Fálkinn - 30.07.1932, Síða 6

()
F Á L K I N N
Sunnudags hugleiðing.
Silfur og' gull á jeg ekki, en
Jjafi sem jeg hefi jía'fi gef jeg
j)jer.
(Post. :i fí).
Méð þessum orðum svaraði
Pjetur postuli manninum, sem
jjafði verið haltur frá móður-
lifi. Af þessari ósjálfráðu orsök
var maður þessi þurfamaður,
ou var liann daglega borinn að
þeim dyrum musterisins, sem
nefndar voru liinar fögru, svo
að hann beiddist ölinusu af
þeim, sem gengu inní helgidóm-
inn. Og þegar hann svo í þetta
sinn sá þá postulana Pjetur og
Jóhannes ganga inn í helgidóm-
inn heiddist hann ölmusu af
þeim, sjálfsagt án þess að hon-
um kœmi til lnigar, að þessir
menn ættu hvorki silfur nje
gull til þess að gel'a honum. Og
þegar Pjetur segir: „silfur og
gull á jeg ekki“, þá hefur þessi
aumingi vafalaust lialdið að
hjer væri á ferðinni eitt af hin-
um mörgu vonbrigðum. En
Pjetur hafði ekki talað út, því
hánn hætir við: „það sem jeg
lief það gef jeg þjer“. Og þetta
hlaut að vekja nýja spurningu
jijá örkumlamanninum, hvað
mundi þessi maður hafa hand-
hært til að gefa fyrst hann átti
livorki gull nje silfur, og hvað
mundi það jafnvel stoða hann,
sem taldi sjer víst að geta aldrei
stigið heilum fæti til jarðar alla
sína æfi. Og þó liafði Pjetur það
að færa, sem var manninum ó-
endanlega miklu dýrmætara en
gull og silfur, því orðin: 1 nafni
Jesú Iírists frá Nazaret, þá
gakk þú, urðu að mátiarorðum
á vörum Pjeturs og hinn sjúki
fjekk heilsuna, lofaði guð og
vafalaust miklu innilegar, en
þótt honum hefði verið gefið
gull og' silfur.
En eins og þessi atburður var
gleðilegur og eftirminnilegur
fyrir þann, sem lækninguna
lilaut, eins er liann athyglis-
verður og lærdómsríkur fyrir
alla menn á öllum timum.
Iiann er lærdómsrikur fyrir þá,
sem teija gull og silfur og gæði
heimsins eftirsóknarverðust og
ómissanlegust af öllu, hanii get-
ur sýnt þeim að trúin og traust-
ið á Jesú nafn og krapt þess má
sín þó meira. Hann getur sýnt
þeim, sem ekki hafa gæði
heimsins til afmiðlunar handa
öðrum að þeir eru þó ekki alls-
lausir ef þeir geta vakið traust
lil hins almáttuga, sem hefur
öll mannleg kjör í sinni sterku
liendi, og vakið traust til hans
hjá þeim, sem í raunir rata.
Kraftaverkið á liinum halta
minnir á það að drottiiin Jesús
er ekki afskiftalaus um vor lík-
amlegu kjör, en að vjer megum
flýja til lians einnig með þau.
— En umfram alt skyldum vjer
þó hugsa eftir því að flýja til
íians með eymd og annmarka
vors innra manns, svo að vjer
Frá Siam.
komingshöllin Wctl Phra Keo i Bangkok. Húsin eru öll bggð í þjóðlegum stíl enda eru þau gömiil.
Núna nýlega bárust þær
fregnir austan frá Síam, að
bylting liefði verið gerð þar,
með því markmiði, að taka ein-
veldið af konungi og fá þing-
inu löggjafarvald í hendur.
Varð bylting jiessi, sem gerðist
í höfuðborginni, Bangkok,
hlóðsúthellÍHgalaus að kalla og
kongurinn situr áfram eins og
áður, en nú er hann ekki fram-
ar einvaldskonungur, en hefir
orðið að fá þinginu löggjafar-
vald í hendur. Má það heita
einsdæmi á þessum síðustu tím-
um, að kongurinn skyldi ckki
iiröklast úr sessi, og hendir það
á, að konungsætti sje vel látin.
Enda er það líka svo. Og
nokkrum vikum fyrir bylting-
una hafði konungsættin núver-
andi einmitt lialdið 150 ára af-
mæli sitt með mikilli viðhöfn og
mikilli hluttekningu allra lands-
húa. Afstaða konungsættarinn-
ar til þjóðarinnar hefir verið
all ólík j)ví, sem tíðkast i Ev-
rópu. Konungurinn er ættmarg-
ur og ef alt ættfólk lians ætti
að lifa á opinheru fje án þess
að i'nna aj' hendi störf í staðinn,
mundu ríkistekjurnar ekki end-
ast til þess að fæða þelta fólk.
Hefir það því verið siður i
marga áratugi, að setja afkom-
endur konungs til ýmsra opin-
herra starfa. Þeir liafa verið
ráðherrar, sendiherrar, verk-
fræðingar, landbúnaðarráðu-
nautar og þvíum líkt og fjöldi
þeirra hefir verið settur til
í þessum skilningi megum
standa upp og ganga, ganga á
vegum guðs jafnlengi og æfi-
vegurinn endist, og þá verður
ekki vándfundinn vegurinn að
hinu dýrðlega takmarki sem
liann hefur sett oss.
Þessi mgnd er af einu hinna mörgu
Búddamustera í Bangkok.
menta í Evrópu til þess að kynn-
ast þar vjelamenningu og vest-
rænum háttuin, því að Síams-
búar eru miklir framfaramenn,
af Asíuþjóð að vera. Hefir þjóð-
inni einkum nviðað drjúgum á-
fram undir stjórn hinna þriggja
síðustu konúnga sinna.
í Síam lifa um tíu miljónir
manna og ríkið er meðal elslu
ríkja í Asiu, þegar frá er talið
Iíínaveldi. Að vísu hefir það
öðru hvoru verið háð nágranna-
ríkjum, en fyrir 1400 árum
losnaði það undan Kambodja-
landi og hefir nú verið sjálf-
stætt síðan, þó að á ýmsu hal'i
oltið þar á stundum og jafnvel
logað í innanlands ófriði eða
styrjöldum við nágrannana. En
síðan 1782 má heila, að Síam
hafi miðað áfram jafnt og þjett.
Þá liafði setið þar að viildum
kínverskur konungur, sem lijet
Pliya Tak; hafði hann stofnað
Bangkok, hina núverandi höf-
uðborg. Tak var myrtur 1782 af
Síamsbúanum Chakri, sem svo
náði undir sig völdum, og varð
ættfaðir þeirra konunga, sem
liafa setið i Síam siðan, og hafa
allir verið góðir stjórnendur og
miklir framfaramenn, þó að þeir
eigi til ribbalda að telja. Nefnist
þessi konungsætt ,ramadhibabi‘
Mijndin hjer að ofan gefur hugmynd um vcrklegar framkvœmdir Síams-
búa. íiún sýnir brú yfir Menangfljót, sem vígð var í sambandi við há-
tiðahöldin. Brúin er 250 metrar á lengd.