
kaupkaupmannanna“ ]). c. stóru
drengjanna í fyrsta sinn fá þeir ekki
nema 5—10 blöð, og er lagt ríkt á
við þá að mæta á tilsettum tíma við
ákveðið götuhorn og gcra upp reikn-
ingana. Verði drengnum ])að á, að
koma ekki, en hverfa með aurana,
a hann það víst að fá stranga refs-
ingu hjá hinum drengjunum úr
hlaðasalaflokknum, i næsta sinn,
sem þeir hitta hann.
Hafi hann verið heppinn, selt ölt
biöðin og borgað þau, hefir hann i
fyrsta skifti eignast nokkra aura,
scm hann hefir unnið fyrir sjálfur
og getur ráðstafað eins og honum
sjálfum iíst, eða svo heldur hann.
En ef til vill eru foreldrarnir þann-
ig gerðir, að þau taka af honum
aurana þegar hann kemur heim og
reka hann af stað næsta morgun til
]>ess að afla fleiri aura, sem þau
svo taka af honum að kvöldi. Þetta
verður til þess, að hann missir á-
hugann fyrir sölunni, því að flestir
vilja njóta ávaxtar erfiðis síns, ekki
sist börnin.
Þegar yfirstjórn blaðsöludrengja-
flokksins heyrir um aðfarir foreldr-
anna, semur hún yfirlýsingu, sem
svo er send heim lil foreldranna.
Þar er lilkynt, að foreldrarnir verði
að hætta að taka aurana af drengn-
um, þvi að annars muni ráðið taka
drenginn úr heimahúsum og sjá
honum fyrir heimili á öðrum stað.
Venjulega hefir svona tilkynning
þau áhrif að drengurinn fær fleng-
ingu þegar hann keniur heim og
svo flýr hann á náðir flokksins og
I ann tekur hann að sjer. llann fær
r.ýtt nafn og er komið fyrir á hæli,
sem söiudrengjasveitin hefir komið
sjer upp.
Nú vaxa drengirnir upp undir
frjálslegri kringumstæðum, en gjör-
ólíkum því, sem var i foreldrahús-
um. í stórborgunum hverfa dreng-
i> nir i fjöldann og þeim finst hetra
að lií'a undir hinum nýju kringum-
stæðum, sem eðlilegt er þegar á það
cr litið, að flestir af þessum drengj-
um htifti átt illa aðbúð hjá foreldt-
um sinum. Þó að lögreglan viti hvað
an þeir eru, sjer hún í gegnum fing-
ur við þá, ef hún veit, að þeir haf:i
sætt illri meðferð hjá foretdrunum,
svo framarlega sem þeir hegða sjér
vel undir hinum nýju aðstæðum.
Flokkurinn hefir bestu reglu á öll-
um sínum málefnum og leggur mikl.i
rækt við fjárhagsmálin. Þessir ungu
XLTS 3MO
I frægustu-
kvikinyndasöl-
unnm nota þær
þessa afbragðs
ságn.
Hinar fegurstu kvikmyndadísir
nota Lux handsápuna lii ]>ess að
lialda hörundinu mjúku. Hin
hol u efni hennar halda hörund-
inu við og ilmurinn er unáðs-
legur.
Hvít sem mjöll
og angar af ilmándi blómum.
„M'júkt hönind er hverri slúlku
mikilsvert, hvort sem hún cr
kvikmijndaleikkona eða ekki.
■lej hcfi notað Lu.v haridsápu oq
finst hnn undursamleg
AjJUU^ch
Ori-t
LUX Wumt
SÁPA
LIMITED, PORT SUNLIGHT, ENGLANtk
hf/skir blaðasöliulrengir.
drengir verða hrátl slungnir og al-
varlegir kaupsýslumcnn. En á kvöld-
in, þegar dægurstritinu er lokið
kemur gáskinn upp í ])eim og þá
ærslast þeir eins og börn, svo að
ekki heyrisl niannsins mál í stof-
unni hjá þeim. En aldrei fara þeir
að leika sjer lyr en þeir hafa gert
yfirlit yfir afkomuna á deginum sem
var að liða og gert áætlun uni
verkaskiftinguna á næsta degi.
Blaðasöludrengir stórborganna,
einkum borganna i Ameriku eru
\ irðingarverðir drengir. Flestir
þeirra verða að gerasl söludrengir
vegna þcss að þeir eru fátækir. Og
Eftir strit dagsins.
þcir, sem flýja að heiman og verða
svo að segja fastir starfsnienn í
blaðasölu, gera þetta vegna þess, að
heimilislífið í foreldrahúsum hefir
verið siæiiít og foreldrarnir ekki
þess um komnir, að veita böfnun-
um sæinilegt uppeldi.
Það er strangur skóli, sem þessir
drengir verða að ganga í gegnum,
cinmitl á þeim árum, sem flest börn
lifa áhyggjúlausu lifi við umhyggju
loreldra sinna. En þessi skóli hefir
orðið mörgum gagnlegur. Drengirn-
i: *hafa lamið sjer þá einbeitni, sem
nauðsynleg er til þess að komast á-
fi am i lífinu af eigin ramleik, ein-
beilni sem eigi hvað síst er nauð-
synleg til ])ess að komasl áfram i
landi hinnar járnhörðu samkepni:
Bandarikjunum í Ameríku.
í Þýskalandi hafa blaðsöludreng-
ii’iiir í slórborgunum kapphlaup á
bverju ári. Þeir fara i einkennis-
búning sinn því að i Þýskalandi
bafa blaðsöiudrengir einkennisbún-
inga taka reiðhjólið sitt og stór-
an blaðaböggul og renna af stað á
hjólinu þegar merki er gefið. Það er
elcki smáræðis metnaður, að verða
fvrstur á ])essu kappmóti, eins og
þið getið nærri. Líf drengjanna er
i rauninni ekki annað en langt
l.apphlaup með blöðin, þar sem
]>að. sannast ekki siður en annars-
staðar, að sveltur sitjandi kráka en
fljúgandi fær. Tóta frænka.
i